De berg op

De wandeling langs meren en ruines wordt niet meer aangeboden, dus hebben Zus en ik besloten om de Triglav te gaan beklimmen. Samen met Mark en René, familie Van den Akker (Papa Robert, Jaco (16), Tim (14) en Luuk (12)) en oom Leon met neefje Tom (16).

Deze dag lopen we omhoog. Alleen maar omhoog. Naar een berghut ergens boven op de berg. Vijf uur lang sjouwen we onszelf naar boven. Als we daar aankomen schrikken we ons een hoedje. We blijken in een klein, ijskoud hutje naast de berghut te slapen 'omdat dat goedkoper is' (waar betalen wij dan 70 euro pp voor?!) waar we twee vierpersoons en twee tweepersoons bedden met kriebeldekens aantreffen.

De wc's zijn in weer een ander hutje buiten. Het zijn gaten in de grond waar een ver-schrik-ke-lijke putlucht uitkomt die in de verre omtrek van het hutje te ruiken is. Gelukkig is het in de grote hut gezellig en warm. We eten soep, spelen Boonanza en dineren met het enige avondmaal dat er te krijgen is: waterige goulashsaus met twee stukjes vlees en polenta met stukjes. Maar ik heb zo'n honger dat alles lekker is.

Om zes uur ben ik al bedtijdmoe. Maarja, om nu al te gaan slapen, dat is wat raar natuurlijk. Uiteindelijk gaan we om tien uur met z'n allen naar bed. Stapeltje dekens bovenop je en het is niet eens meer koud.