Stageweek 18

Maandag
Loop ik van mijn stage naar mijn school, kom ik daar aan, blijkt er een megastroomstoring te zijn geweest. Het gebouw is ontruimd, er is geen electriciteit en ik kan niets doen aan mijn Amerikaproject. Dan maar weer terug naar kantoor.

Dinsdag
De hoofdredacteur wil graag een reportage over hoogbegaafde kinderen. Hij was er zeker van dat er een speciale school voor ze bestaat. Ik vind wel een school, maar dat is een internationale kostschool. Ook leuk! Ik ben voor twee reportages. Eerst maar even contact opnemen met de iemand van hiq, een oproepje schrijven en laten plaatsen: 'Ik ben hoogbegaafd'. Als de hoofdredacteur terug is van vakantie doe ik mijn voorstel wel om een tweede reportage te doen: 'Mijn leven op het internaat'.

Woensdag
Kwart voor elf, de telefoon gaat. Het is de chef. Of ik even een interview kan gaan doen met The Veronica's. Dat is om kwart over twaalf in het College Hotel en ze verwachten een journalist van ons. Maar... Ehm... Dan moet ik al bijna weg! Ja, dat was de hoofdredacteur in de hectiek 'even' vergeten te vertellen. Samen met stagiaire JK zoek ik het internet af: wie zijn the veronica's, wat doen ze, waar is dat hotel en wat gaan we vragen. The Veronica's blijken een gezellige eeneiige tweeling a la Avril Lavigne. Na twintig minuutjes staan we weer buiten. Het klinkt heel wat, maar eigenlijk stelde het niets voor!

Donderdag
Vrij van stage, werken bij mijn vrijdagbaantje

Kijken, niet kijken

Mensen kijken, heerlijk vind ik dat. Ja, dat is echt een nieuwe hobby van me geworden. Als ik 's morgens op het station sta, als ik 's middags in de stationshal zit, als ik op straat loop, als ik in de kroeg sta, overal kan ik lekker mensen kijken. Ik kijk naar hun gezicht, naar wat ze aanhebben, hoe ze lopen, hoe ze eten, hoe ze kijken, wat ze uitstralen. Bij sommige mensen kijk in na een tel weer weg, anderen kunnen mijn goedkeuring wegdragen, daar kijk ik langer naar. Sommige van die mensen kijken ook terug, die zijn het leukste. Kijken, wegkijken, kijken, wie houdt het het langste vol. Vaak win ik, maar vaak verlies ik ook. Dan voel ik niet meer (goed)keurend maar meer onbeschoft, en dat moet ik niet hebben natuurlijk. Gisteren had ik dat nog, bij een alternatieve jongen. Ik denk dat mensen kijken ook zijn hobby is. Hij was er in ieder geval erg goed in. Ik moet mezelf op sommige punten nog wat aanscherpen. Want terwijl hij bleef kijken, keek ik weer weg, ik voelde me een onbeschofte mensenkijker. Vanmiddag weer even oefenen.

Alles duidelijk?

Je kunt een weblog hebben om verschillende redenen. Ik heb er twee.

1. Ik vind het leuk om te schrijven
2. Ik hoef niet alles tien keer opnieuw te vertellen

Om die tweede reden zal ik even een stuk kopiëren uit een mailtje dat ik naar iemand gestuurd heb. Dan is alles duidelijk en weten we allemaal hoe het zit. Krijg ik geen stomme en/of dubbelzinnige opmerkingen meer en kan ik weer vrolijk verder met mijn leven.

One of the boys, dat ben ik. Ik ben een stoere, boerenlatende meid. In vriendinnen maken ben ik niet goed. Ik heb meer vrienden en mannelijke kennissen. Ik ben niet goed in girlie stuff. Stage lopen bij Girlz! is dan ook een grote grap. Ik hou niet van shoppen, niet van van sterren, niet van make-up, dus wat doe ik hier? Infiltreren! Mwoehahaha! Anyway, ik ben niet verliefd, vind niemand echt leuk en ben ook van plan het komende jaar niet aan de man te 'gaan'. Het eerste half jaar omdat ik er geen zin in heb, het tweede half jaar omdat ik geen Amerikaanse liefde wil.

Sante!

Party till you drop

Don't stop me now
I'm having such a good time
I'm having a ball
Don't stop me now
If you wanna have a good time
Just give me a call
Don't stop me now
'cause I'm having a good time
Don't stop me now
Yes I'm having a good time
I don't wanna stop at all

En daar was hij dan, het laatste feestje in de Tagrijn. Het was een groots opgezet event; alleen kaartjes in de voorverkoop, twee garderobe's open, champagne bij binnenkomst, een suikerspinmachine om de hoek, een karaokecafe en liters fluorescerende verf op de vloer en de wanden. Kinki!

Toen ik om half elf binnenkwam was het vooral beneden in de gang erg druk. In het trappenhuis en boven in de zaal was het nog errug rustig. Daardoor kwam het decor wel erg goed 'uit de verf'. Om elf uur moest ik bij de extra munten verkoop balie zitten. Wat een hel! Iedereen kwam binnen rond die tijd, dus het was echt topdrukte. Gelukkig lag er een lijst met aantallen en prijzen, maar dan nog, wat een ramp. Helemaal oververhit kon ik na een uurtje aan mijn eigen feestje beginnen. Ik moest echt ff inkomen, was helemaal suf, duf, moe en warm. Gelukkig had ik nog alle tijd!

Verder, tsja, wat kan ik zeggen, het was leuk! We hebben gedanst, gedronken, suikerspinnen gegeten, nog meer gedronken en gedanst, en veel gezweet ook. Vooral aan het eind, na meer dan vier uur swingen, viel er niet meer tegenop te deppen. Mensen liepen rond met tissues, zogenaamd om de tranen te drogen van het verdriet dat we hadden omdat dit het laatste feestje was, maar die werden allemaal gebruikt om bezweette hoofden en decolettees af te nemen. Misschien een minder feestelijk detail, maar toch, het moest vermeld worden!

Het was een waardig afscheid.

Gelukkig ga ik komend weekend naar Berlijn en is er het weekend daarna een scoutingactiviteit, dus zal ik de Tag nog effies niet missen. Maar wat moeten we nu doen de rest van de zomer? Waar gaan we heen? Waar gaan we feesten? Waar gaan we dansen? We moeten het nog even bekijken. Even bedenken waar we iets nieuws op kunnen bouwen. In ieder geval tot en met september.

Een kroegclubje moeten we hebben denk ik, een testpanel. Elke week met z'n allen ergens anders heen om te checken waar we blijven hangen. Wie meldt zich aan?

Logeren

Logeren, vroeger was dat altijd een feestje. Logeren bij oma: verwend worden. Logeren bij tante: lekker laat naar bed gaan. Logeren bij vriendinnetje: uitgaan tot diep in de nacht terwijl dat van je eigen mama eigenlijk niet mag. Hiephoi, logeren was leuk! Maar dan word je ouder, mag je zelf bepalen welke lekkere dingen je koopt, hoe laat je naar bed gaat en hoe lang je blijft liggen vooral. Dan verschuift dat logeren een beetje naar de achtergrond.

Tot gister! Hetzelfde vriendinnetje van het uitgaan-logeren is op reis geweest en haar kamer is nog onderverhuurd. We zouden samen wat gaan eten en toen vroeg ze of ze ook mocht blijven slapen. Natuurlijk! Bring your sleepingbag en we bouwen een feestje! Helaas moest ze de vanmorgen 'vroeg' op, uit vrije wil, dat wel, maar een sleepoverparty is wat anders. Binnenkort gaan we in de herkansing. Dan praten we tot diep in de nacht, gaan we dvd's kijken en kopen we lekkere dingen. Reviving the past!

Hoera!

Op woensdag 18 augustus 2004, de dag dat mijn vriendinnetje I. 20 jaar oud werd terwijl ze in Indonesie zat, heb ik onafhankelijk van die feiten, het eerste berichtje op mijn weblog geplaatst. Vandaag is het tijd voor mijn 500ste berichtje. Tijd voor taart! Hoera! Jubileum! Op naar de volgende 500 berichten! Dag allemaal, blijf lezen!

(On)gezond

Ik was gisteren heel serieus van plan om vandaag heel hard en heel lang een heel ver stuk te gaan lopen. Ik had zelfs R. al een sms gestuurd met de vraag of hij meewilde. Nadat ik op 'send' gedrukt had, begon ik al te twijfelen. Had ik wel zin? Ging het niet stormen? En wilde ik niet al tijdenlang ongegeneerd uitslapen? Ik was bijna opgelucht toen R. antwoordde dat hij niet kon. Ook wel een beetje boos op mezelf weer, dat ik zo dacht, maar toch voornamelijk opgelucht. Ik sprak met mezelf af dat ik geen wekker zou zetten. Eindelijk eens een keer niet. Ook niet op een tijdstip ver in de morgen, zodat ik wel tien uur zou kunnen slapen. Nee, gewoon helemaal niet. Na negen uur slapen werd ik wakker, ging ik naar de wc en vervolgens weer in bed liggen. Twee uur later werd ik weer wakker. Ik besloot dat ik niet meer ging slapen, maar alleen nog even lekker van mijn bedje ging genieten. Twee uur later werd ik weer wakker. Eerlijk gezegd had ik nog best even kunnen blijven liggen, maar ergens in mijn achterhoofd fluisterde een stemmetje dat het meer dan genoeg was geweest. En dat stemmetje had natuurlijk errug gelijk. Dertien uur in je bed liggen, zomaar. Ongehoord! Gelukkig krijg ik aankomend weekend nog genoeg lichaamsbeweging. Dansen in de disco. Zeer gezond!

Stageweek 17

Maandag
Ik verveel me een aapje. De baas is vrij en de opperbaas zit constant in bespreking. Lang leve het internet!

Dinsdag
Er wachten gelukkig weer nieuwe taken op me. Ik moet een meisje bellen die mee heeft gedaan aan een vriendinnenreportage. Ze heeft foto's gemaakt en opgestuurd, daar zijn er een aantal uit gekozen en daar moet ik nu, met haar telefonische hulp, onderschriften bij maken. Ook staat er een beautydossier op de planning. Over geur. Dit zijn feromonen, hier kun je het beste je parfum spuiten, daarom stinkt zweet, deze parfum past bij jou, ik ben weer helemaal op de hoogte.

Woensdag
Na de lekkere drukke dag van gisteren staat er weer een saai dagje te wachten. Ik werk ook veel te hard! Ik bekijk de weblog van een lezeres die een mailtje heeft gestuurd. Ze wil graag in het tijdschrift met haar verhaal over een tumor in haar nek. Ook ga ik op zoek naar een school voor hoogbegaafde kinderen. Niet te vinden. Pfff... Je zou bijna zin krijgen in een dagje beulen bij het-bedrijf-met-de-leuke-uitjes. Wedstrijd: vind de perfecte baan voor mij.

Donderdag
Vrij!

Slaapkop

Om tien uur lig ik in bed. Ik ben moe en wil eigenlijk al de hele dag alleen maar liggen. Op een gegeven moment word ik wakker van een geluidje. Ergens tussen waken en slapen, tussen droom en werkelijkheid, glipt het mijn hoofd binnen. Ik weet niet goed wat het is. Ik kijk op mijn klok, het is pas elf uur. Ik blijk een sms te hebben gekregen van Zus: "Help! Heb jij een rekenmachine voor me die niet grafisch is? Ik kom er net achter dat die van mij stuk is en ik heb hem morgenochtend nodig!" Ze heeft geluk, normaal zet ik mijn mobiel uit voordat ik ga slapen en gaat hij de volgende ochtend op m'n werk pas weer aan. Ik sms terug dat ik hem 's morgens langs zal brengen. Dat levert me de volgende sms op: "Oh, je bent geweldig! Luv joe! Niet vergeten he? Echt superbedankt! Jezus!" Ik denk: 'Nou nou, jezus, die moet wel erg geschrokken zijn'. Dan ga ik voor de tweede keer deze avond weer slapen. Pas de volgende dag besef ik me dat ze gewoon een spatie vergeten is. Nee, ik ben niet op mijn helderst als ik 's nachts wakker gemaakt wordt!

Filmtip van de week

Zus en ik gaan uit eten. Gewoon, omdat het kan. Na ons overvloedige maal krijgen we ineens een ingeving. We gaan naar de bioscoop! Naar The Da Vinci Code natuurlijk. Want die willen we graag zien. Hoe laat is het? Hoe laat begint de film? Waarom heeft ze haar kortingskaartjes niet bij d'r? Zus fietst naar huis voor de kaartjes en nog geen half uur later staan we in de rij. Niet gereserveerd? Uitverkocht. Duh. Enigszins uit het veld geslagen door onze eigen domheid gaan we na kort beraad weer in de rij staan. Memoirs of a Geisha begint ook straks, en die schijnt erg goed te zijn. Volgens ons broertje. Wat voor waarde hechten we daaraan? Maar nu willen we naar de film ook, de beschrijving klinkt goed, we gaan.

Als na anderhalf uur de lichten aangaan zijn we verbaasd. Dat er nu pas pauze is en dat we al anderhalf uur verder zijn. Dat onze baby brother dit een goede film vond. De film is namelijk mooi. Echt mooi. Leerzaam ook. Geen geweld, geen onnodig bloot, een goed verhaal. Een diepgaand verhaal. Niet spannend, wel spanning. Ons geld meer dan waard. Zeer zeker de filmtip van de week. En volgende week gaan we natuurlijk alsnog naar The Da Vinci Code!

Super Mega Dag

Ik kom om elf uur aan op kantoor. Niet omdat ik me verslapen heb of omdat de trein vertraging had, nee, omdat in mijn uitnodiging stond dat ik pas zo laat mocht komen. Vandaag was namelijk de dag van het personeelsuitje. En omdat het bedrijf gespecialiseerd is in leuke dingen doen, kunnen we er op wachten dat het heel speciaal gaat worden.

Op veler verzoek volgt hier een eerste kort instructie voor vrijdag. Niemand weet wat ons te wachten staat, alhoewel je er natuurlijk vanuit mag gaan dat het vrijdag zeer onderscheidend, marktgericht en niet op het laatst LEUK moet zijn.

Een beetje onwennig zit ik in mijn oude broek, mijn te kleine trui en mijn bergschoenen aan de lunchtafel, terwijl om mij heen de mensen gewoon zeer kekke outfits aanhebben. Ik vraag me af in hoeverre ik (on)verstandig ben. In mijn uitnodiging stond toch duidelijk:

Doe vrijdag een prettig zittend maar eigentijdse vrijetijds outfit aan. Vergeet niet dat dit bestand moet zijn tegen water, vuil en wind. Zorg dat het -ook vooraf al- wat onfatsoenlijk is ook.

Waar blijven de bazen eigenlijk? Is het weer zo slecht uitgevallen dat ze nog vanalles aan het omgooien zijn? Nee, ze komen al binnen met grote papieren tassen. Daaruit komt voor iedereen een zakje met een belegde bagel, een muffin en een flesje appelsap. Zeer onheilspellend krijgen we de volgende tip "Eet smakelijk. Je kunt het ook meenemen..." Maar omdat de bazen hun tanden in de lekkernijen zetten, doen wij dat ook maar.

Dan gaan we. Met z'n tienen lopen we het kantoor uit, allemaal met een rugzak op onze rug. De uitnodiging zei namelijk:

Het is wel aan te raden een setje schone en nette kleren mee te nemen in een rugzakje of iets dergelijks. Neem vooral geen handtassen en lastig mee te nemen spullen mee. Een fotocameraatje meenemen is altijd leuk!

Als we bij de gracht komen, vaart er net een 'watertaxi' op ons af. De baas stapt naar binnen met zijn grote weekendtas terwijl wij nog even buiten moeten wachten. Dan wenkt hij ons. Als een stelletje uitgelaten schoolkinderen stappen we allemaal het bootje in. We varen! En dan zien we pas dat de twee bazen grijnzend nog op de kant staan. Ongeloof. De 'taxichauffeur' wijst ons op de weekendtas: "Die is van jullie". Meteen maken we hem open. Er zitten acht dozen in. Met elk een mars, een pakje appelsap, een fotocameraatje (och, nu hebben we er allemaal twee) en voor iedereen een ander shirt met hetzelfde bedrijfslogo er op. Als klap op de vuurpijl is er ook voor iedereen een envelop. Aangezien de uitnodiging zei:

Jullie ontvangen ook de doornvogel kit. Hierin instructies en bescheiden om de vrijdag gezond en wel door te komen. Zelfredzaamheid zou je het thema kunnen noemen.

denken we meteen aan aanwijzingen en instructies waarbij we elkaar nodig hebben om de rest van de tocht te ontrafelen. Dit blijkt niet het geval te zijn. Maar spannend is het toch, want iedereen heeft een treinkaartje naar Wolfheze gekregen. Vrienden worden gebeld, internet wordt gecheckt, maar we komen er niet achter wat er in Wolfheze te doen is. Dan maar gewoon de trein in. We voelen ons net alsof we op schoolreisje zijn. Uitgelaten kletsend, honderd dezelfde foto's nemend en natuurlijk al ons snoep opetend.

Als we aankomen in Wolfheze gaan we in een cafe zitten. De oude man die ook aan onze tafel zit, vindt ons een beetje dom. Want wat dOEn we hier. Dan komen de bazen binnen, ze stonden in de file. Ze betalen onze drankjes en nemen ons mee naar buiten. Daar staat een rij mountainbikes klaar. Hoppa, op pad. Naar het volgende kleine dorpje. Waar we ook wat drinken in een restaurant en allemaal een regencape krijgen. Waar de ene baas het hoofd van de andere baas op heeft geplakt. Hihi. Die dingen aan en gaan! Moet er gaaf uitgezien hebben, een hele rij mensen met wapperende capes in de stromende regen. Het was in elk geval wel erg gaaf.

We komen aan bij een hotel. Daar wordt even overlegd. Terwijl de anderen zich om gaan kleden hoef ik alleen mijn regenbroek uit te doen. Ik heb nog steeds heerlijk warme voetjes en ben overwegend droog. Lang leve de afschrikwekkende uitnodiging! Om weer op kracht te komen, krijgen we een lekkere fruitsorbet. Dan worden we weer meegenomen. Met zijn allen worden we in twee auto's gepropt. Waar gaan we heen?!

Als we midden op een bospaadje stoppen hoor ik mensen al opgewonden gillen. Een paar tellen later zie ik tussen de bomen een helikopter staan. Zou het? Ja hoor! We gaan gewoon een helikoptervlucht maken! Whieie! Hier zijn gewoon geen woorden voor. Ohja, toch wel een: SUPERMEGAONTZETTENDSTOERGAAFCOOLONGELOFELOOS!





Een uur later komen we helemaal hyper het chique hotel weer binnen. We krijgen een tafel toegewezen en zittend luid pratend, wijn drinkend en nagenietend aan het eerste deel van ons diner. Een zalmdingesje eerst en daarna een aspergesoepje. Als we net de laatste happen nemen komt er een man naar ons toegelopen die eruitziet als een boswachter. De spanning neemt weer toe. We gaan allemaal nog eens naar de wc. Wat zou er nu weer komen?



We lopen met de man een stuk het bos in. Daar staan vijf wagentjes klaar. Ze lijken een soort kruising tussen karts, botsauto's en gewone auto's. Hier gaan we mee rijden! Nouja, de helft van de mensen dan. Rijbewijsmensen. Maar ik niet hoor, ik ga gewoon bijrijderen! We racen over straten en door bossen. Het is super! De wind in je haren en helaas ook, de modder in je gezicht. Maar het is supergaaf. Als we weer terugkomen in het hotel, behalve uitgelaten ook smerig deze keer, gaan we weer verder met ons diner. Een hoofdgerechtje met heerlijke kip en een schilderachtig dessert. Ik ben inmiddels mijn tijdsbesef totaal kwijt.







Als we na het diner in de lounge gaan zitten blijkt het al half tien te zijn. We drinken nog wat, vallen bijna in slaap, maken nog wat foto's en bellen een taxi. De meeste mensen worden hiermee naar het station gebracht. Ik ga met nog een collega met de baas mee, aangezien we allemaal bij elkaar in de buurt wonen.

Ik word afgezet in het centrum. Helemaal hyper loop ik met grote passen richting de kroeg. Als twee aangeschoten mannen aan me vragen waarom ik zo hard loop kan ik het niet laten om te vertellen dat ik nog vol zit met adrenaline omdat ik in een helikopter heb gezeten. Ook in de kroeg blijf ik maar stralen. Ik heb een superdag gehad. Mensen, bedankt!

Stageweek 16

Maandag
Vrij...

Dinsdag
Als ik de stationsrestauratie binnenstap om te kijken of dit een geschikte omgeving is om een meisje met kanker te interviewen, blijkt ze er al te zitten. Ook al had ik er niet bij stilgestaan, ik herken haar meteen aan een kort koppie dun haar. Later blijkt dat ze dat het ergste vind, dat haar mooie lange haren verdwenen zijn. Maar ze is en blijft positief. Ze is bijna beter en alles komt goed!

Woensdag
Na kilo's Girlz-mail weggewerkt te hebben, doe ik eigenlijk verder voornamelijk niks. Ja, vanalles voor mezelf. Mailen voor mijn afstudeerplannen, mijn Amerikadingen uitwerken en gewoon mailen omdat het kan. Aan het eind van de dag voel ik me wel een beetje schuldig.

Donderdag
Het is weer tijd om een test te maken. Deze keer is de vraag: 'Hoe bijgelovig ben jij?' Lekker makkelijk om daar vragen (en antwoorden) voor te verzinnen!

Reizen

Ooit heeft een tarotkaartlegster mij eens gezegd dat het buitenland om mij heen te zien is, dat het buitenland in mij zit, dat ik het buitenland ben, misschien zelfs wel. Nu is dat laatste wat overdreven, maar dat ik graag op vakantie ga, dat is zeker.

De laatste tijd heb ik het helemaal in mijn bol. Ik wil op reis, overal naartoe. Ik heb vast een vakantieDoeboek gekocht, ik heb het reisdagboek 'Stinknegers' in 1 dag uitgelezen en mijn Amerika-papieren zijn bijna helemaal ingevuld. Maar het echte avontuur, dat ben ik nog niet tegengekomen.

Wanneer word ik een globetrotter? Wanneer ga ik echt op reis? Wanneer ga ik verhaalwaardige dingen meemaken? Wanneer komt het buitenland naar me toe?!

Lijstjes freak

In het kader van lijstjes maken, hier een aantal onmisbare dingen.

Wat ga je doen in de komende drie weken
- Keihard dansen op twee gezellige feestjes
- Uit eten op een terras met een vriendinnetje
- Een weekend naar Berlijn
- Met twee bakken ijs het laatste examen van zus vieren

Welke films wil je zien in de komende maand
- The Libertine
- The Da Vinci Code

Wat wil je vinden in de komende twee maanden
- Een leuk afstudeerproject
- Een koffer met geld

Waar droom je van ooit te hebben
- Een mooi, gezellig en betaalbaar appartementje met megabalkon, helemaal van mij alleen
- Een leuke baan, die leuk betaalt, met leuke collega's, op loopafstand van mijn leuke appartementje
- Een mooie telefoon met abonnement, om al mijn hippe vrienden op te bellen die vervolgens allemaal meegaan naar mijn favo rookvrije café

De weg van mijn stageplek naar de metro

Elke keer als ik van de metro naar kantoor liep zag ik rare zaken. Vandeweek heb ik besloten om ze eens te fotograferen. Dit is het resultaat. Tien speciale foto's.


Fietsen zonder zadel, niet voor stoere mannen


Wat was er eerst, de fiets of het glas?


Dat was vast een goede lunch


Er zijn behoorlijk wat mini's te spotten op deze route.
Deze is het meest schattig


Je zou het bijna kunst noemen,
twee doorverroeste fietsen in een plas blauwe verf


Deze behoorlijk vernielde auto stond er drie maanden geleden ook al


Zolang de paal niet verplaatst, verplaatst de fiets zich ook niet


Alhoewel, hier zien we toch echt een slot zonder fiets


Hoe lelijker de fietsen, hoe mooier de auto's


Leg daar maar neer

RSW Logboek Highlights

Vrijdag
15.00 Naar het kampterrein
16.30 Multimediateam overleg
17.00 Spitskoolstamppot eten
18.00 Kids interviewen
19.00 Opening
19.30 Stukjes typen
21.00 Eerste flyer uitdraaien
00.30 Nabespreking
01.30 slapen

Zaterdag
06.30 Opstaan
07.00 Ontbijten
09.00 Themastukje
09.30 Tweede flyer uitdraaien
10.00 Op pad
15.00 Stukjes typen
18.15 Derde flyer uitdraaien
18.30 Eten
20.30 Presentaties checken
22.00 Kampvuur zonder vuur
23.15 Stukjes tikken
01.00 Slapen

Zondag
07.30 Opstaan
08.00 Ontbijten
08.30 Printer fixen
10.15 Postenspel bekijken
11.00 Stukjes tikken
12.30 Broodje eten
13.00 Opruimen en schoonmaken
14.45 Hectiek
15.15 Krant printen en nieten
15.45 Afsluitende themastukje gemist
17.15 Naar huis
21.00 Slapen

Maandag
10.00 Opstaan

RSW Live

Zoals elk jaar ben ik ook weer medewerker bij de RSW, de Regionale Scouting Wedstrijden. Hierbij strijden zo'n vijfentwintig groepjes scouts in de leeftijd van twaal tot zestien voor de eerste (en tweede) plek en de daaruitvoortvloeiende plaatsing in de LSW.

De eerste twee jaar was ik de helft van het 'presentaties' duo, de tweede twee jaar was ik redactielid van de 'kampkrant' en dit jaar ben ik onderdeel van het goedgeoliede multimediateam. Waar we vorig jaar nog met vijf laptops en twee printers tijdens regenachtig weer in een kleine, donkere tent zaten, zitten we nu in een fijn gebouwtje terwijl buiten de zon schijnt. Heerlijk!

Hier een actiefoto, samen met mijn collega MV1. Voor meer info, foto's filmpjes en nog meer meuk, check je www.rsw-gooi.nl

Stageweek 15

Maandag
Tussendemiddag (is dat een woord?) lopen we hetzelfde rondje als afgelopen woensdag. Nu weten we de weg, dus het gaat een stuk vlotter. Het enige verschil is dat het DE-cafe op school nu wel open is. We halen een caffiato. Uit het pakje uit de supermarkt was ie uber-smerig, maar uit de mixende automaat is ie jummiejummie. Niet zo goed voor je portemonnee, maar oh zo goed voor je humeur!

Dinsdag
Vandaag doe ik allerlei dingen door elkaar. Maar wat me het meeste bijblijft is de vragenlijst die ik moet opstellen voor een interview dat ik ga houden. Met een meisje dat de ziekte van Hodgkin heeft, een vorm van lymfeklierkanker. Niet echt een vrolijk onderwerp.

Woensdag
Ieks! Soa's! Een tijdje geleden heb ik een stuk geschreven met de titel 'Ben je er klaar voor om met hem naar bed te gaan'. Vandaag ging ik daar nog een pagina bijmaken, over soa's. Een stukje informatief en een tabelletje met de top 10 van meestvoorkomende soa's. Als je dan per ongeluk een afbeelding ziet! Als je een appel aan het eten bent! Bah! Lang leve condooms!

Vrijdag
Gister weer gewerkt vanwege de RSW die vandaag begint. Vandaag dus maar een half dagje stage. Even wat voorbereidingen treffen voor komende dinsdag. Want maandag ben ik vrij en dinsdag heb ik het heftige interview.

Vraag van de week

Notitiebriefje gespot: "Nodig: Nieuwe vrienden"

Vrienden maken, hoe doe je dat precies? Als je jong bent is het zo simpel. Dan zit je op school, wordt je tot hobby's gedwongen en kom je massa's leeftijdsgenoten tegen. Maar dan word je ouder, hou je niet meer van hobby's en zit je elk weekend in de kroeg met lallende woonplaatsgenoten. Waar vind je dan gelijkgestemde geesten? Waar vind je mensen met wie je kunt lachen en praten? Tips zijn welkom!

To string or not to string

Gisteren had ik het nog met iemand over het volgende: een vrouw met een heeele dikke kont kán gewoon geen jas aan doen die strak is en dan maar tot haar navel komt. Dan heeft ze namelijk een superkort bovenlijf en dan schrik je van de omvang van die kont. Een onvergeeflijke modeblunder.

Maar hoe zit het met strings? Ik haat strings. Ondanks dat ik geen dikke kont heb. Zus zei dat dat kwam doordat die ene string die ik eens had gepast, geen goeie was. Ze gaf me een andere mee. Touwtje, touwtje, touwtje, lapje. Ik zag het nog steeds niet zitten. Maar ik moest. Dus toch maar aan dat ding. Ik moet zeggen dat ie niet vervelend zat, maar het idee alleen al. Voor mijn gevoel keek ineens iedereen naar m'n kont, die natuurlijk onwijs wiggelde en een stuk groter leek. Ik had het gevoel alsof ik in mijn blote kont liep. Brr... nee, voor mij echt geen strings meer.

Wat ik vind van strings bij vrouwen met heeele dikke konten? Dom. Of moedig. Maar vooral dom. Want je kont is al zo omvangrijk dat ie wiggelt, en dan geef je hem nog geen steun ook. Dan wiggelt ie nog meer en krijg je hangbillen. Slechte zaak. En nog een punt aftrek gekeken naar te korte strakke jassen. Zoals ik al zei, ik ben tegen strings. De volgende keer gaan we het hebben over bh's, daar ben ik vooral vóór.

Natuurlijk

We zitten op een muurtje met onze caffiato. Ik vind het niet meer dan logisch dat we, als we weer teruglopen, de lege bekertjes meenemen. Ik heb altijd ZO'N hekel aan mensen die hun troep gewoon buiten laten liggen. Nog erger vind ik het als ze een koekje of snoepje uitpakken en het papiertje dan op de grond gooien. Vooral als het ouders zijn. Goed voorbeeld geef je dan aan je kinderen. Een klokhuis, en bij hoge uitzondering een houten ijsstokje, gooi ik ook wel op straat, maar met plastic ligt dat echt even anders. Maar goed, wij lopen dus met onze lege bekertjes weg. Komt er ineens een mannetje aanfietsen met een plastic zakje aan zijn stuur: "Goedzo, de dames nemen hun bekertjes mee. Dat doen ze hier nooit hoor. Heel goed. Goedemiddag". Dat zijn nou leuke dingen. Hij blij, wij blij.

Weer dingen

Waar zal ik het eens over hebben? Er zijn verschillende zaken die ik wel even zou willen bespreken.

1. Mijn 15-jarige broertje die thuiskomt na een klein weekje Parijs: "Zo, zal ik jou eens even lekker jaloers maken?" om vervolgens een lepeltje van Haagen-Dasz tevoorschijn te halen. Daarna kan ie het niet nalaten om nog even toe te voegen: "Ik heb ook nog frappucino's gedronken bij Starbucks". Dat ie vervolgens wel even moet nadenken op mijn vraag wat een frappucino eigenlijk is, doet er hem niet toe. Hij voelt zich stoer.

2. Het weer is geweldig. Het kan niet meer stuk bij mij. Ik vind het heerlijk om lekker in de tuin, of eigenlijk waar dan ook buiten te zitten. Het is nog niet te heet, het waait een beetje: het is heerlijk. Jammer dat ik nu elke doordeweekse dag dat het mooi is en ik 'gezellig' op kantoor zit, bang ben dat het in het weekend weer slecht is. Het is ook nooit goed.

3. Hoe doen de meeste mensen dat? Bij de eerste zonnestralen lekker buiten zitten en dan al egaal bruin zijn. Zouden al die dames, van jong tot oud, in april allemaal massaal onder de zonnebank zijn gaan liggen? Ondanks dat ik me een beetje bleekjes voel vergeleken bij hen, ik ben niet van plan om in hun voetsporen te treden. Wel heb ik zo'n bruinende bodylotion aangeschaft. Als een gek ben ik nu elke avond mijn benen aan het besmeren. Ik weet eigenlijk nog niet echt of het werkt. En ik heb nog iemand nodig voor mijn rug, anders sta ik straks echt voor paal.

4. Sommige mensen (lees: broertjes en zusjes) kan het niets schelen of ze wit zijn of nog witter, die zitten gewoon de hele dag binnen. Elke dag. Achter de computer of de tv. Hoe halen die kinderen het in hun hoofd?! Met dit weer binnenzitten, dan moet je wel een puber zijn!

5. Over puberzijn gesproken, heb je wel eens een gothic gezien? Het is een uitstervend ras, maar ze zijn er nog. En met dit weer lopen ze zonder schaamte (denk ik) in een zwarte wijde broek, een zwart bandshirt en, natuurlijk, in een lange zwarte leren jas tot op de grond. Au!

Stageweek 14

Maandag
De nieuwe tijdschriften zijn binnen! Ik sta er met drie artikelen in. Het ziet er weer kleurig uit!

Dinsdag
Vrijdag is er een fotoshoot met twee vriendinnen die van shoppen houden, dus worden JK en ik op pad gestuurd om tasjes te scoren. We moeten bij winkels naar binnen lopen en om een tasje vragen. Ik voel me een ontzettende debiel, met mijn tas vol tasjes, maar het gaat best goed, dus we zijn snel klaar. Dat was een lekker kort dagje!

Woensdag
Vandaag ben ik bezig met de test 'Ben jij een stuntelaar'. Wat een rampenplan, hoe kun je daar nou een goede test voor maken?

Vrijdag
Ik heb mijn stage van donderdag omgeruild met mijn werk van vrijdag, omdat JK en ik vandaag met een fotograaf op pad gaan om twee Street Talks te maken. We gaan naar Zandvoort, want de Talks zijn voor in de zomernummers. Als we 's morgens op kantoor zitten, zijn we bang voor wat er komen gaat. Het wordt namelijk steeds bewolkter en zo warm als ze beloofden is het niet. Gelukkig is het in Zandvoort echt stralend weer en komen de clubjes meiden met bosjes uit de trein. Eerst gaan we het stadje in voor vraag 1, bijna iedereen wil gewoon meewerken, super! Na een colaatje gaan we naar het strand. We banjeren op blote voeten door het zand. Ook hier willen best veel kids meewerken. En ze zijn natuurlijk met lekker veel groepjes bij elkaar. Dus binnen vier uur zijn we klaar. Niet veel later dan normaal kom ik thuis, met een lekker roodbruin kleurtje. Zo'n werkdag wil ik wel vaker!

And... cut!

Een jongen en een meisje in zwemkleding op de fiets in het centrum van Amsterdam. Waar vind je dat nog? Juist ja, in Amsterdam!

Ik liep vanmorgen naar mijn werk en zag ineens een meisje in bikini op de fiets zitten. Toen ik wat verder keek zag ik ook een hele groep mensen, een reflecterende doek, camera's, and cut! Het meisje begon richting de groep te fietsen. Een heel stuk verder stond een jongen in een boxershort. Naast hem stond een aangeklede jongen met een walkietalkie in zijn hand. And cut! Ook de jongen begon richting de groep te fietsen. Ik was er inmiddels voorbij gelopen, want sinds ik mee ben geweest voor een fotoshoot, weet ik hoe irritant het is als iedereen blijft staan kijken. En ik had destijds wel wat meer aan dan een bikini!

Maar goed, het scheelt dat het vandaag mooi weer was. Ik zie mezelf ook wel in bikini zitten, maar dan in mijn veilige achtertuin. Anyway, als iemand binnenkort een reclame ziet die voldoet aan deze beschrijving, let me know! Ik ben wel benieuwd waarvoor het was!

Zomer in je bol

Voor het eerst sinds hele lange tijd vind ik het jammer dat ik stage loop. Ik wilde dat ik weer 'op school zat' en zodoende de hele dag van het mooie weer zou kunnen genieten.

Vanmiddag gingen we een stukje lopen en het vakantiegevoel sloeg ons tegemoet. Stel je voor, woonbootjes, een tuintje, een grasveldje, een tuintafel met heel veel stoelen eromheen. Glazen, boekjes, zonnebrand, gezelligheid. Dan slof je wel met heel veel tegenzin de trap naar kantoor weer op.

Ja, het is overduidelijk, ploenk heeft zin in de zomer. Zin in zon, zin in lezen, in ijsjes eten, in pootjebaden, in luieren!

Skype

PF uit Maastricht mailde dat ze geen MSN had, maar wel Yahoo Messenger. En of ik toevallig ook Skype had. Ik had er wel eens wat van gehoord. Het was iets met bellen dacht ik. Omdat ik eerder thuis was, kon ik het meteen uitzoeken. Aan de enige persoon die op MSN zat vroeg ik of hij Skype had en voila, binnen een kwartier zaten we allebei tegen ons computerscherm aan te praten. In het begin kon ik alleen maar lachen. Het was zo raar! Het klinkt gewoon alsof je in dezelfde kamer staat, maar je ziet niemand, dus eigenlijk sta je ontzettend voor gek. Een in jezelf kletsend wezen ben je.

Ik denk niet dat het één van mijn standaard communicatiemiddelen gaat worden, maar op zich is het wel een uitvinding, 'bellen' via het internet voor gratis. Het enige wat je nodig hebt zijn boxjes en een microfoontje. Hoewel het zonder microfoontje ook prima gaat, hè A., dan kun je gewoon meeluisteren! Ik zou zeggen: installeert allen Skype, dan kunnen we als het regent met z'n allen een virtueel biertje drinken in onze 'conference-room'!

ps. mijn naam is ploenki :)

Vage film

In de categorie vage films deze week: Magnolia.

Filmnaam: Een magnolia is een bloem, zoals ook te zien op de filmhoes. Waarom de film zo heet is mij een raadsel.

Tijdsduur: 180 minuten. Dat zijn drie uren waarin je niets wijzer wordt.

Beoordeling: Op IMDB krijgt de film gemiddeld een 8, op MovieMeter een 4. Ik ga voor een 2.

Acteurs: Er is geen hoofdrol, er zijn enkel bijrollen, of andersom.

Verhaal: Vrijwel geen. Tom Cruise is een sexgoeroe wiens vader op sterven ligt. Julianne Moore is de vriendin van deze zieke man. Philip Seymour Hoffman speelt zijn verpleger. Daarbij is er ook nog een agent die verliefd wordt op een drugsverslaafde vrouw die haar doodzieke vader nooit meer wil zien. Deze vader presenteert weer een quiz op tv, waar een jongetje aan meedoet die blijkbaar ook van belang is. 'Quiz Kid Donnie Smith' is een nerdy bebrilde man die vroeger de held was van die quiz. De verteller maakt ons duidelijk dat er geen toeval bestaat en de filmhoes laat weten dat al deze ogenschijnlijk op zichzelf staande verhalen aan het einde machtig mooi samenkomen. Jaja.

Opmerkelijk detail: Aan het einde regent het kikkers.