Om je tijd te vullen

Ik kwam er wederom mee in aanraking via de nieuwsbrief van Ilse. Een erg leuke site om je tijd mee te vullen als je je verveelt: www.omroephumor.nl

Duur

Ik was gisteren uit eten bij "De Drie Vrienden". Nooit doen!

Ze hebben twee kaarten: de menukaart en de dessertkaart. Alle gerechten hiervan kosten zeven euro. Je begint bij de menukaart. Daar moet je minstens twee gangen uit kiezen. De gerechten hebben allemaal het formaat van voorgerechten. Ze zijn ook nog eens erg apart, dus het overgrote deel durf je daarom eigenlijk niet te nemen. Je patat, salade of brood moet je apart bijbestellen.

Alsof dat niet erg genoeg is: dan volgt de dessertkaart. De desserts zijn op zich wel leuk, die zou je juist allemaal wel willen nemen, alleen die prijzen... En als je nou lekkere grote porties krijgt, maar nee. Ohja, en ik bestelde: "gemarineerd vers fruit huppeldepup". Ik wist niet precies wat ik mocht verwachten, maar het leek me leuk en het klonk lekker. Niets was minder waar. Marineren is namelijk een tijdje in een marinade gooien, dus ik kreeg rode vruchten in een rood sausje. Alsof ik een taartvulling aan het oplepelen was. Het was volgens mij absoluut niet vers.

En dan krijg je de rekening en besef je dat je net 110 gulden hebt uitgegeven aan zes armetierige hoopjes voedsel. Om verdrietig van te worden...

Klapvee!

Woensdag zette een scoutinglid van een andere groep een berichtje op ons forum. Dat ze mensen nodig had om op vrijdagochtend in galakleding een stunt uit te voeren. Na enig doorvragen kwam de volgende informatie los:

Het is een stunt van Drukkerij Brugemann voor verzekeringsmaatschappij Legal en General. Het is de bedoeling dat we om acht uur daar zijn. Brugemann heeft een rode loper geregeld. Wij moeten dan alle werknemers als felicitatie toejuichen omdat ze voor de vierde keer achter elkaar de eerste prijs voor beste verzekeringsmaatschappij hebben binnengehaald. Een soort filmpremière-idee maar dan 's morgens. Het geheel is om kwart over negen weer afgelopen, dan zijn alle werknemers gearriveerd op hun werk. Jullie krijgen dan een lekker ontbijtje en tien euro. De lokale pers schijnt ook aanwezig te zijn.

Dus daar ging ik dan. Wekker op zeven uur, nette kleren aan, rare linten in m'n haar en om half acht, na een half kopje thee, de fiets op. Ik kwam aan bij het verzamelpunt en daar stonden al allemaal jongens in een net pak. Het bleken de leden van de jaarclub van iemand te zijn. Heel leuk om te zien. Bij het bedrijf gingen de jassen en tassen in een kast en werden we achter de rode touwen langs de rode loper gezet.

Al snel kwamen de eerste mensen aan. Wij klappen en juichen, de mensen waren bijna allemaal verbouwereerd. Af en toe kwam er nog een mooie opmerking van een universiteitsbal achteraan wat het geheel helemaal af maakte.

Na een tijdje werd het wat koud en moesten we de minuten wel aftellen, maar het was het waard geweest. Ik heb heel wat afgelachen. Het ontbijtje was niet echt geweldig. Witte bolletjes met ham, witte bolletjes met kaas, en krentenbollen, beetje karig dus. Maar ons 'loon' was wel verhoogd. We kregen allemaal vijftien euro mee naar huis. Om tien uur zat ik alweer in de trein naar school. In mijn nette kleren.

Digitale camera

Vriend had altijd al een digitale camera. Het was een van de eerste modellen. Lekkere groot dus en toen heel duur. Ik wou al een tijdje eigenlijk een 'eigen' camera, een kleine. Maar het was gewoon zonde omdat er nog een goedwerkende in huis was.

Op een gegeven moment begon de grote camera kuren te vertonen. Om een foto te maken moest je altijd het knopje eerst even half indrukken om scherp te stellen, en vervolgens pas doordrukken. Maar nu kon je uren het knopje indrukken, het foto's maken ging niet meer zo goed. Nog langzamer dan voorheen. Na een tijdje begon hij ook herrie te maken bij het aandoen en dus uitschuiven van de lens. Tijd dus voor een nieuwe camera.

Ik schreef mijn wensen op en liet Vriend een camera uitzoeken die hij, kijkend naar die wensen, zelf zou kiezen. Na zijn lijstje van mogelijkheden kwamen we tot een besluit. Daarna gingen we kijken waar deze het goedkoopste was. Dat was een webwinkel die de producten uit Frankrijk liet komen. Met veel moeite bij het invullen van het betaalsysteem en het wachten op een berichtje van het afhaalpunt hadden we dan eindelijk de camera in huis. Mooi dingetje.

We gingen meteen kijken hoe hij werkte en we testten alles uit. Vriend zette wat foto's op de computer om de kwaliteit te bekijken. Daar was helaas toch iets mis. Er stonden plusjes in de foto's. Heel raar. Een rode en een lichte blauwe. Na correspondentie met alle partijen is de camera nu onderweg naar Utrecht, waar hij hopelijk snel gemaakt wordt. Dan kan ik hem eindelijk gaan gebruiken.

Leren

Morgen heb ik nog een tentamen. Deze zal helaas wel wat moeilijker zijn dan de vorige... En het bestaat ook nog eens uit vier delen. Er zijn ten eerste zo'n 160 bladzijden te leren over Zakelijke Communicatie. Daarnaast moeten we volledig op de hoogte zijn van correct Nederlands. Stilistische kwesties, formuleren en correctietekens. We moeten live stukken tekst gaan aanpassen. In het groot, dus echt in de tekstopbouw, in het 'medium', dat is dus de opbouw in alinea's, en in het klein, de spelling en grammatica in de zinnen.

Zulke praktijkdingen zijn natuurlijk nauwelijks te leren. Als je bij alle lessen aanwezig bent geweest, heb je een voorsprong. Je hebt dan veelvuldig gehoord wat er goed en fout is, en hoe je dat op kunt lossen. Verder staat er nog wat informatie in het bovenstaande boek, en dan is het eigenlijk gewoon gaan met die banaan.

Het leren van de theorie lijkt echter makkelijk. Je leest de tekst, maakt een samenvatting, leest de samenvatting, en leest nogmaals de samenvatting. Daar moet het dan toch wel mee geleerd zijn. Maar dan ga je dus de opdrachten maken die op de bijbehorende cd-rom staan. Blamage!

Ik ben helemaal van de kaart. De opdrachten zijn heel moeilijk allemaal en ik heb het idee dat ik dit niet goed onder de knie krijg voor morgen. Natuurlijk zal ik toch één van de beteren zijn, want ik heb de antwoorden geritseld bij mijn lerares, maar toch, het is niet echt opbeurend.

Fiets weg

Eén jaar staat de fiets bijna uitsluitend binnen. Daarna gaat het buiten ruim één jaar goed met extra slot. Die gaat vervolgens stuk. Dan gaat het nog ruim een jaar goed met alleen het gewone slot. Maar dan, vier maanden na het aflopen van de verzekering, moet het inderdaad toch een keer fout gaan...

Na een surpriseparty annex afscheidsfeestje ga ik met Vriend nog naar de Tagrijn. Daar heb ik het niet zo naar m'n zin, dus ga ik al vrij snel naar huis. Vriend zit gezellig met vrienden te kletsen dus die blijft nog ff hangen. Om drie uur zal hij uiterlijk naar huis komen.

Thuis kijk ik wat tv en lees ik een boekje. Iets voor drieën ga ik naar bed. Met het lichtje aan en de slaapkamerdeur open wacht ik toch nog maar ff totdat mijn lief thuis komt.

Ik schrik wakker van de deur en kijk op mijn wekker. Kwart over vier. Hmmm... Dan krijg ik te horen dat zijn fiets gestolen is en hij nog even langs het politiebureau geweest is. Maar ik ben te moe om alles uitgebreid te bespreken, en ik val in slaap.

De volgende middag hebben we het er nog even over. Mijn fiets stond niet naast die van hem en omdat ik tegelijkertijd met een kennis naar huis ging, heb ik niet op die van hem gelet. Die namiddag hebben we nog een rondje door het centrum van Hilversum gelopen, maar helaas. Vrienden zijn op de hoogte gesteld, het Internet wordt in de gaten gehouden en de baas denkt na over een 'fiets van de zaak'.

Clue van het verhaal: begin je extra slot pas te gebruiken nadat je verzekering is afgelopen...

DOM DOM DOM

Ploenk heeft tentamen dinsdagochtend. Het plan is om een trein eerder te nemen om zo mogelijke overstapproblemen te omzeilen en lekker op tijd op school te zijn. Maandagavond zijn er nog vrienden op bezoek. Lekker eten, leuk spelletje, laat naar bed. Maar de wekker, mijn grote vriend, is goed gezet. Om kwart voor zeven. Kan ik rustig opstaan, lekker douchen, wakker worden, ontbijten, lunch klaarmaken, mail checken, tentamenlokaal checken, enzovoort.

Om vijf uur wordt ploenk wakker. Ik moet plassen. Ah, nog twee uurtjes slapen, mooi.

Dan gaat de wekker, hmnhmnhmn, ik wil nog niet. Blik op de wekker: 7.45 AaAAARRrrrrGgGGhhHHHhH!!!!! NEEEEEEEE!!! Ja dus. Gisteravond ging het blijkbaar zo: "ohja, wekker nog zetten, kwart voor zeven, dat is klik klik zeven klik klik vijenveertig".

Ik spring razendsnel "kut kut kut roepend" het bed uit. In enkele seconden wordt besloten de volgende trein te nemen, in sneltreinvaart toch nog te douchen en broodjes te smeren om mee te nemen. Ondertussen ligt Vriend nog steeds in bed. Niet wakker geworden van het gestommel, het ge-kut kut kut en alle lichten. Frustrerend eigenlijk.

Dan blijkt later als hij toch wakker is geworden ook nog dat hij om zeven uur last kreeg van herrieburen en daarom oordoppen in gedaan had. Neeee!! Je wist toch dat ik kwart voor zeven op moest! Wel wakker worden van de buren, maar niet van mijn hectische uitbedspringperikelen, hoe krijg je het voor elkaar... :)

Uiteindelijk stond ik een half uurtje later bepakt en bezakt beneden in de schuur, schoon en klaar om te vertrekken. De trein had geen vertraging, ik was op tijd op school en het tentamen was een eitje. Phew...

Onzinnig!

Met het tentamen voor de deur besloot ik om de cd-rom eens te gaan bekijken die bij het leerboek hoort. Die zou namelijk erg goede opdrachten bevatten. Nou, daarin hadden ze gelijk: er waren erg veel opdrachten die er goed uitzagen om te oefenen. Het enige probleem was, dat er nergens antwoorden te vinden waren.

Ik kwam op het goede idee om de uitgeverij te mailen met de vraag of ik het goed gezien had en waar ik de antwoorden kon vinden.

ploenk: Klopt het dat op de cd-rom van het boek 'zakelijke communicatie' geen antwoorden bij de opdrachten staan? Zo nee, waar staan ze dan? Zo ja, waar kan ik ze dan vinden? Ik vind het namelijk heel storend en absoluut nutteloos om opdrachten te maken zonder te kunnen controleren of ik het goed gedaan heb.

Wolters: Dit klopt, er is voor docenten een docentenhandleiding gemaakt met de antwoorden, u zult dus bij uw docent de antwoorden op moeten vragen.

ploenk: Mag ik vragen waarom dit zo is gedaan? Dat is toch helemaal niet handig? Straks willen alle studenten de antwoorden weten en is mijn docente zich scheel aan het kopiëren.

Wolters: Dit is een extra service van ons aan de docenten. Het is de beslissing van de docent om de antwoorden dan te kopiëren en beschikbaar te stellen voor de studenten.

ploenk: Maar ik bedoel: waarom staat het niet op de cd-rom als service naar studenten?

Wolters: Hier is niet voor gekozen door de auteur en de uitgever. Helaas voor u.

En daar kon ik het mee doen...

Niet op reis...

We hadden het er al wel over gehad: slecht weer. Als het slecht weer zou zijn, zouden we er verstandig voor kiezen om niet weg te gaan. Maar toen bleek het echt slecht weer te worden...

Ik baalde als een stekker. Daar ging mijn midweekje weg... En natuurlijk is het weer hier nu verre van slecht. Als we wel waren gegaan hadden we waarschijnlijk ook gebaald, omdat in een tentje regen altijd erger is, maar toch... De zon schijnt hier nu zelfs! Bummer!

Nog een gaaf idee!

Via de nieuwsbrief van Ilse kwam ik ermee in aanraking: Swingbo. Dat is een soort van reisbureau, maar dan anders. Ze bieden namelijk surprisereizen aan. Je moet een heel reisprofiel invullen en aan de hand daarvan stellen ze voor jou een reis samen. Je krijgt dan vanaf een aantal weken van te voren tips, een inpaklijst en uiteindelijk drie dagen van te voren je bestemming te horen. Superspannend! De site (www.swingbo.nl) is een beetje onduidelijk. Want doordat hij zo vol informatie zit moet je veel klikken. Voor mij is dat juist weer een extra element wat voor een verrassings-idee zorgt, maar andere mensen kunnen dit ervaren als irritant.

Helaas is zo'n reis best prijzig. Voor ongeveer 750 euro kun je een week naar een Europees land waar je dan overnachtingen, ontbijt en twee extra verrassingen voor krijgt. De overnachtingen schijnen heel speciaal te zijn en meestal krijg je er ook een huurauto bij, maar toch, je hebt nog geen diners en grotendeels geen invulling van je dagen. Maar als ik later groot ben en het bestaat nog steeds: ben ik uiteindelijk toch een keer van de partij! Check het zelf!

Rare wereld

Ik ben het niet eens met het kabinet en hun domme plannen, maar ik ben het óók niet eens met de 50-plussers en de vakbonden die gaan staken tegen die kabinetsplannen (dan ben je zo mogelijk nog dommer).

Natuurlijk was ik blij met mijn afgelopen vrije donderdag, maar ik moet er wel bij zeggen dat ik gelukkig maar één - onbelangrijke - les had. Een groot aantal medestudenten had tentamens. Die hebben tot de laatste dag in spanning gezeten. De hogeschool heeft gelukkig alles nog kunnen verzetten.

Studenten van de universiteit waren minder gelukkig. Die moesten ondanks alles toch iets zien te regelen om hun tentamens te kunnen maken.

Ik ben benieuwd waar dit heen gaat en toe leidt...

Bowlen

Een tijdje terug ging ik bowlen. Na ongeveer een uurtje en 41 worpen later bleek bowlen op één of andere manier toch een beetje topsport te zijn. Hoewel de mannetjes die na ons de baan in beslag namen, toch nog steeds erg vadsig waren. En arrogant.

Maar goed, ik had een beurse plek op mijn duim, een raar gevoel in mijn arm en tot een halve week later spierpijn in mijn bil. En ik kwam nog niet eens voor in de top 5.

Op reis!

Het is zover. De reisgenoot is bekend. De bestemming is bekend. De planning is bekend.

Ik ga een paar daagjes weg met R. We gaan met zijn auto - waar ik ondanks onderstaand bericht helaas niet in mag rijden - een tripje maken door de Benelux.

Reisverslag na terugkomst.

JAAAAA!!!

Eindelijk heeft ploenk haar rijbewijs. Het heeft 7,5 maand oftewel 60 lesuren geduurd, en rond de 3000 euro gekost voor het roze papiertje met eigen pasfoto in haar bezit was. Ploenk is blij!

Nu is het nog de vraag wanneer, met welke auto en waarheen ze durft te gaan rijden.

Meisje

Er was eens een meisje. Dat meisje wilde graag tweedehands een studieboek kopen. Omdat het boek nieuw wel erg duur zou zijn. Het meisje reageerde op een aantal oproepjes op www.tweedehandsstudieboeken.nl. Daar kreeg ze één positieve reactie op. De verkoper in kwestie woonde ver weg. De verkoopafspraak werd daarom gepland op een donderdagavond op de gezamenlijke school. Het meisje was precies op tijd. Ze had gepind en stond op de aangewezen plek. Er kwamen mensen langs, maar niemand kwam naar haar toe. Na een kwartier besloot ze het ontvangen mobiele nummer te bellen. Het meisje kreeg een voicemail. En niet van de persoon met wie ze mailcontact gehad had. Ten einde raad belde het meisje haar vriendje. Ze wist niet wat ze moest doen. Durfde niet van haar plek, uit angst dat de verkoper alsnog zou komen opdagen. Maar ze had al zo'n vermoeden dat nog langer wachten ook geen zin zou hebben. Ze overlegde met vriendje. Die kreeg vervolgens het wachtwoord van de e-mail van het meisje. Daar wachtte een nieuw mailtje. Het was van de verkoper. De les was uitgevallen, dus hij had niet tot de afgesproken tijd gewacht. Het meisje was voor niets gekomen en kon weer naar huis. In twee en een half uur kan je veel niets doen, concludeerde zij.

Feest

Wij houden helemaal niet van feestjes geven. Naar een feestje toegaan, dat kan nog wel, is nog wel leuk, meestal, maar zelf een feestje geven, nee, das wat minder. Maar toch gaan we er weer voor. 15 september ben ik 21 geworden. 14 oktober wordt Vriend 27. Daarom vieren wij zondag onze verjaardag. en dat wordt gegarandeerd een gekkenhuis. Want juist omdat we in één keer klaar willen zijn door er één feestje van te maken, wordt het natuurlijk een groter feest dan ooit. Stoelen, bordjes, vorkjes en glazen moeten we gaan lenen, want tegen al die familie en vrienden is ons keukenkastje niet opgewassen. Maar dan oefenen we vast voor volgend jaar. Dan geven we namelijk een "wij-worden-samen-vijftig"-feest. Schrijf maar vast in je agenda!

Geld (3)

De nodige voorinformatie is te vinden op 27 september.

Van www.promotionalsolutions.nl heb ik niets meer gehoord. Van www.werkenvoormooiemerken.nl des te meer. Zij stuurden meteen een arbeidsovereenkomst en belden me al of ik in kon vallen voor iemand die ziek geworden was. Na bellen voor wat uitleg en wat vragen blijkt alles in de haak. Ik kan er 6,- per uur voor buitenwerk en 7,25 per uur voor binnenwerk verdienen.

Ik heb nog niets ondertekend want eerder die dag hoorde ik ook nog van www.tene.nl. Een bedrijf waar ze meer werk aanbieden dan enkel promotiewerk én waar het salaris ook nog eens hoger ligt. Namelijk 8,- per uur. Met hun ben ik nu ook nog even in onderhandeling. Morgen ga ik er even achteraan bellen.

Later weer meer!

Raar weer

Het is raar weer.
De ene dag redelijk warm, de andere dag best wel koud. Het is de tijd van het jaar dat je elke ochtend als je naar buiten stapt, even moet voelen of je wel de juiste jas aan hebt. Soms is het zonnig en lijkt een extra trui voldoende, maar dan blijkt het zo te waaien dat je rillend op je fiets zit. Soms ziet het er somber en kil uit, maar dan is alleen de zon weg terwijl de warmte is gebleven. Als je dan met dikke trui én regenjas naar buiten stapt wil je het liefst alles meteen weer uit doen.

M'n winterjas heb ik nog niet aan gehad. Al had ik daar soms wel behoefte aan. Maar ik maande mezelf dan tot stilstand om even na te denken. En dan kwam ik inderdaad tot de conclusie dat het nog geen winter is. Dat het nog veel kouder zal worden en dat als ik nú in die winterjas de vaartwegheuvel opfiets, ik (winter)peentjes zal zweten.

Ik heb nu alweer zin in de zomer en de zon.

En niet alleen omdat het dan makkelijker kiezen is wat je aan moet doen (vrij weinig). Maar vooral omdat het dan lekker zoveel langer licht is. In de herfst is het alweer donker als je je avondeten op hebt. Donker en koud. In de winter heb ik helemaal geen zin meer om ergens heen te gaan 's avonds. Het ziet er niet uitnodigend uit.

Ook 's morgens mis ik het licht. Nu valt het nog wel mee, maar geloof me, dat wordt alleen maar erger. Straks is het februari, midden winter en moet ik elke dag in alle vroegte naar m'n stageplek. Opstaan als het donker is, verschrikkelijk! Ik loop dan als een halfslapende zombie, rillend van de kou door m'n huisje heen, dat weet ik nu al.

Help!

De lampen

Jaja, deel 1 van operatie lamp is geslaagd. De nieuwe lampen zijn geplaatst en doen het!

Nu moet alleen nog de 'lage-hang-lamp' verwijderd worden, en moeten de spotjes er voor in de plaats komen. Maar dat is het moeilijkste niet, dus binnenkort kunnen wij weer zonder schaamte bezoek ontvangen!

Trots!

We hebben een Kast. Een boekenkast kan het zijn, maar blijkbaar ook een rommeltjeskast. Dat laatste hadden wij er tenminste van gemaakt. Een paar dagen geleden heb ik deze Kast opgeruimd.

De Kast bestaat uit 18 vakken. Voor zes vakken hebben we deurtjes, de andere twaalf vakken zijn open. Vier van de twaalf vakken hadden een 'ha-een-lekkere-grote-la-daar-stop-ik-al-mijn-rotzooi-in!-functie'. Dat was natuurlijk geen gezicht. Vandaar dat ik aan de 'opruim' ging.

Heel veel troep kon ondertussen weg en met onze nieuw gekochte dozen werkt ik de rest weg. Als je nu naar onze kast kijkt is hij nog steeds niet chique, maar zeker wel opgeruimd! Het eerste half uur nadat de klus geklaard was heb ik glimmend van trots naar de Kast zitten staren.

Ikea

Al een tijdje zitten wij hier met een rare lampindeling. Omdat we de eettafel niet op de daarvoor bestemde plaats hebben neergezet, maar daar wel al de lamp hadden opgehangen.

Ook schijnen de spotjes die in de huiskamer hangen vervelend in je ogen. Daarbij heeft onze eettafel helemaal geen eigen lamp. Wij besloten naar de Ikea te gaan.

Eerst hebben we de site bezocht om ons er van te vergewissen dat er wel leuke lampen te koop zijn. Dat bleek het geval. De site gaf ons echter nog meer interessante informatie. Elke laatste woensdag van de maand is er de zogenaamde 'woonsdag'. Behalve wat aanbiedingen kan je dan ook 'gratis eten'. Het bedrag wat je in het restaurant bestelt, krijg je als korting op de rekening bij het kopen van meubels enzo. Leuk!

Dus wij gingen op pad, hongerig in de trein, naar de Ikea. Het bleek druk. Logisch natuurlijk. Maar ondanks dat was er nog een ruim assortiment. Ik heb heerlijk gegeten! Gekruide zalm met gekruide groenten én patatjes. Daarbij een verse salade en een jus. Jummie! Hoewel je verder nooit bij Ikea eet omdat het eten zo duur lijkt, waren we nu teleurgesteld over de prijs. Maar 15 euro, wat een prutkorting. Haha.

Ik ga maar vast bedenken wat ik volgende maand nodig heb. Maar dan ga ik voor een simpel broodje en een taartjesbuffet. Eet smakelijk!

ps. De lampen zijn binnen. Binnenkort meer als ze hangen.