To know or not to know
Heb jij dat ook wel eens? Dat je het gewoon even niet weet? Belangrijke vragen in het leven, onbelangrijke vragen soms ook wel. Je weet gewoon niet hoe je erin staat, wat je mening is, wat je nu eigenlijk wilt.
Ga je ervoor, doe je het niet, slaat het wel ergens op? Maakt dat uit, zal het je veranderen? Haal je wel genoeg uit het leven? Wanneer weet je zulke dingen wel? Moet je alles eens proberen of hoeft dat helemaal niet?
Uit elke vraag volgt altijd een volgende vraag, net als zo'n vraagdoolhof in slechte tijdschriften: ja is rechts, nee is links. Nooit is er een middenweg en altijd kom je uiteindelijk bij een antwoord. Was het in het echte leven ook maar zo simpel.
Hoe oud wil ik worden? Wat wil ik nog doen tot die tijd? Wat moet ik nu doen en wat kan ik uitstellen? Is het verstandig dingen uit te stellen? Wat zou je doen als je 's morgens bij het opstaan hoort dat je nog maar 1 dag te leven hebt? Wat als je nog een week hebt, of een maand? Haal ik wel genoeg uit het leven? Hoe lang heb ik nog nodig om alles te doen wat ik wil doen? Hoe oud wil ik worden?
Het leven is een circkel. Het leven is een vragenboom. Het leven is een route.
Wandel jij met kaart, of wandel je op gevoel?
Sla je wel linksaf omdat er misschien iets moois is aan het einde van de weg, of sla je niet linksaf, omdat je er bijna zeker van bent dat de weg doodloopt? Waag je het erop, of speel je op safe? Durf je of durf je niet?
Wat wil ik worden als ik later groot ben?
Hoe groot wil ik worden?
Wat is mijn doel in het leven? Werk ik bewust naar het doel toe, of is de weg erheen het doel? Wat wil ik later doen? Maar wat wil ik nu doen? Wat wil ik ooit nog doen? Moet ik daar nu al mee beginnen? Waarom niet nu doen wat je ooit nog wilt doen?
Waarom is het niet allemaal simpel? Waarom wel? Is het saai als alles simpel was? Wat is simpel?
Heb jij dat ook wel eens? Dat je het gewoon even niet weet?
posted by ploenk @ 15:21
3 Comments:
Ik begrijp dat mijn antwoord de plank in zekere mate misslaat, maar goed, dat zij dan maar zo.
> Wandel jij met kaart, of wandel je op gevoel?
Laat mij een essay schrijven! Tijd sta mij toe!
Wandelen is een geweldige activiteit. Wandelingen heb je in soorten, maten, vormen en in dergelijke.
Het blokje om. Kaart niet nodig. Zouden de mensen ook wel een beetje raar van opkijken.
De wat langere zwerfwandeling. Kaart niet nodig, maar kan handig zijn wanneer ik (onverhoopt) in onbekende gebiedsdelen verzeild raak.
De dagmars door nog onbekende streken. Kaart vaak nodig voor de orientatie. Het avontuurlijke zit 'm nu vooral in de ontdekking van nieuwe plekken. Dat maakt het "gekultiveerde" karakter van de kaartwandeling beslist goed. De schaal van de kaart mag varieren en alles heeft zijn charme.
Ook voor de lange wandeling is een kaart geen must. Want zo daar zijn orientatiepunten, infopanelen met kaarten, gemarkeerde routes, volgbare bosranden, geluidbronnen op de achtergrond, andere mensen met ideeen, de links-rechts-methode of het in bepaalde mate afwezig zijn van verplichte terugkomsten en dergelijke.
Nee, dan de wandeling...
Stap
voor
stap
volgens mij moet je gewoon je gevoel achterna gaan en niet te lang denken. Het straatje inlopen die je zelf wilt. meestal zijn er wel weer zijwegetjes waar je weer in kunt. Als je er zelf maar een goed gevoel bij hebt doe je het het beste lijkt mij.
Soms wordt je ook wegen ingeduwd die je niet wilt en als je dan goed om je heen kijkt is er altijd wel weer een afslag
Maar soms weet je dus gewoon even niet hoe je wilt lopen :)
Post a Comment
<< Home