Op doorreis

Om half negen, na nog geen vier uur slaap, word ik alweer wakker. Ik doe mijn best om weer in slaap te vallen, maar echt lukken wil het niet meer. Ik drentel wat heen en weer, pak mijn boek, eet een krentenbol, drink wat water en probeer het later nog een keer. Volgens mij heb ik nog wel even geslapen, maar echt geholpen heeft het niet. Mijn plan was om om half elf weer in de trein te zitten, maar zoals ik gisterenavond al had bedacht: 'Plannen zijn er om gewijzigd te worden' (cliché, I know). Uiteindelijk vertrek ik rond een uur of half twee. De reis naar Maastricht duurt een stuk langer. Als ik later richting het centrum loop voelen mijn ogen bijna nog zwaarder dan mijn backpack. Ik drink een capuccino en sms PF, mijn 21-jarige gastvrouw voor vannacht. Helaas zit ze nog in de auto vanuit Dusseldorf waar ze oorspronkelijk vandaan komt, dus er zit niets anders op dan de stad te gaan verkennen met mijn backpack op mijn rug. Ik loop langs oude stadsmuren, interessante gebouwen, gesloten winkels, vrolijke muzikanten en door het parkje met schattige vogeltjes. Om half zeven stap ik binnen in de studentenwoning van PW. Of ik garnalen lust. Slik. Maar goed doorbakken zijn deze kleine roze knaapjes prima te eten. Ik heb geen zin meer om uit te gaan, dus we hangen op de bank achter de tv. Om twaalf uur zak ik neer op mijn matrasje om negen uur later, als de wekker gaat, pas weer wakker te worden.