Blijf positief!

Koninginnedag mijn ass. Het was dit weekend veel te koud om een lekker feestje te vieren! Ik had goede voornemens: hele dagen en nachten op straat hangen, wijn drinken, leuke mensen tegenkomen, suikerspinnen eten, dansen, sjansen, maar nee. Niets van dit alles. En als alles volgens planning verloopt, zit ik volgend jaar om deze tijd in Amerika, dus ook dan zal er weinig tot niets van terecht komen. Bummer! Gelukkig 'heb elk voordeel ze nadeel'. Want vergeleken bij dit weekend wordt het volgende weekend natuurlijk een knalfeest!

Stageweek 13

Maandag
We hebben eindelijk weer eens een redactievergadering. Voor het nummer dat op 1 juli uitkomt worden druk onderwerpen verzonnen. Ook voor de Street Talk moeten we een vraag verzinnen die we kunnen stellen aan wat jongeren op straat. Het wordt 'Welke zoen zul jij nooit meer vergeten'. Dan horen J., de andere stagiaire, en ik, dat wij deze Street Talk moeten gaan doen. En ook die voor het nummer erna. We kunnen nog net voorkomen dat we niet hoeven te vragen 'Wat is je grootste seksblunder', uiteindelijk wordt het 'Wat vind je het meest aantrekkelijk in een jongen'. Over een paar weken, als het hopelijk wel echt mooi weer wordt, gaan we op pad met een fotograaf.

Dinsdag
De hele dag ben ik op zoek naar informatie over meiden die seks hebben in ruil voor een breezer, een nieuwe spijkerbroek of andere spullen. Ik vind het rapport van de gemeente Amsterdam waar alles even haarfijn uitgelegd wordt. Niet normaal: ik ben twaalf en ga naar een seksfeest. Als ik later iemand van jongerenwerk aan de lijn heb vertelt ze me dat er zelfs meisjes uit groep acht aan zulke seks doen, en dat er op een middelbare school een keer vier meiden zwanger waren van dezelfde jongen. Ja, dat was de meest populaire... Dat het leeft onder de jeugd wordt duidelijk als we een topic openen op een meidensite. In 1 dag is het bericht 1750 keer bekeken en is er 100 keer op gereageerd. Jeetje mina...

Woensdag
Ik mail heen en weer met een publiciteitsmedewerkster van een uitgeverij en met iemand van een filmmaatschappij. Om te kijken wat we voor elkaar kunnen betekenen. Oftewel: welke producten zij beschikbaar willen stellen zodat zij extra naamsbekendheid krijgen en wij leuke dingetjes weg kunnen geven. Hoe langer ik hier zit, hoe meer ik weet, hoe meer ik mag doen en hoe leuker het wordt.

Donderdag
Iemand van het secretariaat vraagt of ik zin heb om naar de meidenfilm Aquamarine te gaan. Want niet alle winnaressen van de sms & win hebben hun adresgegevens doorgegeven, dus ze heeft kaartjes over. Ik vraag wanneer het is en zeg dat ik niet kan. Ze dringt aan: "Er zit ook zo'n pakketje bij, vind je dat niet leuk dan? De kaartjes kun je altijd weggeven". Oke, prima. Bij deze, ik heb drie kaartjes in de aanbieding voor de film Aquamarine op zaterdag 6 mei. Het scheersetje hou ik zelf!

Foute droom

Klopt het dat de laatste paar minuten van je nachtrust je 'mood' voor de hele volgende dag kunnen bepalen? Dat gevoel heb ik wel eens. Als ik bijvoorbeeld met een ruk uit een diepe slaap gewekt wordt, ben ik de rest van de dag moe. Als ik een nare droom heb gehad, ben ik down. Als ik een leuke droom heb gehad, ben ik vrolijk. In het laatste geval is dat dus leuk, in die eerdere gevallen niet. Helaas kun je er maar weinig aan doen, gelukkig werd ik vanmorgen redelijk vrolijk wakker.

Stomme wangen

Mijn wangen leiden hun eigen leven. Ik persoonlijk hou namelijk best van aandacht, maar mijn wangen denken daar soms anders over. Soms vinden ze het blijkbaar niet leuk om in het midden van een groep
mensen bekeken te worden. Misschien komt het doordat ze zich bloot voelen omdat ik geen make-up opsmeer, of misschien zijn ze er niet op getraind om zomaar uit het niets een moeilijke vraag moeten
beantwoorden in samenwerking met mijn mond. Ik weet niet hoe het komt, maar ik vind het wel vervelend. En omdat mijn wangen niet meer van plotselinge persoonlijke aandacht houden, hou ik er ook niet meer van. Ik doe met mijn wangen mee, wat natuurlijk eigenlijk niet de bedoeling is. Maar uit deze vicieuze cirkel valt moeilijk te ontsnappen. Wij samen, mijn wangen ik, hebben een nieuw denkpatroon nodig. Hoe pakken we dat aan?

Wow!

Wow! Doe normaal! Het meisje (JM) dat een tijdje tegelijk met mij stage liep, en nu een verdieping hoger bij een ander tijdschrift werkt, gaat gewoon naar Los Angeles dit weekend! Woensdag zei de hoofdredacteur (R.) dat hij iemand moest gaan interviewen in LA, daar helemaal geen zin in had, maar dat er verder ook niemand van de redactie kon/wilde. JM zei toen 'voor de grap' dat zij wel kon. Waarop R. antwoordde dat dat goed was. Waarop JM geestelijk in de stress schoot en zei dat ze toch niet kon omdat ze moest werken bij Specsavers (haha). Toen ze weer thuis was en de situatie kon overzien, kwam ze er achter dat ze helemaal niet hoefde te werken omdat het koninginnedag zou zijn en dat ze sowieso wel graag wilde gaan. Ze belde R. om te vragen of hij geen grapje had gemaakt. R. vroeg weer of zij geen grapje had gemaakt. Nee, ze waren allebei serieus geweest. Dus ging R. proberen te regelen alles om te zetten. Zodoende kreeg JM vandaag te horen dat ze aanstaand weekend vertrekt. In haar eentje. Elf uur in het vliegtuig, slapen in een poepsjiek hotel, in het Engels superster Lindsay Lohan interviewen en na twee dagen terugkomen met een superjetlag. Opnieuw schoot JM lichtelijk in de stress. Wat een avontuur!

Gezellig moe

Het hele weekend heb ik rondgelopen met een schort om. Ik was namelijk kookstaf bij een scoutingtraining. Bleekselderij-kaassoep, gevulde pinguins, rucolasalade, mango-kokossalade, veldslastamppot, lasagne, zelfbouwtaartjes en wentelteefjes hebben we gemaakt. Lekker dat het was! En gezellig! En vermoeiend! Toen ik vanavond thuiskwam had ik absoluut geen behoefte om iets te eten (ik kan uit het hele weekend geen uur aanwijzen waarin ik niets gegeten heb), maar slapen wilde ik des te liever. Tja, uitrusten in het weekend is voor mietjes!

Stageweek 12

Dinsdag
Het enige wat ik vandaag doe is de mailbox leegruimen en mijn Amerika-papieren uitprinten. Want om kwart voor drie moet ik al weg naar school voor mijn afspraak met bureau buitenland.

Woensdag
Mijn eerste enige echte eigen ding! Ik ga naar Barendrecht om het meisje te interviewen dat met Edukans naar Amerika is geweest. Ongelofelijk, wat een topmeid! Haar dagboek wat ze voor me gekopieerd had was al indrukwekkend, maar de live verhalen zijn zo mogelijk nog schokkender. Wat ze allemaal niet heeft megemaakt in die ene week; respect. Ze is net een paar weken terug, geeft presentatie na presentatie en organiseert sponsoractiviteit na sponsoractiviteit. Dat ze nog tijd heeft voor school is een wonder. Het interview gaat perfect en het artikel is zo af. Als deze eindelijk in het blad staat, zal ik apetrots zijn. Op ons allebei.

Onnodig bang

Oeioeioei, wat was ik zenuwachtig vanmorgen. Al de hele week was het me gelukt om niet aan het gaatje in mijn kies en de tandarts te denken, en zelfs tot een half uur van tevoren ging het goed (gewoon een luikje in m'n hoofd dichthouden). Maar daarna sloeg het in alle hevigheid toe. Mijn hart bonkte bijna mijn borstkas uit, ik kreeg zweethanden en ik kon niet vrolijk meer kijken. In de tandartsstoel vertelde ik de assistente dat ik bloednerveus was. Ze probeerde me gerust te stellen: "Je voelt alleen het prikje van de verdoving en dan heb je het ergste gehad, daarna voel je niets meer". Maar ik werd er niet gerust op en moest denken aan al het gekraak en gedoe bij het trekken van mijn verstandskiezen. Maar verdorie nog aan toe, ze had gelijk. Het duurde wel wat lang voor de verdoving werkte omdat ik zo bang was en toen nóg dacht ik dat hij niet werkte (waarbij ik weer refereerde aan de kaakchirurg, omdat ik daar mijn hele wang meteen al niet meer voelde), maar toen de boor mijn kies raakte, ging alles goed. Alleen het hoge schurende geluid was wat vervelend. Na een half uur stond ik weer buiten. Trillend op mijn benen, dat wel, maar zonder een grijntje pijn gevoeld te hebben. PFOEI!

Drank

Een paar vragen:

Waarom krijg ik wel altijd rode wangen van een glas wijn, maar niet van een glas van welke andere drank dan ook?

Als je een sinaasappellikeur hebt met een alcoholpercentage van 50 procent, is die likeur dan op sinaasappel- of op alcoholbasis?

Waarom lust ik geen bier? Hoe kan ik bier leren drinken?

Maastricht

PF slaapt in een hoogslaper en de wekker staat beneden, dus als ik wakker schrik van het ding moet ik hem ook nog proberen uit te krijgen. Na deze pittige start van de dag staan we langzaam op. We drinken koffie en thee uit megamokken van de Starbucks. Dat hoort niet. Koffie van Starbucks moet in een kartonnen beker. Om half elf gaan we de deur uit, want we hebben afgesproken met FV, ook een member van The Hospitality Club. Hij komt uit een stadje uit de buurt en we gaan vandaag met hem op pad. Ik heb een route uitgeprint die over de Sint Pietersberg en via het Belgische stadje Kanne loopt. Maar ik heb geen zin om de route te lezen want dat gaat toch altijd fout, dus FV is Mister Guide. En een goeie ook nog, want hij weet vanalles te vertellen over vanalles! Na de tocht drinken we wat in de stad en gaan we vervolgens naar een pizzeria die een studentenkorting (!) geeft. We worden geholpen door een wat oudere man. Doordat wij al de hele dag Engels hebben gesproken met elkaar beginnen we tegen hem ook in het Engels. Dat maakt de man niks uit, door alle toeristen spreekt ie van alles wat, maar eigenlijk vooral Italiaans. En een grappenmaker dat ie is, bijna vermoeiend! Om zes uur lopen we naar het station. Daar stapt FV op zijn fiets, PF loopt naar huis en ik ga in de trein zitten. Als ik om tien uur thuiskom, ben ik moe maar voldaan. Mijn eerste mini-wereldreis is volbracht!

Op doorreis

Om half negen, na nog geen vier uur slaap, word ik alweer wakker. Ik doe mijn best om weer in slaap te vallen, maar echt lukken wil het niet meer. Ik drentel wat heen en weer, pak mijn boek, eet een krentenbol, drink wat water en probeer het later nog een keer. Volgens mij heb ik nog wel even geslapen, maar echt geholpen heeft het niet. Mijn plan was om om half elf weer in de trein te zitten, maar zoals ik gisterenavond al had bedacht: 'Plannen zijn er om gewijzigd te worden' (cliché, I know). Uiteindelijk vertrek ik rond een uur of half twee. De reis naar Maastricht duurt een stuk langer. Als ik later richting het centrum loop voelen mijn ogen bijna nog zwaarder dan mijn backpack. Ik drink een capuccino en sms PF, mijn 21-jarige gastvrouw voor vannacht. Helaas zit ze nog in de auto vanuit Dusseldorf waar ze oorspronkelijk vandaan komt, dus er zit niets anders op dan de stad te gaan verkennen met mijn backpack op mijn rug. Ik loop langs oude stadsmuren, interessante gebouwen, gesloten winkels, vrolijke muzikanten en door het parkje met schattige vogeltjes. Om half zeven stap ik binnen in de studentenwoning van PW. Of ik garnalen lust. Slik. Maar goed doorbakken zijn deze kleine roze knaapjes prima te eten. Ik heb geen zin meer om uit te gaan, dus we hangen op de bank achter de tv. Om twaalf uur zak ik neer op mijn matrasje om negen uur later, als de wekker gaat, pas weer wakker te worden.

Den Bosch

Ik sta om acht uur op, zit om negen uur in de trein en sta om tien uur op het station van Den Bosch. Ik heb nooit geweten dat deze Brabantse stad eigenlijk zo dichtbij is. Ik haal een ns-wandeling bij de balie en print een routebeschrijving uit naar mijn eerste bestemming van vandaag: PW. PW is lid van The Hospitality Club, waar ik me een paar weken geleden bij heb aangemeld. Vandaag ga ik met hem een rondje Den Bosch doen. Eerst maken we, hoe toeristisch, een tochtje op een fluisterbootje door de Binnendieze, dat is een waterstelsel waar de stad zo'n beetje overheen is gebouwd. De schipper is in zijn nopjes met zijn eerste rondvaartje van dit jaar, dus we worden uitvoerig van alle weetjes op de hoogte gesteld. Erg leuk. Na dit winderige tochtje gaan we de natuur in. We lopen langs natuurgebieden, door de bossen en om de plas 'De IJzeren Man'. Als we vier uur later met moeie voeten het centrum weer inlopen ga ik even shoppen en doet PW boodschappen. Bij hem thuis kijken we een film, eten we een visje, drinken we een glaasje en gaan we vervolgens op bezoek bij zijn broer W. Die stelt voor om nog even wat te gaan drinken in zijn stamkroeg Kabberdoes, een onofficiele gay-bar. Het wordt gezelliger en gezelliger en voordat we het weten is het vier uur 's nachts. Oeps, daar gaan mijn plannen voor morgenochtend!

Stageweek 11

Maandag
Er is weer een nieuwe stagiaire bij gekomen. Ik ken haar wel van gezicht, ze komt ook van mijn opleiding. Ze wordt deze eerste werkdag compleet aan haar lot overgelaten, net als ik destijds. Nog erger zelfs, want toen ik voor het eerst kwam, waren er meer mensen. Ze doet nu de hele dag zo'n beetje niets.

Dinsdag
Vandaag heb ik mijn gesprek. Als ik zeg dat ik graag wil weten wat ze van mijn functioneren vinden, vragen ze aan mij wat ik zelf vind. Argh, psychologie. Ik zeg dat ik het lastig vind om zelf uit het niets verhalen uit de grond te stampen die ook nog eens goed aansluiten op de doelgroep. We praten verder en het blijkt dat ze me prima vinden werken. Dat ik zelfs erg veel doe. Terwijl ik dus vind dat ik maar weinig doe. Hm...

Woensdag
Ik ga voor de eerste keer mee naar een reportage! Ik ben erg blij dat ik een dagje niet achter mijn bureau hoef te zitten en heb er zin in. We hebben afgesproken in een cafe in Utrecht. Daar komen de twee meiden heen. Ze worden geinterviewd en gaan op de foto. Zelf moet ik ook nog op de foto, aangezien een ander meisje voor deze reportage in Limburg woont en toch onherkenbaar wil blijven. Ergens in juni staat dus niet alleen mijn naam in het blad, maar is ook mijn fotogenieke achterhoofd te zien. Haha.

Donderdag
Ik ben met vanalles bezig, maar erg veel komt er niet uit mijn handen. Ik heb echt geen zin...

Getver!

Ik ga een uur eerder weg van mijn stage, want ik moet nog even naar school. Al mijn Amerika-papieren moet ik namelijk op een pdf-formulier invullen, maar als ik zo'n formulier ook nog digitaal wil bewaren, lukt dat steeds niet. Op school moet dat kunnen, concludeer ik, want de school wil dat van mij. Dus hop, daar ga ik. En ja hoor, op school lukt het. (Met acrobat writer, die dus wel bestaat, mwoeha!)

Het duurt alleen iets langer dan ik had verwacht. Het is errug veel. Dus sms ik moeder dat ik later kom eten en sms ik vervolgens dat ik helemaal niet meer kom eten. Ik heb teveel honger om mijn maaltijd uit te stellen. Het lijkt me een goed idee om op school maar iets 'gezonds' te eten. Ik wil namelijk een normale maaltijd en geen broodje van het station ofzo.

Dus ga ik naar de kantine waar ik een schnitzel met friet, sla en sperziebonen kan krijgen. Lijkt me mooi. Is het niet. De schnitzel is aan één kant niet zo gaar, de sperziebonen zijn nog vetter dan de friet en de salade stelt niets voor. Oioioioi, denk ik vervolgens, is dit waar ik het voor doe? Is dit het eten dat ik straks, vijf maanden lang, voorgeschoteld krijg in de Amerikaanse kantine? Help!

Op pad!

Mijn chocoladepaaseieren zijn al binnen! Aanstaand weekend ga ik op pad! Ik ga naar Den Bosch en vervolgens verder naar Maastricht. Het beloofd een druk, gezellig, vermoeiend, boeiend en cultureel verantwoord weekend te worden. Een uitgebreid verslag volgt!

Ten strijde!

Vroegah vond ik het altijd zo stom dat mensen een ellenlange lijst met contactpersonen hadden op icq, en daarna op msn. Wat moet je met al die mensen, dacht ik. Tegenwoordig denk ik daar anders over. Nu zit ik me soms te vervelen overdag en dan zijn er welgeteld twee mensen online. Wat ik nodig heb is een offensief, een aanval, een grootscheepse actie. Iedereen die ik tegenkom (en aardig vind) moet ik om zijn (m/v) msn-mail vragen. Ik heb een grootscheeps communicatienetwerk nodig, nieuwe vrienden, nutteloze (en minder nutteloze) contacten. Help mij in mijn strijd tegen de verveling!

Mijn weekend was top!

Zaterdagmiddag om half vier kom ik aan op het clubhuis waar de dansmarathon al drie en een half uur bezig is. Het is beregezellig. Ik doe hier en daar een dansje, maak limonade, droog honderden bekers af en bekijk de linedance workshop. Om half tien moet ik werken in de Tag. Mijn collega's zijn leuk, de portiers zijn leuk, de klanten zijn niet vervelend én ik mag als eerste weg. Dus ik ga gezellig boven zitten bij wat leuke mensen en drink een kaneelcola ;) Om vier uur lig ik in m'n bed.

Als ik om vijf uur wakker wordt van een sms met de vraag waar ik blijf (ik had half en half beloofd dat ik 's nachts nog bij de marathon langs zou komen) krijg ik een beetje een schuldgevoel, maar toch blijf ik liggen. Natuurlijk slaap ik vervolgens de hele nacht slecht, dus om tien uur sta ik op en ga ik weer naar het clubhuis. Daar staat nog steeds een hele meute mensen op de dansvloer. Waarvan zeventien bikkels daadwerkelijk niet gestopt zijn met dansen. Ook ik krijg het weer in m'n bol en dans een dansje mee.

De sfeer is echt super. Naderhand ruimen we met allemaal brakke hoofden het gebouw in no time weer op. Gelukkig stelt iemand voor om een terrasje te gaan pikken, want ik heb zin in nog veel meer gezelligheid. Als iedereen tegen vijfen naar huis gaat vind ik dat jammer. Maar mijn weekend is in ieder geval geslaagd. Waar kan ik me opgeven voor een het-is-zondag-en-lente-tijd-voor-gezelligheid-club?

NEEEE!

Vorig jaar had ik zo'n gezeik gehad met de tandarts (een stagelopende ouwe zak hooi uit het buitenland die het zetten van mijn beugeldraadje verneukte, oeh, wat was ik pissed) dat ik mijn controleafspraak een keertje heb overgeslagen. Voor het eerst in mijn leven was ik bang om naar de tandarts te gaan. Dat heeft me de kop gekost. Want voor het eerst in mijn leven heb ik ook een gaatje, wat zeg ik, een gat, in mijn kies. AAAAAAAAAHH NEEEEEEEE!! Donderdag 20 april zit ik met een verdoving in de stoel. Met het huilen nader dan het lachen. Help!

Stageweek 10

Maandag
De nieuwe Girlz! is binnen en ik sta er weer in. Mijn stuk (over Ashlee Simpson) is deze keer gelukkig redelijk origineel gebleven. Binnen een paar minuten ben ik door het blad heen. De pagina's hebben immers al een hele maand aan de wand gehangen, dus ik ken alles al. Saai hoor.

Dinsdag
Jeej! Ik krijg mijn eigen reportage! Een tijdje terug is een meisje met Edukans naar het buitenland geweest en daar heeft ze een dagboek over bijgehouden. Ik ga regelen dat daar een artikel met beeld van wordt gemaakt. Loik!

Woensdag
"Wil jij even gaan shoppen? Ik heb geen tijd. Hier heb je een perskaart". Een tijdje later sta ik bij de Etos om mijn mandje vol te laden met maandverband, tampons en ontharingscreme. Dus... Gelukkig moet ik ook nog even naar de Xenos voor een gezellig waslijntje, kleurige wasknijpers en wat versiering. Hopelijk neem ik het juiste mee!

Donderdag
Vandaag staat in het teken van SOA's. Voor mijn artikel 'Ben je er klaar voor om met hem naar bed te gaan' ga ik op jacht naar do's, dont's, tips en adressen.

Te dik

Ken je die grote coupés aan het eind van een treinstel, waar alleen maar klapstoeltjes in een rondje aan de wand gemonteerd zijn? Ik was erg blij dat ik daar vandaag instapte en kon gaan zitten, zodat ik mezelf niet in zo'n zithoekje hoefde te proppen met al mijn zooi. Ik zit er relaxed en met genoeg ruimte (en mijn tassen) om me heen mijn krantje te lezen.

Errug jammer dus dat een dikke negerin het nodig vind om zichzelf tussen mij en iemand anders in te proppen. Tering, als je te dik bent, doe dat dan niet! Ik word half van mijn stoeltje afgedrukt en mijn armen worden tegen m'n lijf geperst. Zij zit met d'r dikke armen in ons territorium. Als ik opsta blijft mijn klapstoeltje naar beneden door haar dikke bil. Zou ze er vandaag nog doorheen zakken?

Reacties

Weetjenog, lang geleden, dat ik meedeed aan de viva webstrijd? Dat ik toen keihard afgebrand werd omdat ik samenwoonde, leiding was bij scouting en een lelijke foto had? (Die goeie ouwe tijd, alleen de lelijke foto heb ik nog). Ik eindigde laatste (met een voldoende of een onvoldoende, dat weet ik niet meer, ik heb het verdrongen. Waarschijnlijk een onvoldoende dus, anders wist ik het vast nog wel). Niet dat ik daar rouwig om was, ik was al het gezeik inmiddels wel zat, maar de winnares vond ik eigenlijk ook niet zo goed.

Die webstrijd is er dit jaar weer (doe mee!). De winnares van vorig jaar wordt er weer uitgekickt. Ondertussen hebben ze alvast een andere weblogster aangenomen voor erbij. Een soort van pro. Voor als de komende winnares ook tegenvalt misschien? Maar nu zit het zo dat deze madam nog veel meer en nog veel ergere reacties krijgt dan ik destijds. Ik weet niet of ze al op geenstijl gestaan heeft (zo niet, dan win ik toch nog, vind ik), maar ik zou niet in haar schoenen willen staan (ze zijn vast mooier dan die van mij, maar dat terzijde). Check het hier en huiver.

Oh, geheimpje: ik heb sinds kort een teller geinstalleerd, dus ik kan zien hoeveel mensen mijn site bezoeken. Dat zijn er ongeveer vijftien per dag. Nog lang niet zoveel als op de viva-site dus, maar toch wel genoeg om zo af en toe een reactie te verwachten. Maar nee hoor, het is angstvallig stil. Daarom deze oproep: laat weten wie je bent en wat je vind. Schelden is verboden.

Money, money, money

Door een onderzoeksbureau waar ik altijd online vragenlijsten voor invul werd ik uitgenodigd om mee te doen aan een radio onderzoek. Het was in Utrecht en ik zou veertig euro krijgen. Dus ik zei: "JA". Gisteren was het zover, samen met mijn ex-stagiaire-collega ging ik op pad. In de brief stond dat je absoluut niet te laat kon komen, dan had je pech en kon je naar het onderzoek (lees: je centen) fluiten. Er stond echter ook in dat als er al genoeg mensen binnen waren, je ook meteen kon vertrekken, maar dan wel met geld. Jammer genoeg was ik zo bang dat we te laat binnen zouden komen dat we eigenlijk net te vroeg waren. Na ons kwamen er namelijk nog maar vier mensen binnen, en de vier mensen die nog een minuut later kwamen, waren te laat (lees: perfect op tijd). Het onderzoek was niet heel vervelend (muziekjes luisteren en beoordelen), maar gratis geld is altijd beter, toch?!

Treinperikelen

Afgelopen vrijdag was ik precies op tijd bij de trein op Amsterdam centraal. Normaal ben ik namelijk net te laat of veel te vroeg (zelfde) en sta ik een half uur op het perron te wachten. Deze keer kon ik echter meteen instappen. Precies op tijd floot de fluit en gingen de deuren dicht. We reden weg. Maar niet erg ver, na anderhalve meter stopte de trein weer. Mensen keken verbaasd, deuren gingen weer open en mensen stapten weer uit. Na tien minuten gingen we weer. Maar niet erg ver. Weer maar anderhalve meter. Opvallend leuk om te zien hoe erg mensen overstuur kunnen raken van een vertraagde trein. Bij de derde anderhalve meter die we reden begon iedereen gezellig met elkaar te praten. Ook zo opvallend dat dat alleen gebeurd als er iets aan de hand is. Leuk ook wel. Toen we na het vierde vertreksignaal echt begonnen te rijden, liet iedereen opgelucht zijn adem ontsnappen. Na twintig minuten bijna-gaan, vertrokken we eindelijk ech

Formulierenpret

Zelfs als ik in een slechte bui ben, kan ik hard werken. Ik weet niet meer precies hoeveel weken ik ook alweer bezig ben, maar vandaag heb ik deel 1 van mijn Amerikaproject afgesloten.

Eerst heb ik een lijst van universiteiten gemaakt die courses aanbieden in de vakgebieden Engels, communicatie en journalistiek. Daarna heb ik met de kaart van de States erbij de universiteiten uitgekozen in de meest interessante staten. Vervolgens heb ik deze lijst met universiteiten doorgewerkt om te bepalen welke instituten de leukste vakken aanbieden. Gisteren heb ik uiteindelijk mijn top 9 samengesteld.

Nu moet ik van elke universiteit een formulier maken. Met daarop de courses die ik wil gaan volgen. Daarnaast zijn er nog een hele hoop andere formulieren die ik in moet gaan vullen, inschrijffomulieren, motivatiebrieven, and so on, and so on. Voor dit tweede deel heb ik tot donderdag de 13e de tijd. Help!

Chaggo

Jammer, gelukkige vrijbuiters hebben ook kutdagen.

Donderdag was mijn fiets omgevallen. Hij stond bij het station tegen een hek. Heel steady, vond ik. Toen ik met een dampend bakje eten bij mijn fiets kwam, lag hij midden op de stoep. Rijden wilde hij niet meer. De stokjes bij het voorspatbord waren zo verbogen dat mijn wiel niet meer kon draaien. *&%^$!

Vrijdag kwam ik met een bakje baklava mijn fiets. Hij stond tegen het hek, maar opnieuw wilde hij niet rijden. Deze keer wist ik wat ik moest doen om hem weer redelijk aan de praat te krijgen, maar vervelend vond ik het wel.

Vandaag ging ik boodschappen doen. Ik kwam terug met een backpack vol spullen en ja hoor, daar lag mijn fiets weer. Een of andere huismoederbitch had besloten dat haar standaard beter was dan het fietsenrek. Dus haar fiets had die van mij omgegooid. Argh! Daar sta je dan, met een fiets die alweer niet rijd. Lopend naar huis dan maar. Daar sprak de klootzak me aan, of ik even tijd had.

Zeik zeik, zwets zwets, zeur zeur. En ohja, want dit was wel zijn huis, dus hij wilde niet beperkt worden in zijn bezigheden. Wat was dan wel een goede tijd om op zaterdagochtend aan het werk te gaan op zolder. Bla bla, zeik zeik. Want ik zei dan wel dat ik zaterdagnacht altijd moet werken, maar was dat dan ook wel zo? Wist ik zeker dat ik niet gewoon uitging?

Dat was de druppel, ploenk was definetly zwaar chaggo. Eikel! Klootzak! Val op je hoofd!