Zo denk ik erover

Dit ben ik

Vannacht werd ik wakker geschud door een gezoem rond mijn hoofd: een mug.

Natuurlijk ben ik slaperig. Ik heb dus geen zin om op te staan, het licht aan te doen en op muggenjacht te gaan. Want dan is de kans veel te groot dat ik te wakker word.

Oplossing: oordopjes indoen. Voila: geen last meer van mug!

Gevolg: 2 muggenbulten in mijn hals, 1 op mijn wang en 1 op mijn vinger. Tja... niet alle oplossingen zijn altijd even perfect...

In the USA

Bij gebrek aan verhalen door loads of regen heb ik ploenk in the USA weer eens bijgewerkt. Nog even en ik loop weer gelijk met de gebeurtenissen.

Feest

Als we in drie auto's richting Den Bosch koersen, begint het al af en toe te regenen. Als we de auto's geparkeerd hebben kunnen meteen de paraplu's uit. Als we aankomen bij het vertrekpunt van de bootjes komt er een ongelofeloze stortbui naar beneden.

Eerst lachen we nog, want wij hoeven nog niet weg. En inderdaad, als wij de bootjes ingaan schijnt de zon alweer. Maar laat nou net als we op open water aankomen de hemel weer openbreken...

Het moet een geweldig gezicht zijn geweest, een bootje met een dakje van paraplu's. Geschreeuw van mensen bij wie het regenwater via die leuke paraplu's recht op hun schoot terechtkomt. Niemand is meer geinteresseerd in de verhaaltjes van de schipper.

Je moet er wat voor overhebben, met z'n allen op de Binnendieze van Den Bosch, ter ere van de tachtigste verjaardag van oma!


Oma kijkt naar het dakje, waar de regen keihard op neer klettert


Het bootje moet eerst drooggemaakt worden voor we meekunnen.
En: Een 'Bossche Bol' als beloning

Hoera! 600!

Om mijn 600ste (jaja!) post op ploenk.blogspot.com te vieren, hier de songtekst van een nummer dat bij tijd en wijlen in mijn hoofd verschijnt en er vervolgens een hele tijd niet mee uit wil: "Me, baby, Me!"

KG: Jack?
JB: Yeah?
KG: Do you think some people, do you think that there's some people that are really, that are actually robots, living among us-
JB: No.
KG: -but we can't tell?
JB: No, we don't have that technology yet. But Rage, Rage, Rage-
KG: Yeah?
JB: You know what I was thinking? I was thinking of a fuckin' brilliant song.
KG: Yeah?
JB: Check it out, just do what I do,
KG: Ok...
JB: Just play this note.

(Plays)

JB: Then we both, just keep both playing that note. Every once in a while bend it. And that's it and just remember who wrote that song - ME, baby, ME.
KG: (Sighs)
JB: See it's fuckin' simple, thats one song in the bank, next song-
KG: Is th-
JB: -next song-
KG: -how could, but it's just one note.
JB: -next!
KG: Anybody coulda wrote it, anybody coulda done that, one song, just one note.
JB: Yeah but guess who did write it, ME!
KG: Yeah but did you write this...
JB: Dude, I did I told you to do the bending every once in a while!
KG: Oh yeah you did, fu-
JB: Hoo hoo, I win-
KG: Shit!
JB: I win, one to nothing!

Voorpret

...

"Life is hard and then you die"

===

ploenk | zoekt werk zegt: (23:13:54)
Heb je tijd?

dinges zegt: (23:14:30)
Heb je een vraag?

ploenk | zoekt werk zegt: (23:14:40)
Ja, een moeilijke.

dinges zegt: (23:15:01)
En die luidt?

ploenk | zoekt werk zegt: (23:15:52)
Er gaat wel een lang verhaal aan vooraf:

ploenk | zoekt werk zegt: (23:15:58)
Ik ga dus naar alle waarschijnlijkheid in januari naar Amerika.
Ik wilde vantevoren mijn scriptie maken,
maar ik weet nog niet wat voor onderzoek ik wil doen.

ploenk | zoekt werk zegt: (23:16:27)
Nu is er tegelijkertijd het probleem dat ik nog maar twee keer stufi krijg,
en ik heb nog lang niet genoeg geld voor mijn Amerika avontuur.
Dus eigenlijk moet ik nu vooral werken.

ploenk | zoekt werk zegt: (23:17:04)
Maar dan moet ik mijn scriptie doen nadat ik terugkom,
en dan betaal ik dus nog meer schoolgeld, omdat ik vertraging oploop.

ploenk | zoekt werk zegt: (23:17:17)
Maar nu heb ik ook nog eens geen idee wat voor werk ik nu moet doen,
want het is maar voor vier maanden,
dus wat kan ik dan voor leuks en relevants vinden?

ploenk | zoekt werk zegt: (23:17:41)
En wat wil ik uberhaupt doen met mijn leven?!

ploenk | zoekt werk zegt: (23:17:44)
Snap je?

ploenk | zoekt werk zegt: (23:18:02)
Ohja, de vraag dus:
Wat moet ik doen?!!?

dinges zegt: (23:18:14)
O, jemig!!!!!

ploenk | zoekt werk zegt: (23:18:14)
Met mijn leven, maar vooral nu!

dinges zegt: (23:18:17)
Jemig de pemig!!!

ploenk | zoekt werk zegt: (23:18:24)
Toch geen tijd?

dinges zegt: (23:18:33)
Nou, voor nu is het makkelijk.
Lekker gaan slapen en mij niet lastig vallen.

===

Nee, daar heb je wat aan.

"Life is hard and then you've got to go to sleep"

Thanks mate!

Autorijden

Het is zo'n half jaar geleden dat ik voor het laatst achter het stuur van een auto plaatsnam. Zo'n zes maanden geleden dat ik voor het laatst een gaspedaal indrukte. Wat mij betreft had het nog maanden langer mogen duren, ik was niet echt meer into autorijden. Maar aanstaand weekend moet ik mijn bruders en zuster naar de andere kant van het land rijden, voor de party van mijn dan 80-jarige omi, aangezien mutsi daar dan al met haar boyfriend is, dus ik moest vast ff oefenen.

Gister ging ik dus, in de schemer en de regen, op pad. Ik moest weer even horen welke pedalen ook alweer wat deden, maar daarna ging het prima. Autorijden kan ik wel, dat weet ik ook wel, maar het kijken en het opletten, yuk, das moeilijk. Samen met iemand in de auto die de weg wijst, geen probleem, dan let ik wel eens niet goed genoeg op, maar dan hoef ik in ieder geval niet zelf de weg te bepalen: Nachtmerrie.

Maar goed, het rijden dus, dat gaat wel weer lukken. Waarom ook niet? Ik durf mezelf in nauwe grotten te wurmen, ik durf van metershoge rotsen in het water te springen, ik durf op een snelstromende rivier te dobberen op het randje van een rubberboot: dus ik durf ook auto te rijden!

Dingen

Dusss.... Woensdagavond kwamen we thuis, donderdag was het tijd om te wassen en te internetten en vrijdag moest ik weer werken. Zaterdagavond ging ik op bezoek bij vrienden die een skattig kindje hebben gekregen en daarna heb ik nog een slechte meidenfilm gekeken. Zondagmiddag een verjaardagspicknick binnenshuis en 's avonds een eetdate. Vandaag heb ik eindelijk mijn stageverslag afgemaakt en vloog de dag ook voorbij.

Hoe nu verder?

Deze week moet de week worden waarin ik ga bedenken wat ik de komende maanden ga doen. Vanwege mijn Amerika-avontuur (waarvoor ik trouwens op 1 september een taaltest ga doen, waarvoor ik nog moet leren) wil ik mijn scriptie de komende vier maanden gaan maken. Ik heb alleen nog geen idee hoe of wat. Daarnaast krijg ik nog maar twee maanden stufi, dus ik moet ook nog een manier verzinnen om snel aan veel geld te komen.

Je begrijpt, het is een rommeltje in mijn hoofd. Was ik nog maar op vakantie..

Zo leuk was het

In het kader van: "Dit was ook leuk", hier nog een stapeltje foto's en een lachwekkend filmpje.

Naar huis

Om half negen hebben we de ontbijtstop. Vanaf nu is het weer wachten. De vakantie is veel te snel voorbij gegaan, het was supergezellig en eigenlijk wilden we nog helemaal niet naar huis, maar nu het eenmaal zover is, duurt die busreis natuurlijk veeeel te lang. Om kwart over drie nemen we in Eindhoven afscheid van de eerste mensen. Om vijf uur stapt bijna iedereen uit in Utrecht. We lopen naar de kaartjesautomaten en dan is het echt over. Iedereen is weg. Met supergoede herinneringen aan een supervakantie. Op naar de eerste reünie! En de tweede!

De laatste dag

De nieuwe groep is om vijf uur vannacht aangekomen, ik heb er niets van gemerkt. Als ik om zeven uur even naar de wc ga, zit er iemand midden in het tentenkampje op een stoel met een pet over zijn ogen.

Om acht uur gaan we onze spullen inpakken. Dat is weer een feestje op zich. Overal ligt vieze zooi, natte zooi, gewone zooi en extra zooi. Daarbij hebben we vandaag ook nog twee activiteiten, dus moeten we nog tactisch inpakken ook nog.

Om half elf gaan we klimmen. Daarvoor moeten we eerst een heel stuk een berg oplopen. Moeder Maria, mijn kuiten! De klim zelf is ook niet heel spectaculair. Al waren er wel dansende spinnen en viel ik nog even naar beneden.

's Middags gaan we raften. Joehoe! Eerst krijgen we uitleg op het droge en daarna kan het echte werk beginnen. We zitten op de rand van de raft met allemaal een peddel. Onze Nieuw-Zeelandse guide roept dingen als forward peddle, left side backward peddle, jump left, hard forward peddle en stop. We draaien rondjes, gaan achteruit stroomversnellingen af en racen in slalom naar beneden. Het is supergaaf en veel te snel voorbij.

Voor de laatste keer eten we met z'n allen in het restaurant. Veel mensen hebben geen geld meer, dus er wordt geleend en met euro's betaald. Om negen uur zijn we terug op het kampje en is het wachten geblazen. Een luid gejuich stijgt op als om twaalf uur 's nachts de bus aan komt rijden.

De berg af

Zes uur. De wekker gaat. Aankleden, spullen bij elkaar zoeken en ontbijten met eieren met ham.

Half acht. Regenjassen aan, benodigde spullen in de rugzak en gaan.

Kwart voor negen. We zijn een heel stuk gestegen. Overal sneeuw en wind. We stoppen om wat te eten. Maar we blijven staan. Te lang. Klappertandend staan we als pinguïns bij elkaar. Leo wil even wachten om te kijken of de mist wegtrekt want het is te gevaarlijk om nu door te gaan. Koud tot op het bot lopen we nog even omhoog naar het wegwijsbordje om vervolgens weer terug te keren naar de hut.

Half elf. Pannenkoeken en kruidenthee!

Half twaalf. We gaan weer naar beneden. In het begin lijkt het makkelijker dan omhoog, maar ik ben het al snel strontzat. Mijn kuiten doen pijn. Ik heb genoeg gelopen. Maar we zijn er nog lang niet.

Drie uur. Eindelijk, beneden.

Vier uur. Een warme douche!

Het was leuk, grensverleggend en interessant, maar volgens mij ben ik niet gemaakt voor bergbeklimmingen, haha!

De berg op

De wandeling langs meren en ruines wordt niet meer aangeboden, dus hebben Zus en ik besloten om de Triglav te gaan beklimmen. Samen met Mark en René, familie Van den Akker (Papa Robert, Jaco (16), Tim (14) en Luuk (12)) en oom Leon met neefje Tom (16).

Deze dag lopen we omhoog. Alleen maar omhoog. Naar een berghut ergens boven op de berg. Vijf uur lang sjouwen we onszelf naar boven. Als we daar aankomen schrikken we ons een hoedje. We blijken in een klein, ijskoud hutje naast de berghut te slapen 'omdat dat goedkoper is' (waar betalen wij dan 70 euro pp voor?!) waar we twee vierpersoons en twee tweepersoons bedden met kriebeldekens aantreffen.

De wc's zijn in weer een ander hutje buiten. Het zijn gaten in de grond waar een ver-schrik-ke-lijke putlucht uitkomt die in de verre omtrek van het hutje te ruiken is. Gelukkig is het in de grote hut gezellig en warm. We eten soep, spelen Boonanza en dineren met het enige avondmaal dat er te krijgen is: waterige goulashsaus met twee stukjes vlees en polenta met stukjes. Maar ik heb zo'n honger dat alles lekker is.

Om zes uur ben ik al bedtijdmoe. Maarja, om nu al te gaan slapen, dat is wat raar natuurlijk. Uiteindelijk gaan we om tien uur met z'n allen naar bed. Stapeltje dekens bovenop je en het is niet eens meer koud.

Wel, niet, wel, niet, niet

Het heeft de hele nacht geregend en dat doet het nu nog steeds. We zouden vandaag aan onze tweedaagse bergwandeltocht beginnen, maar we weten niet of het nu doorgaat, Toch maar om half acht opstaan en douchen.

Het blijft wat onzeker. Baas Leo kan ons nog niets vertellen, dus we eten wat en blijven maar zitten. Dan komt de mededeling dat het vanmiddag misschien beter wordt en dat we misschien om 12.00 gaan. We gaan ezelen, doen nog een ander kaartspel en halen dan de boodschappen voor de tocht. We lunchen met gebakken eieren. Dan blijkt dat we toch niet gaan. Ik ben het zat en duik mijn bed in. Een middagdutje, daar heb ik wel behoefte aan!

Na het diner bij ons stamrestaurant is er natuurlijk weer gezelligheid in de kooktent. Drank, muziek en met vier personen op een afgeragde tweepersoonsbank, wat wil je nog meer?!

Vrijdag watookalweervoordag?

Regen, regen, regen, dat is deze dag. De activiteit 'klimmen en abseilen' gaat niet door, dus we vervelen ons hoofdzakelijk. Gelukkig heb ik Boonanza mee. En mijn fotocamera natuurlijk, daar kun je hele leuke filmpjes mee maken.


Zingen tijdens het ontbijt


Rene en Jurjen doen hun ding


Ook Elmo kan dansen


Louis wil eigenlijk niet gefilmd worden


Mark doet aanzoek aan Simon


Simon beantwoord het aanzoek van Mark

Jump!

Onze eerste echte activiteit! Canyoning! Met een wetsuit (gevuld met een wetsuitjasje, een beschermjasje en een helm) als een rugzak op onze rug klimmen we in onze bikini/zwembroek op onze gympjes de berg op. Jammer genoeg zijn hier geen foto's van, maar dit moet er geweldig hebben uitgezien.

Dan het pak aan en gaan. Het gaat zo snel, ik heb geen tijd om na te denken of ik iets eng vind of niet. Springen, glijden, duiken, klauteren: gaan met die banaan! Als er op een gegeven moment een sprong is van twaalf meter hoog waarbij je maar vier vierkante meter hebt om in te springen, hoef ik echter ook geen moment na te denken: dit doe ik dus niet!

Veel te snel is het afgelopen. Met de adrenaline nog in ons lijf zitten we terug in de bus: Dit was gaaf!

Wedstrijdje feesten

Vandaag staat er weer een wandeling op het programma. Uit het actiefpakket. Een zogenaamde 'Wandeltocht: Mooie wandeling door het dal waar de instructeurs je de mooiste plekjes laten zien (deze tocht duurt de hele dag)'.

Het lijkt echter meer een wedstrijd. We lopen hard door en de pauze is niet echt een pauze, maar meer een momentje om even wat te eten. Na zo'n 4,5 uur zijn we om kwart voor twee weer terug op de camping.

Ook de bbq gaat als een speer. In plaats van een rooster ligt er een plaat op de halve ton (super idee!) en hierdoor is in een rap tempo al het vlees gaar.

Gelukkig is er bier en wijn in overvloed en bouwen we een prima after-bbq-feestje. Om half tien schreeuwt aangeschoten Zus de hele boel al bij elkaar. Stoppen met lachen gaat niet meer. Supergezellig zeg ik!

Om half twaalf staan we allemaal al onze tanden te poetsen. Het lijkt het net alsof we de hele nacht gefeest hebben, en toch gaan we nog op tijd naar bed. Dit heb ik nog nooit meegemaakt!

De eerste dag

Na een kort nachtje brandt de zon iedereen de tentjes uit. We krijgen uitleg over de rest van de week, schrijven ons in voor activiteiten, betalen borg voor de tentjes terwijl ze niet eens zoveel waard zijn en beseffen ons dat we te weinig geld bij ons hebben. Met z'n allen lopen we naar het dorpje om te pinnen en boodschappen te doen.

Met Tim en Meine uit Brabant als gidsen lopen we met een groepje naar waterval Boka. De heenreis voert ons langs een geasfalteerde weg waar auto's langs scheuren. Dat is niet echt leuk, zeker niet in deze temperatuur, maar we hebben tenminste een doel. Het riviertje waar we eindigen is lekker koud, koud, koud!

De terugreis gaan we door het bos. De vaart zit er goed in. Want we willen vanavond ergens wat gaan eten, maar we hebben om half negen ook onze eerste activiteit. De zoektocht naar een restaurantje dat open is én waar we met z'n allen in passen eindigt bij het restaurantje op de camping.

Als we het busje instappen om naar de speleologiegrot te gaan, blijkt dat die naast de waterval ligt. We moeten weer een heel stuk de berg oplopen. Met helmpjes en een stuk klettersteig. Het wordt al donker.

De grotten zelf zijn absoluut niet claustrofobisch. Verre van, eigenlijk. We klimmen en klauteren en het is nergens moeilijk om doorheen te komen. Het is vooral erg leuk. Na deze lange dag vallen we uitgeput in slaap.

Wie is er mee?

In de bus zitten verschillende groepen mensen. We gaan allemaal naar Bovec in Slovenië met Labyrinth, maar we hebben allemaal andere vakanties. Er zijn gezinnen, een groep jongeren die een huttentrektocht gaan maken, een groep jongeren die een kayakvakantie geboekt heeft en een groep jongeren én ouderen die een actieve vakantie geboekt hebben. Met de gezinnen en de huttentochters hebben we weinig te maken gehad, de rest van de groep was één grote happy family. Zus (18), Meine (18) en Tim (19), Carolien (19) en Willem-Jouk (20), Aileen (22) en Joep (23), Patty (19), Rianne (19), Lilian (20), Tessa (21), Ikke (22), Jurjen (23), Elmo (24), Louis (25), Mark (26), Simon (28), Ingrid (32) en René (43): BEDANKT!

De aankomst

"We komen vroeg in de morgen aan". Dat dit vervolgens om 03.00 blijkt te zijn, hadden we niet verwacht. Totally flabbergasted stappen we slaapdronken uit de bus. We worden 'verwelkomt' door een paar dronken meiden uit de vorige groep. Dat is na 16 uur bus niet echt iets waar je op zit te wachten kan ik je vertellen.

"We hebben even een tent opgezet waar jullie deze eerste nacht kunnen slapen". Bij het zien van het tentje doe ik niet eens de moeite om binnen te komen. Het is duidelijk dat dit niet gaat passen. Gelukkig zijn er ook al wat koepeltentjes leeg. Nadat we twee sprinkhanen het tentje hebben uitgewerkt liggen we nog een hele tijd wakker.

Na svidenje!

En opnieuw gaat ploenk op pad. Dit keer naar Slovenie. Met reisorganisatie Labyrinth.

Samen met Zus ga ik klimmen & abseilen, raften, de grotten in met een lampje op mijn hoofd, hotties spotten, canyoningen en een tweedaagse toch langs meren, stellingen, forten en kazernes uit de Eerste Wereldoorlog maken. Ik heb er zin in!

See you again on August 17!

I Amsterdam

Amsterdam. De meeste mensen vinden het een verschrikkelijke stad, maar ik ben verliefd. Ik hou van de straten, ik hou van de drukte, ik hou van de toeristen die met hun backpack verdwaasd door het centraal station dwalen. Ik hou ervan dat er altijd iets te doen is, ik hou ervan dat er altijd winkels open zijn en ik hou ervan dat een fietstocht door de stad een ware attractie is. Als ik later groot ben word ik een echte Amsterdammer. Echt waar. I Amsterdam.

Lekkere mannen

Ja, ik was erbij: de Gay Pride. Zonder roze boa en zonder Zus, maar natuurlijk wel met digitale camera! Daarom naast een paar leuke foto's hier de voor de eerste keer filmpjes op mijn blog. Have fun!






Lekkere mannen doen een dansje


Een minder lekkere man doet zijn eigen dansje

Wat vind jij ervan?

Of de films zijn niet goed, of ik ben niet goed.

Ik heb de afgelopen dagen een paar dvd'tjes gekeken, en allemaal vond ik ze wat langdradig. Niet echt slecht, maar gewoon ook niet echt goed.

Simon
Een rijke homo en een platte amsterdammer zijn vrienden en er gaat er eentje dood

The Girl with the Pearl Earring
Het jonge dienstmeisje van schilder Johannes Vermeer wordt door hem geschilderd

Shattered Glass
Een succesvolle jonge journalist die verhalen verzint gaat hier aan onderdoor

NIEUW!

Vanaf heden is er in het menu links ook een gastenboek te vinden.

De grote leegte

En dan is je kampi ook voorbij. Hoe zien je dagen er dan uit? Eerst vet uitslapen en nog meer slapen natuurlijk. Daarna was na was de machine in, de lijn op en/of de droger in. Boodschappen doen, terugbalanceren op de fiets met veel te veel lekkere dingen en snel alle rotzooi nog even opruimen voordat je bezoek krijgt. Lekker koken, spelletjes spelen, films kijken, een keertje naar de bioscoop, hier en daar wat lezen, nog wat wassen draaien en kampeermateriaal schoonmaken. Niet echt iets om je blog mee vol te schrijven...