Stageweek 9

Dinsdag
De dag van de presentatie is aangebroken. Ik rijd mee met de hoofdredacteur. Hij is namelijk ook hoofdredacteur van een ander blad en gaat vanuit die titel zijn gezicht weer eens laten zien.

Ze hebben erg hun best gedaan. Er ligt speciaal een niveablauw tapijtje in de zaal van het Cobramuseum, er zijn lieftallige kroonluchtertjes en er loopt een deftige catering rond met schalen sandwiches. De presentatie is echter boooring. Al die stomme producten die worden aangeprezen... "I see a lot of sceptic faces" Ja duh! Je zegt net dat zelfs de sterren last hebben van cellulite. Dus als zij het ook nog steeds hebben, moeten we dan ineens geloven dat dít product ónze cellulite wél weghaalt?

Om kwart over zes is het eindelijk afgelopen. Ik regel mezelf bij wat gezellige meiden en ben klaar voor het diner. Het voorgerecht is zeefruit. Slik. Maar ik blijk kreeft te lusten. En krab ook. En kleine zwarte korreltjes kaviaar. Het laatste torentje is vies. De oranje kaviaar ook. Die korreltjes zijn namelijk wat groter, dus ze splutten uit elkaar. Iew! Het hoofdgerecht is een prima vleesje 'op een bedje van aardappelpuree en groenten'. Het nagerecht is helemaal super. Vooral de marsepein!

Daarna glippen we snel weg. Ik ben alsnog pas om kwart over tien thuis. Het was lekker decadent dus, maar wel leuk!

Woensdag
Ik voel me niet altijd even gewaardeerd. Ik moet steeds om werk vragen, maar erg veel komt er niet uit. Komende week komt nummer 5 pas uit en ik ben nu alweer bezig aan nummer 8. Af en toe vang ik op: "Ohja, dat moeten we nog doen, dat kunnen we wel even aan die-en-die vragen". 'Waarom vraag je dat niet aan mij' denk ik dan, maar het hardop zeggen durf ik het niet. Nog even afwachten maar. Nu kan ik het gewoon nog even niet.

Donderdag
"Ik wil graag feedback op mijn werk", heb ik maar gezegd. Goed dat ik het zeg, want de tijd vliegt maar voorbij. Ze gaan het even overleggen en dan maken we een afspraak.

Goed, dit is alvast een begin. Inmiddels heb ik ook weer een grote opdracht gekregen, dus ik ben alweer een stuk vrolijker dan gisteren.

De jongen

Zo'n vier jaar geleden kwam ik een jongen tegen. Ik wist zeker dat ik hem ergens van kende. Uiteindelijk sprak ik hem aan: "Werk je soms bij de Scapino?" Nee, daar kwam hij nooit. "Werk je dan bij de AH?" Nee, ook niet. Nouja, hoi, ik ben die, ja, hoi, ik ben die. We spraken elkaar nog af en toe als we elkaar tegenkwamen, maar op een gegeven moment zag ik hem nooit meer. Tot vandeweek. Denk ik. Ik zag een jongen op het station en ik kende hem ergens van. Al snel bedacht ik me dat hij het wel eens zou kunnen zijn. Bril, check. Hoofddeksel, check. En dat ik hem niet meteen herkende is omdat ie er toch een ouder uitziet (duh). Hij stapte uit bij Weesp en toen wist ik het zeker. Het moet hem zijn. De jongen met de korte naam. Als ik hem weer zie kan ik zeggen dat ik hem ergens van ken. En deze keer weet ik zeker waarvan!

Zaterdagochtend

Ik had nog niet eens verteld over afgelopen zaterdag! Wat een rampenplan was dat!

Vrijdag kwam ik rond half twee thuis. Meneer was nog niet naar bed. Toen ik net m'n hoofd op m'n kussen legde hoorde ik hem ook naar boven stommelen. Om kwart over zeven word ik wakker. Ik dacht dat het me nooit zou overkomen, maar op de één of andere manier word ik tegenwoordig ook rond die tijd wakker als de wekker niet gaat. Ik dommel weer een beetje in.

Totdat meneer nutteloze dingen gaat doen op de andere helft van de zolder. Ik hoor glazen potjes, plastic en weetikveelwat, allemaal binnen een meter van mijn hoofd aan de andere kant van het flinterdunne muurtje. Ik word steeds wakkerder. En hij houdt maar niet op. Steeds kwader word ik. Woedend gewoon bijna. Ik stuur Zus een sms met veel hoofdletters.

Dan doe ik iets, voordat ik besloten heb of ik het wel wil doen. Ik trek m'n deur open en zeg op veel te boze toon: "Meneer, ik weet dat het jouw huis is, maar zou je in het vervolg niet meer op zaterdagochtend om acht uur naast mijn hoofd willen gaan werken? Het maakt nu niet zoveel meer uit, want ik ben nu toch al wakker, maar ik probeer altijd uit te slapen omdat ik 's avonds altijd moet werken. Dankjewel". Hij stamelt wat.

Nog steeds pissed doe ik m'n raam open, zet ik de waterkoker aan en zet ik een cd op. Als het water bijna kookt merk ik dat ie weg is. De muziek gaat weer uit en ik probeer toch nog maar even te slapen. Ik weet niet of mijn actie in erg goede aarde is gevallen, maar hij werkte wel!

T'is lente!

Het is jammer dat er af en toe wat water uit de lucht komt vallen, maar no way dat ik deze week mijn winterjas nog een keer aandoe! Ik heb mijn zomerjas weer opgesnord en ondanks dat ik er nog wel een sjaal en handschoenen bij draag, voel ik me er meteen alweer lekker in. Ook mijn warme laarzen heb ik ingewisseld voor mijn meteen-weer-goed-zittende sneakers. Ik ben geen ingepakt wintermeisje meer, maar een stoere lente-girl. Nu maar hopen dat meneer Winter een goede lange vakantie gaat houden aan de andere kant van de wereld!

De prinses van Ploenk

Er was eens een prinses. Het was de prinses van Ploenk. Ze zat opgesloten. Hoog boven in haar toren. Ze was gelukkig. Het was fijn daarboven in haar torenkamer. Maar na een paar jaar begon het behang te vervelen. Ze liet de muren in een andere kleur verfen. Het hielp niet. De prinses fleurde even op, maar het werd nooit meer hetzelfde. Steeds vaker keek ze uit het raam. Verlangend keek ze naar de glooiende groene velden. Steeds vaker dacht ze eraan om het raam uit te klimmen. Maar het leek haar doodeng en ze zou nooit meer terugkunnen naar haar kamer. Ze twijfelde dagen- en nachtenlang. Toch nam ze al snel een definitief besluit. Ze gooide een touw naar beneden en klauterde haar vrijheid tegemoet. De eerste weken waren verschrikkelijk. Het was koud zonder een dak boven haar hoofd en ze miste zelfs dat vreselijke behang. Maar na een paar weken ging het beter. Ze besefte wat ze allemaal gemist had. Ze bloeide op, net als de krokusjes en madeliefjes die stuk voor stuk de grond uitkwamen. Zo was de prinses niet langer de prinses van Ploenk. Ze was nu de vrijbuiter van Ploenk. En opnieuw werd ze gelukkig.

Van weekend naar weekend

Dan verheug je je op een feestje en dan valt het tegen. Dat is een bummer. Op naar het volgende weekend!

Stageweek 8

Maandag
Mijne groote goetheijd! Er zitten wel 700 mailtjes in de inbox! Voor de rest is het ook een beetje stressy. Dit moet tussendoor, dat moet tussendoor. Geen dringende deadlines of haastig werk, maar ook niet erg relaxed.

Dinsdag
Vandaag hebben we 'verdeel' op de redactie. Ook wel tombola genoemd. Dat betekent dat alle naar ons opgestuurde producten verdeeld worden. Alle shampoos, cremetjes, make-up'jes en parfumflesjes staan op de tafel uitgestald. omstebeurt mogen we wat uitzoeken. Daar wordt een mens hebberig van!

Donderdag
Ik verveel me een aapje, het werk is op. Gelukkig moet ik om 15.00 naar die presentatie. Het is in Haarlem, een verrassingspresentatie. Een erg leuke verrassing is het niet, want het blijkt over een nieuw mannenluchtje te gaan. Net als ik bijnachagrijnig ben is het officiele gedeelte afgelopen en komt er een 8-koppige swingende negerband binnen met trommels en trompetten. De vrolijkheid knalt het lokaaltje uit. Mijn dag is weer goed. Met een brede glimlach loop ik naar de trein.

Op reis

Ik krijg het in mijn bol, ik wil op reis. Avontuurlijk, dat wil ik zijn. Het boek '13 enveloppen & 1 rugzak' heb ik binnen twee dagen in een paar uur uitgelezen en nu wil ik zelf ook op pad. De zon schijnt weer, het leven is mooi en alle wegen liggen open. Maar wat doe ik, ik blijf dus gewoon thuis. Slecht hoor.

Niet langer genaaid!

WHIE! Vandaag belde J. eindelijk met goed nieuws! "Als je het niet te dol maakt, kun je een rekening sturen". Haha! Daar heb ik helemaal geen verstand van! De Havana betaald 25 cent per woord (ik heb 650 woorden...) En hiero betalen ze mensen meestal 100 euro's per pagina. Ik word rijk! Morgen neem ik het krantje mee en kijkt de specialist er naar. En dan gaat ploenk een rekening opstellen, hihihiiii!

Stupid me!

Oeps! Heb je dat ook wel eens, dat je zo'n domme fout maakt dat je jezelf wel voor je kop kunt slaan (letterlijk). Dat je je beseft wat je gedaan hebt en bij de gedachte alleen al een rode kop krijgt? Ik maak wel vaker een beschamend foutje, maar dit was wel een hele domme actie. Argh, als ik een pubermeisje was en een lijfblad had, ging ik ze meteen spammen: "Help, lief blad, ik heb een fout gemaakt en nu weet ik niet wat ik moet doen, weten jullie het wel?" Mensengoedheid, wat een actie. Hihi, stiekem moet ik er ook wel een beetje om lachen, wat ben ik een dorkje! (Maar wat moet ik nu doen?)

Hik

Drink midden in de nacht op een inmiddels lege maag een baco, dan weet je zeker dat je meteen aangeschoten bent. Hihi.

Stoer

Ik heb een kunstwerk gekregen! Het is een schilderij en ik maak binnenkort een foto. Dankje tantetje!

Stageweek 7

Maandag
De stagiaire die in april tegenover me komt zitten had vandaag een gesprek met de hoofdredacteur. Ze kwam me bekend voor. Maar ik vraag me af wat ze moet gaan doen. Ik loop al hartstikke vooruit met de simpele klussen, dus die kan ze al niet meer doen. Hm...

Dinsdag
Er liggen twee uitnodigingen voor presentaties op mijn bureau. Volgende week donderdag van 16.00 tot 17.30 in Haarlem en die dinsdag daarna van 15.30 tot 20.30 inclusief diner in Amstelveen. Maar dan moet ik alleen, dat is natuurlijk een stuk minder gezellig. En ook best een beetje eng. Netwerken, dat is mijn doel, hou ik mezelf voor.

Woensdag
Nadat ik een hele hoop zooi heb opgeruimd (mijn bureau is nu de meest opgeruimde van de hele redactie, jammer dat de schoonmakers niet schoonmaken maar alleen prullenbakken legen, dus de meest schone is iets anders) moest ik de onderwerpen voor de test en de boyologie bedenken. Hou je vast, in juni kun je testen of je een meeloper bent en leer je hoe je een jongen het beste uit kunt vragen. Hihi.

Donderdag
Gisteren heb ik een boek meegenomen omdat ik er een recensie over moet schrijven. Het is een chicklit van Sophie Kinsella, 'Aanpakken!' genaamd. Geweldig is ie! Na twee uur lezen was ik al op de helft. Vanmorgen werd ik een kwartier voor de wekker wakker: "Waar is m'n boek?!" Ook in de trein ging ik verder. Ik moest hardop lachen. Gevaarlijk, zulk huiswerk!

Collega

De Tagrijn zoekt een nieuwe werknemer en ik zoek mee. Want die nieuwe werknemer wordt mijn nieuwe collega! Samen met Frank en mij sta je om de zaterdag in de garderoobie. Gezellig!

==============================================
NIEUWE ENTREE- EN GARDEROBE VRIJWILLIGER GEZOCHT!
Wij zoeken nog één nieuwe medewerker voor de entreekassa en garderobe op zaterdagavond.
Voor entree- en garderobewerk zijn de volgende eigenschappen gewenst:
- klantvriendelijk
- snel en systematisch kunnen werken
- collegiaal
- stress-bestendig
- goed rekenen
- assertief
- groot verantwoordelijkheids gevoel (i.v.m: het werken met geld)
Werktijden: 1x per 2 weken op zaterdag van 21.30 tot 02.00/03.30/04.30
MELD JE AAN BIJ HELLIAN: hellian@tagrijn.nl
==============================================

Meisje

Shit, volgens mij wordt ik beinvloed door mijn werk bij een meidenblad. Ik voel ineens de behoefte om een nieuwe tas te kopen. Zo'n megagrote schoudertas. Zo'n hippe. Waar je vast en zeker overal pijn van krijgt als je hem zo volstouwt zoals ik dat altijd zo goed kan. En een ketting. Zo'n lange ketting met kralen wil ik ook. Die zijn ook in. En mooi. Wanneer ben ik jarig?

IJs maakt wijs

Goed begin van de dag. Not! Ik heb me de afgelopen zes weken nog niet één keer verslapen, maar juist vandaag, de dag dat het eigenlijk echt niet kan, slaap ik door de wekker heen. Nouja, door de wekker heen slapen, ik was al een uur eerder wakker geworden, kon niet meer zo goed slapen, ben uiteindelijk toch weer ingedut, heb de wekker uitgedrukt en werd drie kwartier later pas weer wakker. Argh.

Maar waarom was het nou juist vandaag zo erg? Nou, alle voorgaande dagen moest ik werken. Als ik dan later binnen zou komen, kon ik gewoon langer doorwerken. Maar juist op deze dag had ik een afspraak op school. Hoe krijg ik het voor elkaar. Ik zou bijna zeggen dat het werken me zo goed bevalt dat ik echt niet meer naar school wil! :)

Enniewee, het was nog een ramp ook. Meneer begon te zeuren over studiepunten en mazen in het web. Daarna vond ik in mijn postvak nog een herkansingstaak van een biglerares met een bigvak wat ik met mijn bighoofd gekozen had 'omdat het zoveel studiepunten oplevert'.

Anderhalf uur later dan normaal ben ik op mijn stage. Iedereen is fris en fruitig. Ik dus niet. Gelukkig krijgen we 's middags ijsjes van Ola-jongens en -meisjes. Met sjookoolaade!

Bloempjes

Na een ziek weekend en twee weekenden achter de garderobe kon ik eindelijk zélf weer eens een feestje vieren. Met zussie, die had daar wel zin in. Ik had eigenlijk geen eens een keus. Want er stond nu eenmaal in mijn horoscoop dat ik 'in de liefde mag rekenen op vuurwerk' en dat 'maart wel eens heel hartstochtelijk zou kunnen verlopen'. 'Ik zou zomaar in een zwoel avontuur kunnen verzeilen en daarvoor weglopen zou jammer zijn'. Ja.

Maar K. reageerde adrem: "ploenk, we gaan de bloemtjes buiten zetten zaterdag!" Zo gezegd, zo gedaan. Om half twaalf vertrekken we naar de Tagrijn om eerst een uur bij onze favoriete barman te zitten en cola-goldstrike te drinken. Daarna kletsen we bij met oude bekenden S. en L. en hun vriendin K. Tegen enen wordt het tijd om te gaan swingen. Bloempje voor bloempje zetten we op het balkon. De bloemen van K. vangen zelfs al wat druppels regenwater. Mijn bloemetjes staan nog mooi onder een afdakje.

Gelukkig geloof ik niet in horoscopen.

Groetjes

Hallo allemaal, ik doe Taz na *blebbeblebbeblabbepffrrrt!* en ik wil even de groetjes doen aan Marrr en Alexxx. Daaag!

Stageweek 6

Maandag
Al mijn taakjes zijn voltooid, dus vraag ik om een nieuwe. "Schrijf maar een stuk over Ashlee Simpson". Argh! Dat wordt dus een hele dag info verzamelen.

Dinsdag
Oke, daar ga ik dan. De info is verzameld, ik kan gaan schrijven. Wat een ramp. Als je artikelen of interviews leest ziet het er altijd zo logisch uit. Maar hoe begin ik?

Woensdag
Bijna klaar. Ik ben gisteren een heel eind gekomen en ik hoef er alleen nog maar een mooi einde aan te breien en wat facts op te zoeken voor in een apart kadertje. Ik ben er nog tot half vier zoet mee.

Donderdag
"Kun je de quotes die je voor het tweede kader verzameld hebt verwerken in de tekst? Dat leest wat lekkerder weg en het stuk is ook nog iets te kort". Jeetje, dit is wel een hele week Ashlee Simpson. Overdosis! Volgende week weer iets nieuws.

Genaaid 2

Hierbij deel 2 van 'Genaaid'

31-01-2006
Ik bel met directeur J., deze weet van niets maar zal contact opnemen met R. en mij met een antwoord de volgende dag terugbellen.

02-02-2006
Ik bel weer met J., want hij heeft gisteren niets van zich laten horen. Hij blijkt R. echter ook niet te kunnen bereiken en heeft daarom zijn voicemail ingesproken met de vraag of R. terug kan bellen. Dat heeft R. tot nu toe nog niet gedaan. Als hij deze middag nog niet terug belt, zal J. opnieuw proberen contact op te nemen met hem.

07-02-2006
Ik bel meneer weer. Nee, hij kan hem echt niet bereiken. Maar ze moeten zelf ook nog vanalles van hem krijgen. ploenk: "Het duurt nu wel erg lang, dus wat is dan nu het handigst om te doen?" J.: "Dat jij wacht tot ik weer contact opneem met jou. Duss....

09-03-2006
Laat ik weer eens bellen. Fuck het 'ik neem contact op met jou'. Jammer genoeg gaat het daar toch weer op neerkomen. Want R. is getrouwd in het buitenland en dus echt niet bereikbaar. Maar binnenkort moeten ze weer om de tafel voor een nieuw nummer, dus dan zal het vast goedkomen. Ja, vast.

Stem je rijk

Stemmen voor de gemeenteraadsverkiezingen. Joy.

Maar ik heb het eerder gezegd: ik ga stemmen, hoe dan ook. Omdat ik vind dat je gebruik moet maken van je stemrecht. Niet dat ik weet wat ik ga stemmen, nee, ik doe gewoon 's middags de stemwijzer, kijk of ik het eens ben met het programma van de partij en dan ga ik gewoon en druk op de bovenste knop. Maar toch.

Mijn keuze schijnt goed te zijn, want mijn partij heeft hoge winst behaald door het hele land. Aan de ene kant voelt dat goed, maar aan de andere kant denk ik: hebben ze niet een te positieve puntenlijst gepresenteerd? De tijd zal het leren, we zullen het zien. op naar de volgende stemronde!

Daag!

Het is bekend dat ik goed ben in het nemen van dratische besluiten binnen een zeer korte periode. Daarom wil ik even van dit moment gebruik maken om te vertellen dat ik naar Amerika ga. Nee, schrik niet, vertrekken binnen een korte periode zit er deze keer niet in. Meedoen met een uitwisselingsprogramma kost tijd. Als alles goed verloopt met inschrijven en als er nog ergens een plekje voor me vrij is, vertrek ik in januari 2007. Spannend!

Afspreken

"Ja, laten we gezellig in T. zijn nieuwe huis afspreken. Dan kunnen we eerst een strandwandeling maken, daarna lekker koken en vervolgens de recepten voor de bevertraining uitzoeken". Zo gezegd, zo gedaan. We stappen in de auto, rijden naar Scheveningen, trotseren een kleine hagelbui, lopen naar het winkelcentrumpje, kopen een verrassingsei, lopen weer terug, bewonderen het huis van T., gaan koken en daarna natuurlijk lekker eten. "We hoeven niet per se vandaag die recepten uit te zoeken toch, dat kan ook wel over de mail".

Proost!

Met rode wangen zit ik in het cafeetje.

We hebben op het werk net een vrijdagmiddagborrel gehad. De roze champagne (?) vloeide rijkelijk. Ik heb maar 1 bitterbal genomen, want ik kan me de vrijdag van twee weken geleden nog goed herinneren. Toen had ik zo'n honger dat de helft van de aanwezige bitterballen in mijn maag verdween, en had ik vervolgens géén honger meer toen ik eenmaal op mijn eetdate verscheen.

Al snel komt mijn oud-klasgenootje ook binnen in 'De Blaffende Vis'. En omdat ik toch al bezig ben, besluit ik om eens een roseetje te proberen. Ik moet me toch vast voorbereiden op de aanstormende zomer! Het is warm binnen, en druk. Lallende studenten en oudere ik-ben-nog-hip types. Gezellig druk.

Om half tien zitten we om de beurt te gapen. Lekker eten en een warme omgeving maakt slaperig. Zelf de kou die in ons gezicht slaat als we een sptinje trekken naar de tram, maakt me niet wakkerder. Duf zit ik om kwart voor elf al in de trein terug naar huis. Met een volle maag en een warm hoofd. Voor maar 12,50 is dat een goed begin van het weekend!

Stageweek 5

Maandag
De eerste dag 'alleen'. De stage van de andere stagiaire zit er op. Ik verhuis van 'mijn' bureau naar die aan de overkant, waar de mail op zit. Vanaf nu zal elke dag beginnen met een uur mail checken, doorsturen en beantwoorden.

Dinsdag
Ook de nieuwsbrief maken valt tegenwoordig onder mijn verantwoordelijkheid. Vanaf vandaag surf ik elke dinsdag alle celebrity-gossipsites af. Want daar houden de girlz van. Roddels over de Olsen Twins, Mischa Barton en Lindsay Lohan. Ken jij ze, ken ik ze?

Woensdag
Thuis krijg ik bijna nooit post, hier heb ik elke dag wel een brief. Dat is leuk, enveloppes openmaken. Jammer dat er nooit iets anders instaat dan: "Ik wil even de groeten doen aan... Ik hOu sUppEr veEl vAn... Mag ik ook een poster van die, een plaatje kan ook, maar liever een poster... Enz... enz..."

Donderdag
Bowlen... Je moet wat over hebben voor teambuilding... Gelukkig werd ik geen laatste, maar spierpijn in mijn bovenbeen kreeg ik wel meteen. Ná het bowlen gingen we nog eten bij de pizzeria. Erg gezellig, maar ik nam mijn eerste hap pas op een tijdstip dat ik normaal al op bed lig. Oeps!

Leeslijst

Sinds ik een paar weken geleden aan het eerste Harry Potter boek begon, ben ik weer helemaal aan het lezen geslagen. Want lezen is leuk! Gisteren heb ik het boek 'Het leven is verschrikkulluk!' uitgelezen. Het is in 2005 geschreven door de toen 20-jarige Raoul de Jong. Het gaat over het jaar van zijn leven na zijn eindexamen. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik er van moet vinden. Het leest op zich lekker weg, het is grappig geschreven, maar eigenlijk gáát het nergens over. Ja, over zijn rare moeder, seks met jongens, de afwezigheid van enige zelfdiscipline en over dat het leven kut is terwijl het groots en meeslepend had moeten zijn. Ik heb het met veel plezier gelezen, dat wel. Soms hardop gelachen, soms een traantje gelaten (maar dat kwam dan door mijn enigszins onstabiele emotionele situatie op dat moment) en het was jammer toen het uit was. Maar hoe het eindigde kan ik nu eigenlijk al niet meer vertellen. Ohja, hij ging naar Afrika! Daar heeft hij trouwens ook nog een boek over geschreven, in 2004 was dat, 'Stinknegers' heet het. Dat wordt het volgende exemplaar op mijn leeslijst. Ik ben toch wel benieuwd naar hoe het afloopt!

Het weer

Want als je niet weet waar je over kunt praten, dan praat je maar over het weer. Gelukkig is daar altijd veel over te vertellen. Net als over Beatrix en kunst, al dan niet in combinatie, aldus P..

Maar het weer dus. Sneeuw, hageltjes, harde wind. Wat vind je daar nou van? Wat vind ik daar nou van? Ik weet niet, sneeuw is wel leuk. Als ik binnen zit. Of op vakantie ben en een sneeuwpop kan maken. 's Morgens vroeg op de fiets, zodat ik er zelf uitzie als een sneeuwpop, das wat minder. Altijd beter dan regen, dat wel, maar toch, minder.

Nu zit ik op twee hoog in Amsterdam met om me heen ramen, de sneeuw waait en woeit om m'n oren. Buiten dan. De Philipstoren, of hoe heet dat ding, Rembrandt? met een lichtje op de piek op het dak, is onzichtbaar, weg. Hij staat er altijd, daar, aan de overkant van de Amstel. Maar nu: niks. Alleen grijs. Het is een druilerige dag. Het is dat ik binnen zit.

Met weemoed denk ik aan de zomer. Zon, bloempjes, terrassen, maaltijdsalades. Maar dan bekruipt mij een naar gevoel. Nu ben ik blij dat ik binnen zit, op twee hoog aan de Amstel, maar straks, als de zomer waar ik zo naar uitkijk er eindelijk is, dan zit ik ook binnen. En dat is weer het andere uiterste. Want daar hou ik niet van, binnen zitten in de zomer.

Het is ook nooit goed.