USA, here I come!

JAAAAAAAA!

Het eerste obstakel ben ik veilig overgekomen! De selectiecommissie van de UvA heeft besloten om mij voor te dragen voor de uitwisseling met The US of A! Nu moet ik eerst nog een TOEFLtest gaan doen die bij mijn aanmelding bijgesloten moet worden, en dan is het weer een paar maandjes wachten en duimendraaien, maaaarrr, ik heb goede hoop! En ik ben blij! En het is mooi weer! En tijd voor wijn! En, HOERA!

Stageweek 22

Maandag
De nieuwste Girlz! is weer binnen. Ik heb echter geen zin om de artikelen die van mij gepubliceerd zijn, te vergelijken met de oorspronkelijke tekst die ik aangeleverd heb. Niet omdat ik bang ben dat er veel aan gesleuteld is, maar vooral omdat ik daar te lui voor ben. Heel slecht, want zo leer je niet van je fouten.

Dinsdag
De presentatietijd is zeker weer aangebroken, want ik ben weer aan de beurt. Twee Belgische dames vertellen vol verve over de nieuwe geuren van Tommy en DKNY. Normaal vind ik die over-the-top presentaties altijd erg irritant en ongeloofwaardig, maar deze keer is het gewoon leuk.

Woensdag
Ik mag bepalen welke boeken ik komende maand ga recenseren. Net als ik er twee uitgekozen heb, belt een mevrouw van een uitgeverij me op of haar boek wel aangekomen is. Nee dus. Shit, wordt het alleen maar weer moeilijker.

Donderdag
Ik hou niet van bellen, dat is een feit. Daarom zie ik er al langer dan een week tegenop om verder te gaan met mijn hoogbegaafdheidsrreportage. Met hulp van Tante heb ik eindelijk de school gevonden, dus ik hoef niet meer naar Netwerk te bellen, maar nu moet ik dan toch echt die school aan de lijn krijgen. Ze hebben gister mijn mail gehad en denken er nog over na of ze het wel willen. En zo ja, of het dan voor of na de vakantie kan. En dat terwijl ik tussendoor ook nog bezig ben geweest met 'gewone' hoogbegaafde kinderen die wel mee willen werken. Moet ik die dan straks weer afzeggen? Dinsdag zal er meer duidelijkheid zijn, dan krijg ik bericht van de school. Het leven van een redacteur gaat niet over rozen.

Andersom denken

Omgekeerde logica: "Ik vind die activiteit zo leuk, dat ik na de beeindiging ervan zo verdrietig ben dat het afgelopen is, dat ik die activiteit maar niet meer doe".

Nee, zo hoort een mens niet te denken, maar zo denk ik af en toe wel. Vooral de afgelopen weken had ik daar last van. Vanaf vandaag wil ik nooit meer zo denken. Ik wil die activiteit blijven doen en de rest van mijn leven gewoon net zo leuk maken als die activiteit.

Ik zit nog zwaar met mijn handen in mijn haar wat betreft mijn nabije toekomst (lees: september tot januari), maar ik voel de positiviteit diep vanbinnen nog zitten. Ik weet dat alles uiteindelijk op zijn pootjes terecht komt, en dat ik, als ik later groot ben, bereikt heb wat ik wil bereiken, al weet ik nu nog niet precies wat mijn doel is.

"De reis is belangrijker dan de bestemming", zegt men wel eens, en daar ben ik het volkomen mee eens, maar ik zou toch graag een soort van tussenbestemmingen in mijn leven willen hebben. De tussenstops op de wereldreis die oh zo belangrijk zijn. De doelen in je leven waar je naartoe werkt.

Eerst nog maar even mijn best doen op mijn stage, lekker gek doen op kamp, lekker actief doen op mijn vakantie en dan maar weer langzaam verder. Je moet niet alles willen plannen.

Lezen is Leuk

Op mijn stage komen regelmatig nieuwe boeken binnen. Ik bestel ze ook zelf, dus er zitten erg vaak leuke exemplaren tussen. Vaak weet ik twee weken later niet meer wat ik die afgelopen veertien dagen allemaal gelezen heb, daarom hier een overzichtje. Die is waarschijnlijk bij lange na niet compleet, maar dat geeft niet.


4 vriendinnen, 1 spijkerbroek - Ann Brashares
Vier vriendinnen moeten een zomer zonder elkaar doorbrengen. Hun oplossing is een oude spijkerbroek. Die staat elke vriendin geweldig, terwijl ze allemaal een heel ander figuur hebben. De broek gaat reizen tussen de verschillende vakantiebestemmingen. Zo zijn de vriendinnen toch nog een beetje bij elkaar.



13 enveloppen & 1 rugzak - Maureen Johnson
Wie droomt er niet van om de wereld en de liefde te ontdekken? Een 17-jarige meisje krijgt van haar onlangs overleden tante 13 enveloppen met instructies, en geld om een vliegticket naar Londen te kopen. Daar begint een groot en aanstekelijk avontuur.





De veenheks - Bart Romer
Merlijn wordt wakker in een bos, tegenover een wild zwijn. Hij wordt gered door vreemd uitziende mannen. Ze nemen hem mee naar hun dorp en dan weet hij het zeker, hij is in het verleden belandt. Maar hoe komt zijn klasgenote Oda daar? En hoe komt hij weer thuis? Waar is zijn thuis eigenlijk?



Endymion Spring - Matthew Skelton
Een verhaal dat zich afspeelt in twee tijden. De jonge drukkersleerling Endymion ontdekt in het Duitsland van 1450 een mysterieuze kist. Honderden jaren later vind Blake in het hedendaagse Oxford de kist weer. Dat is het begin van een zoektocht naar kennis en macht die de mensheid op de rand van de afgrond brengt.





Schat - Jose Antonio Hennekam
Paul woont met zijn vader, die weinig aandacht voor hem heeft, in de zomer in Spanje. Daar ontmoet hij het meisje Pinar. Samen ontdekken ze beenderen die in een grot in zee verborgen liggen. Dit is het eerste deel van een trilogie en het debuut van de auteur die geologie en paleontologie gestudeerd heeft.



Loverboy & Girl - Joost Heyink
Fanny werkt na schooltijd bij een snackbar. Ze heeft afspraakjes met de knappe en charmante Jeff. Ze weet dat hij een loverboy is, maar ze probeert de bende op te rollen. Haar vriendin is namelijk slachtoffer geworden van zo'n loverboy. Hoe ver kan ze gaan?


3 vriendinnen, 1 fruitige zomer - Jodi Lynn Anderson
Drie meiden ontmoeten elkaar in perzikboomgaard. Soepel verloopt de eerste kennismaking niet. Maar naarmate de zomer vordert, wordt de band tussen de meiden sterker, ondanks hun verschillende karakters. Het wordt een onvergetelijke zomer, waarin ze ontdekken welke dingen werkelijk belangrijk zijn in het leven.




Voor altijd - Cecelia Ahern
Al sinds hun kindertijd zijn Rosie en Alex onafscheidelijk. Hun magische band houdt ze allebei op de been tijdens alle ups en downs in hun levens, maar geen van beiden weet of hun vriendschap de jaren, kilometers of nieuwe relaties zal overleven. Een boek, geschreven in brieven, chatsessies, kaartjes en e-mails.




Zeekoorts - Rebecca Noldus
Geertje monstert aan op een VOC-schip, verkleed als jongen. Met moeite kan ze zich als koksmaat staande houden te midden van de ruwe bemanning, het weer en de ziektes die uitbreken op een klein schip met enkel bedorven voedsel. Zal ze overleven en haar vader vinden?





Ook heb ik wat gedateerde boeken geleend van een vriendinnetje. Ik heb ze allemaal al eens, of vaker, gelezen, maar ze blijven mooi.


Koning van Katoren - Jan Terlouw (1973)
Al meer dan dertig jaar oud, en nog steeds een spannend en lekker leesbaar kinderboek. De vrolijke oude koning van het goede land Katoren is overleden zonder een opvolger te hebben. Zes zure ministers regeren het land en beweren al zeventien jaar dat ze een nieuwe koning zoeken, maar er gebeurt niets. Dan komt de 17-jarige Stach de ministers vragen wat je moet doen om koning te worden. De ministers geven Stach zeven bijna onuitvoerbare opdrachten, die hij vol goede moed aangaat.


Meester van de Zwarte Molen - O. Preussler (1971)
Moet ik nog lezen:
Was het toeval dat Krabat als leerling op de molen kwam, diep in de sombere bossen van Bohemen? De molen blijkt een school van zwarte kunst te zijn. De molenaar is Meester in de toverkunst. Twaalf knechts heeft hij: twaalf leerlingen. Weglopen kunnen ze niet, want de toverkunsten van de Meester zorgen ervoor dat de weg ze steeds weer naar de molen terugleidt.




Kruistocht in Spijkerbroek - Thea Beckman (1973)
Moet ik nog lezen:
De zestienjarige Dolf uit Amstelveen geeft zich op als proefkonijn: hij zal door een materie-transmitter teruggeflitst worden naar de Middeleeuwen om daar één middag een kijkje te nemen. Maar door een foute berekening komt hij in het jaar 1212 terecht in een Kinderkruistocht die net uit Keulen is vertrokken

Veel leesplezier!

De volgende keer:
- Grote mensen boeken
- Chicklits
- Informatieve boeken

De weg van mijn stageplek naar de metro II

Na mijn fotoreportage De weg van mijn stageplek naar de metro volgt hier een kleine reportage met de opmerkelijke titel De weg van mijn stageplek naar de metro II. Deze gaat niet over vervoersmiddelen, maar over flora en fauna (langs de weg van mijn stageplek naar de metro dus). Of nouja, eigenlijk alleen over de flora, want het konijntje dat in de grasstrook zou wonen, heb ik nog nooit gezien. Hierbij, mooie bloemen en planten.


Een mooie paarse lavendellijn!


Kweetniet hoe ze heten, maar ze zijn wel mooi!


Als ik later groot ben, wil ik een hele tuin vol klaprozen!

Rare mensen

Ohja, ik moest nog even vertellen van vrijdag. Mijn oudklasgenootje M. en ik trekken namelijk altijd rare mensen aan als we samen op pad zijn. De vorige keer troffen we een Hare Krishna en een mannelijk vrijgezellenfeestje, deze keer ging het nog een stapje verder.

We zitten in een restaurantje te kletsen en ineens komt er een man op ons afgestommeld. Hij zegt gedag, dus we zeggen vriendelijk wat terug. Hij vraagt of hij aan het tafeltje naast ons mag gaan zitten. Geen probleem natuurlijk. Dat zitten dan. Maar dat 'ie vervolgens in dronken en slecht verstaanbaar Engels gaat vertellen dat 'ie uit Maleisie komt, al vijftien jaar in Nederland woont en nog steeds geen Nederlands spreekt, dat is al wat minder leuk.

Als we hem aangehoord hebben en weer met elkaar gaan praten vind 'ie het vervolgens nodig om ons te onderbreken: "HELLO, yoohoo, excuse me". Geen idee wat 'ie allemaal zegt en wil, maar het komt erop neer dat hij ons onbeleefd vindt, omdat we met elkaar gaan praten terwijl hij wat wil zeggen. Ja daahaag!

Als we later in de MacDonalds zitten (ja, sorry, we hadden zin in een McFlurry), komt er een zwerver die ons vraagt om op zijn spullen en zijn hondje te passen. De plastic tas wordt tegen de stoel aangezet en het hondje aan de tafelpoot gebonden. De man is heel vriendelijk, hoeft geen euro voor een kopje koffie, en zijn hondje is buitengewoon goed opgevoed. Dat is al een leukere rare ontmoeting natuurlijk.

Als we vervolgens later naar de trein lopen vragen drie buitenlandse meisjes waar ze het Red Light District kunnen vinden. 'Sorry, dit is misschien een rare vraag, maar...'. Haha, ik ben benieuwd wat we de volgende keer gaan beleven.

Zonnigdag

Parkpop 2006, wat een ramp. Nouja, eigenlijk vooral errug lachen, tussen de druppels door!


Druppels

Om kwart over tien gaat de wekker, het ziet er buiten redelijk uit. Zus en ik hebben gisteren afgesproken dat we de korte broek aantrekken, want het zou mooi weer worden. Hm, het is om elf uur nog vrij fris op de fiets, maar het gaat.

Als we in Utrecht de trein naar Den Haag inmoeten, schrikken we ons eerste hoedje. Het is topvol. Wij zijn nog net op tijd, veel mensen passen er simpelweg niet meer bij. Op dat moment zijn wij oprecht blij met ons korte broekje.


Leuke tas

Als we in Den Haag uit de trein stappen, begint het echter te druppelen. Bummer. We sluiten aan in de rij voor de bus (oke, het is goed geregeld, maar de volgende keer pakken we gewoon tram 9) en kunnen eindelijk even zitten.


Even zitten

Bij het park gaan we meteen op zoek naar een wc, want schrik niet en hou maar op met lachen, of begin er nu mee, we hebben een lange broek mee, hoera! Dat is beter. Snel spoeden we ons richting festivalterrein. We schrikken ons een tweede hoedje, want rechts zien we een rij. We besluiten linksom te gaan, en krijg nou wat, daar is ook een ingang, en geen rij!


Interessante mensen

We willen naar The Sheer, maar stuiten op GEM en blijvan daar hangen. Eerst nog heel stoer met alleen een trui aan, maar op een gegeven moment moeten we eraan geloven en komen de regenjassen toch tevoorschijn. Na dit optreden lopen we naar een ander podium, voor The Kooks, maar daar worden we geplet, dus dat is niet leuk.


Verboden!

Dan maar naar podium drie. We bekijken Senna en daarna MarqMarquis&4WARD. Best leuk, maar nu hebben we het echt wel gehad. Het is half vier en eigenlijk bijna tijd voor Kaizers Orchestra die ik wel eens wilde checken, maar het is genoeg geweest. Zus draagt zelfs een strandbal als regenkapje. (Ja, dat kan.)


Negerinnen

We begeven ons naar Schevingen. Nee, we zetten geen stap op het strand, maar duiken meteen de mexicaan in. Warme choco met slagroom! En daarna natuurlijk fajita's, taco's, chimichanga's, enchiladas, burrito's, je kent het wel: wrappers! Derde keer mexicaans deze week, en met liefde!


Jummie bordje vol

Om half tien ben ik huis. Terwijl de buren (tevergeefs is gebleken) gillen voor de voetballers op tv, duik ik vrijwel meteen mijn bedje in. Ik slaap als een roos.

Leuk feestje

Vanaf 17.00 waren we welkom, maar eigenlijk hadden we allebei niet zo'n zin. We besloten om, lekker veilig, samen te gaan. Om 18.30. Dat moest kunnen, dacht ik. Toen we aankwamen zat iedereen in mooie rijen op de picknickbanken. Oei, waren we misschien toch te laat voor de enige echte vrijwilligersafscheidsbbq? Nee, toch niet, het leek maar zo, phew. We schonken onszelf een cola in, bekeken het Tagrijn-kwartetspel, roddelden erop los, begonnen aan de wijn en hadden het over tieten en dat iedereen elkaar via via via toch wel kent.



Na de bqq zelf was het tijd voor het feestje. Iedereen mocht wat mensen uitnodigen en meteen werd onze hypothese bevestigd. Iedereen kent iedereen, dus je kunt niet zacht genoeg roddelen. Zus kwam ook en samen dansten we onze benen uit ons lijf. Nouja, ik vooral, want ik had iets te veel alcoholletjes op. Zus schaamde zich zelfs voor mij, tsk, hoe durfde ze. Aan het eind van de avond vonden de DJ's het nodig om de welbekende tijd-voor-een-moshpit-wij-gaan-pogo'en muziek te draaien. Dat was klote. Kwart voor drie, tijd om naar huis te gaan en veel water te drinken.

Stageweek 21

Maandag
Ik voel me goed, doe mijn ding, maar bereik volgens mij verder weinig nuttigs.

Dinsdag
Ik voel me slecht, heb geen zin in dingen en mail me suf.

Woensdag
Ik voel me beter, doe vast wat aan mijn stageverslagwerk en werk hier en daar ook nog wat tussendoor.

Donderdag
Ik voel me anders, Ik heb een pittig gesprek met mijn stagebegeleiders en stagedocent en moet 's middags naar een duffe presentatie van Dior waar ik snel weer wegsneak.

IKEA

Een jaar of twee geleden, toen ik in de zomer als reporter werkte bij de inmiddels geflopte studentenwebsite LaHvA, van de Hogeschool van Amsterdam, heb ik in een dolle bui een keer een stukje geschreven over de Ikea:

================================================


Ikea, natuurlijk kennen we die allemaal, de grote goedkope meubelshop oorspronkelijk uit Zweden. Ik was er weer eens afgelopen maandag en ik heb een aantal tips voor jullie!

Als je nog maar weinig geld in the pocket hebt, maar toch wat wilt eten:
- Bij de counter bij de uitgang haal je: een broodje hotdog en een 0,4 liter cola SAMEN voor maar 1 euro!! En, nu komt het mooiste nog: je kunt zelf vullen en dus: BIJVULLEN!
- Bij die zelfde counter haal je ook: 3 overrukkelijke donuts voor eveneens 1 euro! Dit kan alleen overdag, tot een uurtje of zes ongeveer, want ze zijn zo gewild, 's avonds zijn ze op.
- Voor als je een vroege vogel bent: in het restaurant kun je vóór 11.30 een stukje appeltaart (geen zelfgebakken, maar toch erg goed te eten) één een kopje koffie of thee samen meenemen voor maar 75 cent. En ook hier geldt weer: bijvullen!
- Voor een goedkope lunch of avondmaal moet je juist NIET bij Ikea zijn. Alles is ontzettend duur en niet geweldig.

Als je gek wordt van je zes vierkante meter kamertje:
- Zoek een huiskamer naar je smaak, plof op de bank neer en lees een boek.
- Zoek een leuke eetkamer, schuif de borden aan de kant en maak je huiswerk.
- Wellicht ook te proberen: kies een leuke slaapkamer en probeer het bed. De hele dag. (Schoon zijn lijkt me gewenst, maar douchen kan helaas niet in de Ikea.)

Als je electriciteit wilt besparen:
- De meeste huiskamertjes hebben nog een leeg stopcontact over, die het meestal wel doen. Stop hier je mobiel in de lader!

Do's wat betreft spullen kopen bij de Ikea:
- Matrassen! Nergens goedkoper te vinden en ze zijn van goede kwaliteit.
- Klapstoelen! Voor maar 7,50 heb je degelijke klapstoelen in alle kleurtjes van de regenboog. Ze zitten lekker en zijn makkelijk op te bergen onder je bed tot de housewarming party.
- Keukengerei! Ten eerste hebben ze ALLES. Dus lekker makkelijk alles in één keer meenemen, en zelf weet ik uit ervaring dat de koekenpannen enzo, erg goed zijn.
- Lampen! Ruime keus en uiteraard goedkoper dan ergens anders.

Don'ts wat betreft spullen kopen bij de Ikea:
- Kledingkasten! Helaas zijn die krengen nergens echt goedkoop, maar zelfs bij Ikea hoef je er niet van uit te gaan iets te vinden dat op je kamertje past. Ga hiervoor naar Gamma of Praxis.
- De servies Start-box! Te veel nutteloos servies. Kun je beter zelf iets leuks kiezen.

De kassa's:
Neem NOOIT een oneven genummerde kassa! Want daarvan zit de caissière een stuk verder weg. Vanuit de winkel lijken alle rijen even lang, maar bij een oneven genummerde kassa is de rij dus bijna twee keer zo lang!

Maar: loop gewoon eens een rondje of twee door de Ikea, of laat je (gratis) de gids toesturen, want wat ze daar allemaal doen met spullen en kleuren, je kunt er de leukste tips vandaan halen!

Ikea Rulez!

================================================


Geen journalistiek verantwoord hoogstandje, maar het was wel erg leuk om te schrijven. En ja, ik zelf ook echt een keer mijn mobiel opgeladen in de Ikea :D

Maar goed,

Vandaag zag ik de HP de Tijd liggen in de gang, met heel groot de Ikea op de voorkant en daarbij de aantrekkelijke kop 'Het pretpark voor grote mensen'. Dus ik blader snel naar bladzijde 24.

Oeoeoeh, wat een heeerlijk artikel! Zo'n zes halve pagina's met lekker veel cynisme en natuurlijk prachtige bijpassende foto's. Het artikel staat (nog) niet op internet en het is te lang om over te typen, maar ik zal even wat passages overnemen die ik jullie echt niet wil onthouden.

"Maar welke plaats is gemáákt om (...) goede manieren te vergeten en om oerdriften bot te vieren? Er zijn in Nederland twaalf van die plaatsen. Het zijn grote blauwe blokkendozen met vier gele letters erop: IKEA. Er worden duizenden meubels (...) verkocht, maar dat is eigenlijk niet meer dan een dekmantel. In werkelijkheid is Ikea een pretpark voor volwassenen, een vrijhaven voor onaangepast gedrag."

"Eenmaal bij de kassa volgt al hun eerste overwinning van de dag, het eerste moment waarop ze tegen zichzelf kunnen zeggen dat ze níet gek zijn dat ze hier op tweede pinksterdag om kwart over negen in de rij staan. De kassajuffrouw verwoordt de triomf. "Eén euro," zegt ze. Het ontbijt (...) kost één euro! Alleen dát al is een anekdote om sceptici straks de mond te snoeren. En dan moet de dag nog beginnen."

"Er staan mensen met hun gezicht bijna tégen het lint aan. Ze kijken op hun horloge. Dan is het tien uur en gooit de beveiligingsbeambte het lint los. Hij had het ook al lopend netjes kunnen oprollen, maar hij weet wel beter. Dan was hij door de menigte verzwolgen."

"Mooie gelegenheid om eens te zien wat er in een kwartiertje met het grote, felrode zitkussen Pösig gebeurt dat daar op de grond ligt. Twee kleuters duiken er bovenop en stampen zo hard ze kunnen. Een jongen van een jaar of twaalf laat zich erin vallen. Een man van een jaar of vijftig gaat erin zitten en komt er bijna niet meer uit. Een vader zet zijn twee peuters erin en neem een foto. (...) Een man ploft erin en roept naar zijn vrouw: 'Hee, da's wa veur ons, Céline.' En dat was dan één kwartiertje".

"Als de archeologen van de toekomst straks de artefacten van de twintigste en eenentwintigste eeuw opgraven, zullen ze zich afvragen wie toch die godin Ikea is, van wie de naam op al die potscherven en meubelstukken staat. Ze zullen bergen imbussleuteltjes uit de grond halen."

Met dank aan Mark Traa. Die ook nog een leuk weetje heeft opgezocht:

'Volgens de overlevering krijgt de Zweedse tiener Ingvar Kamrap op zijn zeventiende geld van zijn vader als eindexamencadeau. Daarmee zet hij zijn eigen bedrijfje op. De naam Ikea bestaat uit zijn eigen initialen en de eerste letters van Elmtaryd en Agunnaryd, de boerderij en het dorp waar Kamprad opgroeide.'

Ik zeg het je, Ikea rulez! ;)

Idee

Ik heb nog een manier gevonden om makkelijk geld te verdienen! Nouja, je zult er wel het een en ander voor moeten doen, en je hebt wat tijd nodig, vanaf nu gerekend ongeveer een jaar, maar volgens mij is het lonend. Dus ik ben voor! This is the magic website: www.thinkquest.nl

Bij deze ben ik op zoek naar twee whizzkids. De een moet goed zijn in websites bouwen, de ander moet goed zijn in mooi design en ik moet dan, als derde persoon, goed zijn in mooie teksten. Op die manier kunnen we als een team een mooie mooie mooie website bouwen en daarmee grote prijzen winnen.

Extra voorwaarden:
- Alle teamleden zijn als student ingeschreven bij een Nederlandse instelling voor hoger of wetenschappelijk onderwijs of als docent verbonden aan een in Nederland erkende onderwijsinstelling.
- De teamleider is Nederlandstalig en woont in Nederland.
- De website moet kunnen worden gebruikt als educatief materiaal binnen de categorie waarin de website is ingestuurd.

Mijn broertjes hebben verschillende jaren meegedaan. Gekeken naar de grootte van hun teams en de hoogte van de prijzen, moeten ze beide gemiddeld zo'n 750 euro per website verdiend hebben. Niet dat wij daar iets van gezien hebben, en gehoord ook amper, dat hielden ze natuurlijk liever stil, maar dat kan je dus opzoeken op die website.

Ik bedenk me net, het is beter als ik iemand kan vinden die goed is in mooi design EN goed websites kan bouwen, dan levert het meer geld op per persoon. En laten we gaan voor de hoofdprijs, dan hebben we 2500,- pp. Kan ik mijn vliegticket naar Amerika vast gaan halen.

Toedels!

Grootse plannen

Als ik later groot, sterk, avontuurlijk en moedig ben, dan wil ik, net als Jurgen, een mooie reis maken. Wat een verhaal, naar de haven gaan en met een boot meeliften... GAAF! Ik ben net een kinderboek aan het lezen, over het leven op VOC-boot, dus dat maakt het er nog enger op, maar oh oh oh, wat een avontuur. Ik heb nog nooit iets met watersporten gedaan, nog nooit iets met sporten uberhaupt, eigenlijk, hihi, maar ik krijg er helemaal zin in. Zeilen, surfen, bring it on! Ook word ik aangestoken door talenknobbelaars. Ik wil Frans, Duits en Spaans leren spreken. Ik wil de topografie van de hele wereld uit mijn hoofd leren. Waar te beginnen?

Chaggo - lees niet verder

Ik ben chaggo. Zwaar chaggo. Zomaar ineens in een dip. Geen zin om te werken, geen zin om te werken, geen zin om te werken en MSN is stuk. En webmessenger werkt ook niet meer. Ik wil naar huis, slechte films kijken en zwelgen in zelfmedelijden. ik wil chocoladekoekjes eten, chocolademelk met slagroom drinken en als toetje graag een Magnum (puur). Ik wil naar iedereen in de wereld ellenlange mails typen, maar zelfs dat wil ik niet. Ik wil alleen maar hangen en vooral niet opgevrolijkt worden. Ik zeg het je, het leven is verschrikkulluk!

Grandidioot

"Man biedt hoofd aan voor reclame
Een jonge Italiaan biedt zijn eigen voorhoofd aan als advertentieruimte. Hij heeft via eBay al meer dan 2000 reacties binnengekregen. Hij is voor minstens 5000 euro bereid zeven a tien dagen rond te lopen met reclame op zijn voorhoofd. Die zou kunnen worden aangebracht met bijvoorbeeld hennatekeningen."

Wow! Hoe komt ie erbij?! En waarom kom ik nooit op zulke ideeen? Ik zou ook heus wel met 'Was af met Dreft' op mijn voorhoofd gehennaad rond durven lopen hoor. Voor vijfduizend euroos. Het is natuurlijk wat anders als er ineens een 0909-belslet op je hoofd staat, maarjaa, dat zijn details!

Laaaaang weekend

Vrijdag
16.15 Het kantoor gaat vroeger dicht vanwege het voetbal. Ik haat voetbal, maar ik hou van vroeger naar huis gaan.
18.00 Lekker rijst met groente en pittig draadjesvlees eten. Vriend van moeder zit achter de tv en laat ons schrikken met zijn gejuich. Het dessert is oranjevla.
18.45 Op naar het clubhuis voor mijn eerste keer meedraaien met de explo's
19.30 Met z'n allen in de auto's op naar Utrecht. Daar droppen we de kinders.
20.30 De kinders zijn op weg en ik ga met L. boodschappen doen voor vanavond en morgenochtend.
21.30 We begraven een tosti ijzer en twee pakken koekjes, schrijven een briefje, hangen de metaaldetector in een boom en verstoppen ons.
22.30 Ze komen aanlopen van de verkeerde kant.
23.00 Bij de volgende post wacht ik zittend op de motorkap voor een beetje warmte.
00.45 De frikandellen zijn klaar dus die kunnen ze meteen naar binnen schuiven.
02.00 We zetten de tenten op met behulp van heel veel zaklampen.
03.00 Ik weet niet hoe het komt, maar het is ineens laat. We hebben niets gedaan, er mag geen vuur wanwege de droogte, dus we duiken meteen allemaal ons bed in.
03.30 Na het verwijderen van dennenappels kan ik gaan slapen.

Zaterdag
07.00 Ik ben wakker en moet heel nodig plassen.
07.30 Ik ben aangekleed en snij een ontbijtkoek.
08.00 De eerste kinders worden weggebracht, ze moeten werken vandaag.
08.15 Ik ruim ook mijn spullen op, er willen meer mensen weg en dat komt mij ook wel goed uit.
08.45 We zitten in de auto
09.15 Ik ga mee naar het huis van L. en drink een kopje thee
09.45 We gaan boodschappen doen voor de bbq van morgen: 32 volwassenen, 2 vegetariers, 14 kinderen
11.00 Ik maak kruidenboter.
12.00 We komen aan op het clubhuis waar de rest ook net aankomt. We wassen af.
12.30 Ik ga naar huis, pak mijn spullen uit en ga boodschappen doen voor mezelf.
13.30 Ik ben net een boterham aan het smeren als ik ge-sms't wordt: "Ik ben er over een half uur".
14.00 Ik sjees naar het station en laat T. Hilversum zien.
16.00 Samen met Zus bedenk ik wat we gaan eten.
17.00 We gaan naar de winkel en kopen lekkere dingen
17.30 We maken ons cadeau voor I. en A.
18.15 Ik ga heftig koken: rostirondjes uit de oven, gebakken courgetteplakken en een spinazie-kaas vegaburger.
19.00 Voor de mini-magnums is geen plaats meer in mijn buik.
19.30 Ik spoed mij naar het clubhuis voor de vergadering en drink zoveel koffie dat ik steeds moet zuchten omdat ik zo vol zit.
22.00 De vergadering is afgelopen en de birthday van I. en A. begint.
23.00 Het kampvuur is aan.
02.00 Ik heb teveel wijn gedronken.
02.30 Ik val bijna in slaap op de bank en besluit naar huis te gaan.
03.00 Ik val als een blok in slaap.

Zondag
11.00 Verdorie, ik wilde onvervalst en ongegeneerd lang uitslapen!
11.30 Ik eet een perzik en ga een boek lezen.
12.30 Ok, boek uit, kamer opruimen.
13.00 Ok, ook maar weer eens schoonmaken.
14.00 Ik zweet me een aapje, ik heb een betere stofzuiger nodig. Douchen!
15.00 Bij ma eet ik een ijsje.
16.00 Het is tijd om de salades te maken voor de bbq.
19.00 Het eerste vlees is klaar.
21.00 Omdat andere mensen op hun luie kont blijven zitten of weggaan terwijl wij onze benen uit onze kont hebben gelopen en onze armen uit onze schouders hebben gewerkt, voelen wij ons gerechtigd om ieder 3 ijsjes te eten.
21.30 Even een kopje thee drinken bij Moeder.
23.00 Moe!

Ok, het was een vol en druk weekend, maar daardoor ook wel een heel lekker lang weekend!

GeNEE?smiddelen

Bijna elke week staat er wel weer een in de Metro en Spits, een advertentie van Kendle geneesmiddelenonderzoek. En elke keer vraag ik me weer af of ik mee zal doen.

Waarom niet? Omdat ik het niet in kan passen in mijn dagelijks leven, omdat ik geen onzinnige chemische troep in mijn lichaam wil en vooral omdat ik bang ben voor de risico's. Die er waarschijnlijk niet eens zullen zijn, anders zou dat bureau zich er echt niet aan wagen.

Dus waarom dan wel? Omdat je zelf ook graag goede medicijnen wil als je ziek bent, omdat het weer een mooi avontuur is en vooral, omdat het superveel geld oplevert.

================================================
Doelgroep
Voor dit onderzoek zijn wij op zoek naar gezonde mannen en vrouwen van 18 t/m 55 jaar. Lichte rokers mogen deelnemen.
Geneesmiddel
Het betreft een nieuw geneesmiddel dat mogelijk in de toekomst gebruikt kan worden voor de behandeling van HIV. Het onderzoeksmiddel zal worden toegediend in de vorm van een tablet of capsule.
Studie periode
Juni - Oktober 2006
Bijzonderheden
Het onderzoek bestaat uit 2 groepen van elk 9 vrijwilligers. Het onderzoek duurt 90 dagen. Het onderzoek omvat een opname periode van 9 dagen, een opname periode van 2 dagen, drie opname periodes van 3 dagen, 4 korte bezoeken aan onze unit en tenslotte 2 nacontroles. Voordat u mee kan doen moet u eerst een medische keuring ondergaan.
Vergoeding
Bij voltooiing van het onderzoek ontvangt u 2400,-.
================================================


Voorstanders en tegenstanders?

Stageweek 20

Maandag
Als ik eindelijk al mijn aantekeningen overgetikt heb, moet ik nog proberen om een interessant verhaaltje te maken van het verhaal van Isabelle. Maar ik heb nog nooit een interview gedaan dat zo van de hak op de tak sprong, dus dat is nog vrij lastig.

Dinsdag
's Morgens moet ik alle reacties die zijn binnen gekomen op de oproep 'gescheiden ouders' en de oproep 'rare verzameling' doorsturen naar de chef. Wat een werk! Daarna ben ik de hele middag bezig met het printen van mijn Amerika-papieren in viervoud.

Woensdag
Ik ga naar de bijeenkomst voor studenten die in Amerika gaan studeren. Best interessant.

Donderdag
het werk is op en iedereen gaat naar een begrafenis. We zitten dus met z'n tweeen een beetje te niksen. Als ze terugkomen en we nog eens aangeven dat we klaar zijn met ons werk, krijgen we te horen dat 'we na mogen gaan denken over mogelijke vragen voor de streettalk en kijken of er brieven zijn voor mijn verhaal'. Ik ga wel even nadenken over een mogelijke afstudeeropdracht.

Habla Espanola?

I'm planning to go to the United States, I'm meeting people from all over the world and I speak English with them. I'm even reading English books and watch dvd's with the English subtitles on. So why the hell is my weblog still in Dutch? Why am I not going global? It's very common to do that nowadays. I even believe most existing weblogs are in English. Well, here's my answer, I like Dutch too much and my English isn't good enough to write pretty texts. Also, my vocabulary isn't really up to date. So, my beloved readers, for this moment, I'm continuing (what a word!) in Dutch. Maybe later, when the time comes that I have to take a TOEFL (Test of English as a Foreign Language) and I'm leaving the Netherlands for six months, I will finally continue in English. Any more questions?

FW: Vraag

Ben jij gelukkig?

Amerika-update

Ik weet niet eens meer precies hoe lang geleden ik begonnen ben, maar ik ben er in ieder geval al even mee bezig: mijn queeste tot het behalen van een studieplek in Amerika. Na mijn eerste bezoekje aan bureau buitenland kreeg ik meteen een stapel papieren mee. Alsjeblieft, beginnen maar.

Het maken van de host site request list en het invullen van de study site request lists was het meest helse karwei. Zie uit 51 (ja toch, zoveel toch?) staten en 149 universiteiten (ofzoiets) maar eens tussen de 6 en 10 universiteiten uit te zoeken met daarbij een vakkenlijst. Verschrikkelijk.

Na dit karwei ben ik vol goede moed meteen doorgegaan met het invullen van de rest van de papieren. Toen dat grotendeels af was en ik alles ging laten zien aan 'mijn contactpersoon', bleek dat de deadline nog wel even weg was. Je kunt begrijpen dat ik het tegen die tijd wel even goed zat was, dus bleven er vervolgens wat dingetjes liggen. Ook bleken wat andere dingetjes ineens meer werk te zijn dan ik had gedacht en naderde de deadline met rasse schreden.

Afgelopen week ben ik weer vaak op school geweest om dingen te regelen. Vandaag heb ik alle zooi in drievoud uitgeprint en mooi gesorteerd. Het enige dat ik nog moet doen is mijn reference haar papieren laten ondertekenen, drie pasfoto's van mezelf zoeken (of laten maken) en een paar kopieen maken van mijn paspoort. En daar heb ik nog precies een week voor. Applaus voor mezelf, want dat moet wel lukken.

Nu alleen nog met heel mijn hart hopen dat ik mag. Dat al mijn werk niet voor niets is geweest. Dat zeer duidelijk blijkt dat ik echt heel graag wil. Want er zijn meer aanmeldingen dan beschikbare plaatsen. Duim met me mee!

Lekker lui

Ik vind dat ik van de langverwachte warmte moet genieten. Ik vind dat ik niet langer mag slapen. Ik vind dat ik niet binnen mag zitten. Ik vind dat ik moet genieten. Maar ik ben niet van plan om midden in de zon te gaan zitten. Ik besluit het nuttige met het aangename te verenigen. Ik fiets naar de bibliotheek om mijn boeken terug te brengen. Dan doe ik iets wat ik een tijdje geleden al had moeten doen en kan ik van de warmte genieten zonder me een bakbanaan te voelen. Bij de bibliotheek beslis ik dat het goed is om nog een stuk verder te fietsen. Ik ben er klaar voor, ik heb een appel bij me en een fles water. Zo fiets ik door de stad en door de bossen naar Bussum. Daar MOET ik gewoon een milkshake halen bij de Mac. Ik zit buiten op een bankje, in de schaduw uiteraard, en probeer te genieten. Het lukt niet echt, want alleen is maar alleen. Dus begin ik aan mijn terugtocht. Dan bedenk ik me ineens dat ik vergeten ben om eten te halen en natuuurlijk krijg ik ineens een onstuitbare trek in mozarellakaas. Jammer genoeg verkopen de drie benzinestations waar ik langs ga die niet. Als ik later met een pijnlijke kont in de tuinstoel zit met een boek, ben ik trots op mijn sportieve uitspatting, maar ik besef me maar al te goed dat een beetje luieren meer aan mij besteed is.

Heerlijk!

Ze hadden geen beter weer kunnen bestellen voor dit weekend. Ik heb een scoutingactiviteit in de bossen en het is verdorie prachtig weer. Heerlijk! Ik fiets met mijn spulletjes in mijn (inmiddels vrij haveloze) fietstassen (wie heeft er nieuwe tweedehandse in de aanbieding?) tussen de bomen door naar Baarn. Na de lunch help ik wat mee met de aankleding en de tijd vliegt voorbij. Al snel komen de deelnemers binnendruppelen. Bij de opening krijgt iedereen een heliumballon (een lichtblauwe, mijn naam staat op de achterkant van het kaartje, als je hem vind, stuur hem op!) en dan is het tijd voor het diner in de buitenlucht. Daarna het zaaltje wat aankleden, wat chips eten en op naar het cabaret (normaal hou ik niet van cabaret, maar wel van onze eigenes scoutinggroepcabaret, check www.bijvoorbaatsorry.nl). Dat was natuurlijk weer supergaaf. Ze hebben lekker alle groepen onder de loep genomen en hier en daar wat afgezeken. Heerlijk! Vervolgens als een speer naar het zaaltje voor het feestje. De eerste drie kwartier sta ik consumptiebonnen te verkopen, maar daarna mag ik ook een dansje wagen. Midden in de nacht fiets ik terug naar huis. Ik kan het niet laten, ik zeg het nog één keer: Heerlijk!

Toeval

Begint een ras-Amerikaan waar ik voor het eerst mee praat ineens over mijn lievelingsfilm waar nooit iemand het over heeft, zit ik een half uur later in de tram, stappen er twee zwervers binnen die het ook over die film hebben! Ik kan niet anders dan met een grote glimlach op mijn gezicht verder reizen met het voornemen om de film binnenkort weer eens te gaan kijken. Meld je hier aan voor de American filmnight met popcorn.

Ik eet uit

Moeder en Zus zijn op vakantie om op grootse wijze het einde van de middelbareschooltijd van Zus te vieren. ploenk is daardoor overgeleverd aan de grillen van bruder en bruder. Noo wee dat ze daar gelukkig van wordt. Dus besluit ze een ik-eet-uit-week op te zetten.

Op de meeste dagen eet ze bij vrienden en bekenden, er zitten twee afhaalmaaltijden bij, maar gisteren at ze bij een tot-dan-toe onbekende. Als je helemaal naar Berlijn reist om mensen te ontmoeten, kun je ook best bij iemand in Amsterdam gaan eten. Das een stuk makkelijker zelfs.

's Middags krijg ik nog wel een verontrustend berichtje: "Tijdens het verblijf van mijn twee huidige gasten heeft na de afwas de afvoer het begeven. Afwassen doe ik inmiddels onder de douche. Koken wordt behelpen. Kortom: dit etentje had weleens gelegener gekomen dan vanavond. Niettemin ben je welkom. Maar wat ik maar wil zeggen is dat het een wat chaotisch gebeuren kan worden." Maar zoals iedereen inmiddels weet, hou ik van avontuur en ben ik niet bang voor een beetje viezigheid.

Als ik aankom ligt gast Bahador (21) uit Canada/Iran op de bank te slapen. Althans, dat probeert hij. Gast Dave (39) uit de USA is boodschappen aan het doen. Ik bekijk de landkaart op de muur waar alle gasten van Ramon (31) hun naam hebben opgeschreven. Voor het eten vertrekt Bahador en komt Equiline (25) uit Amsterdam ons gezelschap weer versterken.

Wat volgt zijn geanimeerde Nederlandse en Engelse gesprekken. En een uitgebreid viergangendiner. Dave heeft zijn kookkunsten tentoongesteld. Iemand ooit plakken feta gebakken? Erg lekker op bruin stokbrood! Ronde 2, salade voor de vitamientjes. Ronde 3, pasta met a little bit to much garlic en na de afwas een lekker bakkie ijs.

Zo'n ik-eet-uit-week bevalt mij wel, dat moet ik vaker doen!

Stageweek 19

Dinsdag
Behalve een overvolle mailbox legen doe ik vooral wat dingetjes voor mezelf. Vier dagen zonder internet, dan heeft een mens wat in te halen.

Woensdag
Er belt iemand. Of die-en-die er is. Nee, die werkt ergens anders. Kan ik dan de chef spreken. Nee, die is ziek. Kan ik dan iemand anders met een hoge functie spreken? Nee, die is in vergadering. Waar slaat dat op, dat er helemaal niemand is die ik kan spreken. Oh, ik zie de hoofdredacteur al lopen, momentje. Er is iemand aan de telefoon die erg boos lijkt. Ik wil eerst weten wie het is en wat ze wil. Mevrouw, wat is er precies aan de hand. Ja, ik heb heen-en-weer gebeld met die-en-die en nu is er nog steeds niets geregeld. Als u uw telefoonnummer even geeft zal ik de hoofdredacteur vragen om terug te bellen. Ok, maar mag ik ook het nummer van die-en-die, want dit wil ik ook nog even spreken. Ok. Als later die-en-die naar beneden komt, blijkt dat het gaat om een cd'tje dat nog steeds niet is verstuurd. Waar je je al druk over kunt maken...

Donderdag
Vandaag ga ik een interview doen met een meisje van 15 dat kanker heeft. Ze heeft een weblog en wil graag iedereen over haar ziekte vertellen. In haar mailtje schreef ze: "Ook al is kanker kut, je kan heus nog wel wat van je leven maken". Met die zin in mijn achterhoofd vertrek ik naar Aerdenhout... Ik word opgehaald bij het station in een dikke BMW. We stoppen op een gegeven moment bij een hek. Die gaat automatisch open en dan ligt er zo'n rotonde-achtig pad achter. En een huis! En een ruimtes! En een tuin! En een zwembad! En een tweede huis! En een werkster! n-i-e-t-n-o-r-m-a-a-l Begrijp me niet verkeerd, kanker is zeker kut, en ik zou niet willen ruilen, maar als je zo'n bonk geld hebt kun je inderdaad nog wel wat van je leven maken ja. Iedere maand een week op vakantie, je moeder die kan stoppen met werken om voor jou te zorgen, enz. Isabelle is een supertoffe en gezellige meid, maar ik hoop dat ze wel beseft dat niet iedereen met kanker in zo'n riante positie zit.

Memories

+ Hoe was het?
- Leuk!
+ Gewoon leuk?
- Het was gezellig, interessant, leerzaam, grappig, indrukwekkend en tja, leuk.
+ Wat heb je allemaal gedaan?
- Gekletst, Berlijn in geweest, goedkoop gegeten, weinig geslapen en veel lol gehad.
+ Hoe vond je Berlijn?
- Ik weet het niet zo goed, ik heb bijna alleen maar naar de grond gekeken omdat het zo regende.
+ Zou je nog eens teruggaan?
- Ja!

Ik had me van tevoren niets van het kamp voorgesteld. Op donderdagavond heb ik een lijstje gemaakt, op vrijdagmorgen heb ik boodschappen gedaan en mijn tas ingepakt en vervolgens zat ik een paar uur lang met drie compleet verschillende mensen in een auto. Hoe kan je je daar op instellen? Niet. En dat hoeft ook helemaal niet. Gewoon go with the flow werkt prima.

Ik ben erg blij dat ik gegaan ben. Het was een ware beleving. De vrijdagavond en -nacht vielen wat tegen, de zaterdagochtend viel een beetje in het water, maar vanaf die middag heb ik de tijd van mijn leven gehad. Dat had ik niet willen missen. Het enige jammere aan vrienden maken op zo'n kamp, is dat de meeste mensen zo ver weg wonen.


Always funny Javier!

The end

Om kwart over elf vertrekken we. Met Peter (35) achter het stuur, Hermen (25) uit Enschede en een jongen uit Polen. Die laatste zetten we af bij een tankstation vanwaar hij gaat liften. In sneltreinvaart racen we over de autobahn. Om half twee zijn we al bij Braunschweig waar we Ulf (36) weer oppikken. Zonder enige files komen we rond vieren aan bij de grens waar we Hermen afzetten. We rijden verder en om zes uur zijn we in Hilversum waar Ulf en ik worden afgezet. Hij gaat in de trein naar Amsterdam en ik fiets via de snackbar naar huis. Waar we op de heenweg negen uur over deden kostte ons nu nog geen zeven uur. Heerlijk! Met stinkende kleren, ranzige haren en een bult bagage kom ik thuis waar de familie net aan tafel zit. Ik heb ontzettende honger, dus gelukkig mag ik aanschuiven en sturen ze me niet meteen de douche in. Maar als ik er eenmaal onder sta ben ik wel erg blij. Eindelijk weer schoon. Ik spoel het laatste restje tastbare Berlijn de goot in, maar mijn hoofd zit nog vol met gedachten in alle talen. Dit was het dan, maar ik zal het nooit vergeten.


Over de snelweg weer terug

Night Fever

Om zes uur schrik ik wakker. Er is de hele nacht al gezang en getrommel, maar nu is er ook nog eens geschreeuw. Door een megafoon. Geen idee wat er gezegd wordt, maar het wordt al heel snel irritant en het blijft maar doorgaan. Uiteindelijk val ik wel weer in slaap. Als ik om negen uur wakker wordt en wat zit te rommelen wordt Peter ook wakker en vraagt hij hoe laat het is. Hij had het geschreeuw ook gehoord en was er vanuit gegaan dat het toen al ochtend was, dus dat het nu al tegen twaalven moest lopen. Als ik later tijdens het ontbijt met Andromeda praat en zeg dat ik te moe was om mijn tent uit te komen en de schreeuwerd een klap te geven, geeft zij de opmerking dat als iedereen die dat eigenlijk ook wilde doen echt zijn tent uit was gekomen die gast nu zwaar mishandeld in het ziekenhuis zou liggen! Dat zou natuurlijk ook niet de bedoeling zijn geweest, maar het is toch jammer dat niemand hem een klap heeft gegeven!


De gezelligheid in de avond

Praat some Deutsch

Terug op het kampterrein spreek ik eindelijk Peter een keer. We slapen in dezelfde tent maar zien elkaar helemaal niet. En dat komt niet alleen door de hoge burcht die tussen onze matjes ligt. Als ik naar bed ga gooit hij nog liters bier naar binnen en als ik opsta ligt hij nog te ronken. We spreken onze dagen door en gaan wederom ieder onze eigen weg. Ik raak weer aan de praat met Tom. Wat erg grappig is. Hij komt namelijk uit Engeland, woont tegenwoordig in Duitsland en heeft een tijdje in Nederland gewoond en Nederland gestudeerd. We praten dus Nederlands en Engels door elkaar, met een Duits accent. Zelf raak ik ook steeds meer tweetalig. De ene keer begin ik door mijn moeheid in het Nederlands terwijl er geen Nederlander in de buurt is, en de andere keer kan ik alleen maar mijn woorden in het Engels vinden, zelfs als ik met een Nederlander aan de praat ben. Een Duits accent heb ik nog niet, behalve dan mijn 'ja'. Die is really Duits. Maar dat komt weer omdat ik Patricia eindelijk weer gevonden heb. We hadden een moeilijke start en we hebben elkaar haast niet gezien, maar het is erg gezellig om weer met haar te kletsen. We hebben de grootste lol. Zelfs van serieuze onderwerpen maken we een grappig gesprek. We hebben het bijvoorbeeld ook even over roken. Dat ik dat vies vind en zij niet. Dat zij niet in haar kamer gerookt heeft toen ik bij haar op visite was, terwijl ze dat normaal wel doet. Dat ik waarschijnlijk niet bij haar langs gekomen was als ik van tevoren had geweten dat zij rookte. En dat we allebei heel blij zijn dat ik dit dus niet wist. Hoe gezellig het ook is, het is tijd om te gaan slapen, ik ben te moe.


Ik met Frank en Patricia

Cheers!

Onderweg komen we honderden cocktailstandjes tegen. Echt om de vijftig meter staat er weer zo'n tentje. Waar je in Nederland alleen maar bier, bier en bier vind, kom je hier, in Duitsland bierland, alleen maar cocktails tegen. Dat kunnen we niet weerstaan. Voor 3,50 halen we allemaal een grote beker Capirinha. Oké, ik heb wel eens een betere gehad, maar ik klaag niet voor dit geld! We lopen verder, zingend. Iemand zegt 'Hit the road Jack', en dat wordt ons lied voor vandaag: "Hit the road Jack, and don't you come back, no more, no more, no more, no more! Hit the road Jack, and don't you come back more!" Julien: "What you say?!" "Hit the road Jack, and don't you come back, no more, no more, no more, no more! Hit the road Jack, and don't you come back more!" And so on, and so on.

Na een tijdje begint het weer te regenen. Eerst trekken we ons er niets van aan, aangezien het vergeleken bij gisteren niets voorstelt, maar het gaat steeds harder dus duiken we een afgelegen kroegje in. Werkelijk waar, een echte kneipe, met alleen maar oude Duitsers die elkaar allemaal kennen. We drinken koffie, cola en bier. Na een tijdje splitsen we op. De helft vertrekt naar de campsite, de andere helft blijft nog even. We doen lullige kaartspelletjes en zijn verbaasd over de card trick van Julien (weet nog steeds niet hoe 'ie werkt, al heb ik hem wel eerder gezien en hem zelfs zelf gekund, irritating!).


De cocktails!

Downtown

Met Robert als openbaar vervoer goeroe komen we uit in het centrum van Berlijn, waar de 'carnaval of cultures' bezig is. Dit is een grote optocht waarin elke buitenlandse bevolkingsgroep uit Berlijn vertegenwoordigd is. Volgens de politiemannen waren er wel tachtig groepjes, maar die hebben we lang niet allemaal gezien. We stonden twee uur op dezelfde plek en in die tijd kwamen nummer 21 tot en met 43 langs.

Na een tijdje zijn we het zat om te staan en willen we ergens wat gaan eten. Gosie is een stukje gaan wandelen, maar we hebben afgesproken om elk heel uur naar de MacDonalds te gaan als er iemand kwijt is, dus we kunnen met een gerust hart vertrekken. We lopen naar een buitenlands zaakje waar we allemaal voor de broodjes kebab gaan. Grote voor 1,90, zogenaamde kleine voor 1 euro. Geweldig. Na een sms staan we om vier uur bij de MacDonalds. Geen Gosie. We proberen te bellen, sturen nog een berichtje, maar we bereiken er niets mee. We leggen ons erbij neer en beginnen een stuk met de optocht mee te lopen. Aan het einde zou namelijk een concert zijn.


Wie raadt het land?


Een dikke man met make-up in een te strak pakje


De inwoners van Berlijn hebben de beste plekken

Brand new day

Deze nacht is beter. Ik heb niet genoeg geslapen, maar ik heb het ook geen momentje koud gehad. Ik sta rustig op, nog steeds moe, maar tevreden. Met mijn Duitse brood en kaas ga ik naar de tafeltjes. Ik ken nu veel meer mensen dan gisterenochtend, maar toch zie ik geen bekende gezichten. Ik zit weer met drie andere mensen aan tafel en drink nog maar wat koffie. Tegen twaalven ga ik weer richting Berlijn. Ik sta in de tram met tien anderen. Dat wordt mijn clubje voor vandaag. Maya (22) en Sabrina (23) uit Zwitserland, Linda (26) uit Duitsland, Andromeda (39) uit Mexico/Groot-Britannie, Julien (25) uit Frankrijk/Groot-Brittanie, Shifteh (24) uit Iran/Zweden, Robert (20) uit Oostenrijk, Maikel (27) uit Nederland en Javier en Gosie.


Ze hebben hele gave trein/metroachtige dingen

Time for fun

Iedereen waaiert uit elkaar. In kleine groepjes gaan we allemaal een andere kant op. Ik ga op pad met Steffi (19), Lela (23) en Pineapple (26) uit Duitsland, Syd (33) en Karin (22) uit Estland, Javier (30) uit Venezuela, Maurizio (29) uit Italië/Ierland, Simon (22) uit Australië en Gosie (38) uit Polen. Syd kent Berlijn op zijn duimpje, dus via verschillende metro's, trams en bussen reizen we naar een winkelcentrumpje om inkopen te doen en weer terug naar het centrum om wat te eten. Syd loodst ons recht naar een falafeltentje waar hij duidelijk heel graag wat wil eten, maar gelukkig zit er verderop ook een pizzeria waar we lekker binnen kunnen zitten. We splitsen op en even later zit ik met vier andere mensen met allemaal een andere nationaliteit aan tafel. Te grappig om te beseffen.

Ik val meteen in de volgende verbazing. Want hoe geweldig is het hoe je je pizza hier moet bestellen! Je krijgt een A5je waar in verschillende secties de keuzemogelijkheden staan. Eerst kies je de grootte van de pizza, dan de soort saus, dan de toppings die geld kosten en dan de gratis toppings. Voor 3,90 heb ik een grote pizza met tomatensaus, pizzakaas, mozarella, tomaten, paprika, ham, olijven en kappertjes. In het centrum van Berlijn. In een restaurant. I love Berlin! Later hoorden we dat er zelfs plekken zijn waar je zelfs rijkbelegde pizza's voor nog geen 2,50 kunt bestellen, maar dit was voor ons al goed genoeg!

Voordat ons eten arriveert besluiten Simon en Karin om vodka te gaan drinken. Simon was de hele dag al de grapjas, maar nu kan het helemaal niet meer stuk. Hij zingt, trekt net niet op commando zijn shirt uit en duikt onder de tafel om de voeten van Lela te masseren. Zoveel lol heb ik vandaag nog niet gehad. Als we 's avonds teruglopen naar het openbaar vervoer kan hij ook niet stoppen met zingen. Iedereen wordt aangestoken door zijn gezelligheid en zingt mee. Maurizio waagt zich op het station zelfs aan een dansje met hem. In alle vrolijkheid vallen we midden in een optreden op de campsite. De dag is nog niet voorbij, nog lange niet, nog lange niet!


Pineapple, Karin, Simon en Maurizio in het pizza restaurant


Dansen op verschillende bandjes

Die Reichstag ja

Michael, de contactpersoon en belangrijkste organisator, heeft een exclusieve Engelstalige tour geregeld in de Rijksdag. We mogen door een speciale deur naar binnen. Daar worden we gescreend. Alles moet door een rontgenapparaat heen en ik moet mijn zakmes inleveren. Het duurt erg lang voordat iedereen binnen is. Gelukkig sta ik vooraan, want binnen is het lekker warm en niet te vergeten, lekker droog. Ik geef mijn regenjas aan Tom, het huilen staat hem nader dan het lachen, zo doorweekt is hij. Als de groep weer compleet is, mogen we met de lift een verdieping omhoog. Daar is een grote hal waar we nog even moeten wachten. Iedereen zit en ligt door elkaar heen. Ik kak in door de warmte en ik ben niet de enige. Dan mogen we de daadwerkelijke vergaderzaal in. De gids vertelt ons wat wetenswaardigheden en vermaakt ons met zijn grappen. Eens in de zoveel tijd richt hij al zijn aandacht op een slapend persoon. Om te voorkomen dat iedereen mij uitlacht moet ik heel erg mijn best doen om zelf ook niet in slaap te vallen. Na het verhaaltje mogen we de toren in. Via een spiraalachtige trap lopen we naar boven. Ik heb het niet meer van het lachen als Tom en ik besluiten om mijn regenjas te delen. Ineens is die toch niet zo groot als ik dacht. Geen perfect plan dus, maar wel weer een sprankje lol op deze sombere dag.


De grouphug onder het afdakje


Iedereen kijkt naar beneden


Deze humoristische man vertelt ons alles


Hier doet iedereen het voor

Berlin on tour

Om kwart over tien vertrekken we met een groep van meer dan 150 mensen (van de 700 aanwezigen) naar de tram: "Find yourself four travel companions and buy a fiveperson dayticket. You'll have to stay together all day, but it's much cheaper". Samen met Jurgen en whatshisname uit Nederland, Karin uit Letland en Audrey uit Frankrijk vorm ik een groepje: "Always keep your eye on the guy with the orange hat, he's got the ticket!" Als we van de tram naar het metrostation lopen smeren we ons nog in met zonnebrand, maar als we in het centrum van Berlijn de trein uitstappen komen de eerste truien al tevoorschijn. De tour begint bij de televisietoren, voor het WK uitgedost met een megavoetbal. Vervolgens lopen we verder. Langs belangrijke gebouwen, resten van de muur, een megagroot aquarium, Charlie's checkpoint, de snackshop (en koffieketen Balzac met warme witte chocolademelk, how can you resist?!), nog meer belangrijke gebouwen, een stadion en een doolhofmonument naar de Rijksdag. In de regen. Ik was één van de weinige slimmeriken die deze zonnige ochtend toch nog een regenjas in haar tas had gepropt op het laatste moment, maar heel veel anderen waren niet zo slim geweest. Meisjes in korte rokjes, meisjes met alleen zomerse shirtjes en jongens met alleen een T-shirt aan. Hoe later het wordt, hoe erger het wordt. Als we om drie uur bij de Rijksdag aankomen lopen we de trap helemaal op en wachten we met z'n allen onder het kleine afdakje. Iedereen rilt als een rietje. De helft van de bezienswaardigheden hebben we niet gezien. We staan er liever onder.


Met z'n allen in de tram


Michael vertelt ons een verhaaltje


Das nog eens een aquarium


Nog een gebouw


Een stukje muur


Een supergaaf monument, waarvoor weet ik niet meer

Good morning Vietnam

Ik ben brak. Heb haast niet geslapen. Dat de muziek door mijn oordoppen heen drong, was nog niet eens zo erg, maar dat mijn lieve kleine schattige voetjes als twee ijsklompjes onder mijn benen hingen, was wel erg. Ik kon er gewoon niet van slapen. Tot zes uur ben ik meer wakker dan dat ik slaap. Ik merk dat ik uiteindelijk toch echt van de wereld ben geweest als ik zwetend wakker wordt. De zon schijnt als een gek en ik hou het niet langer meer vol. Het is pas half negen, maar ik sta op en ga ontbijten met mijn krentenbollen uit Nederland. Koffie! Voordat ik van het terrein vertrek maak ik nog even een foto van een Peter-in-coma. Sorry!


Haha!

Destination reached

We strepen onze naam door, betalen vijftien euro's, schrijven onze naam en land op een sticker, krijgen een polsbandje om en mogen naar binnen. Dat binnen is het terrein van een openluchtzwembad. Eerst lopen we door een garageruimte en dan komen we het grasveld op. Links staan heel veel tentjes zij aan zij. Rechts zitten mensen op bankjes, staan ze bij vuurtonnen en lopen ze kletsend rond. In het midden, op het laatste stukje grond, vlakbij het pad en de feestgarage planten wij ons tentje neer. Dan krijg ik een sms van Patricia: "Did you get there already? Looks like I'm not gonna be there before 1. Managed less than 200 km the last 5 hours. Stay Awake!" Het loopt inmiddels al tegen enen, ik ben al aardig moe, maar ik doe mijn best. Ik klets wat hier en ik klets wat daar. Maar mijn matje wordt steeds aantrekkelijker. Patricia reageert niet meer, dus om 03.00 besluit ik om toch maar te gaan slapen.


De tentjes


Het strand

On route

Toen ik met Pasen een tripje maakte door het zuiden van Nederland vertelden de mensen bij wie ik sliep dat er een HC-party zou zijn in Berlijn. Daarbij hoorde de mededeling dat ik echt mee moest gaan. Peter bood zelfs een lift aan. Na een paar weken dubben was ik eruit, ik ging mee. Peter plaatste een oproepje op een daarvoor bestemde site om nog twee bijrijders te krijgen. Uit de 28 reacties koos hij de jongen die op bezoek ging bij zijn ouders in Braunschweig en de jongen die maar mailtjes bleef sturen omdat hij heel graag naar zijn vriendin wilde. Al in de jungle van Houten blijkt dat Peter er zin in heeft. Scheuren maar. Eenmaal in Duitsland wordt het helemaal extraordinary. Cliffnogwat en ik kijken vanaf de achterbank precies op hetzelfde moment op de kilometerteller. We kijken elkaar aan en controleren onze gordels nog eens. Ramen beginnen te wapperen en de muziek moet harder. Maar Peter is een goede chauffeur en al snel zijn we aan de snelheid gewend. Ik moet wel lachen aan het oplichtende bordje boven de weg 'pas op maximumsnelheid 120'. Helaas belanden we keer op keer in een file. Met de plattelandskennis van Ulf omzeilen we gelukkig wel de file van 32 kilometer. Om een uur of tien, half elf komen Peter en ik aan op ons eindpunt.


De teller


De bordjes boven de weg