Zaterdagochtend

Ik had nog niet eens verteld over afgelopen zaterdag! Wat een rampenplan was dat!

Vrijdag kwam ik rond half twee thuis. Meneer was nog niet naar bed. Toen ik net m'n hoofd op m'n kussen legde hoorde ik hem ook naar boven stommelen. Om kwart over zeven word ik wakker. Ik dacht dat het me nooit zou overkomen, maar op de één of andere manier word ik tegenwoordig ook rond die tijd wakker als de wekker niet gaat. Ik dommel weer een beetje in.

Totdat meneer nutteloze dingen gaat doen op de andere helft van de zolder. Ik hoor glazen potjes, plastic en weetikveelwat, allemaal binnen een meter van mijn hoofd aan de andere kant van het flinterdunne muurtje. Ik word steeds wakkerder. En hij houdt maar niet op. Steeds kwader word ik. Woedend gewoon bijna. Ik stuur Zus een sms met veel hoofdletters.

Dan doe ik iets, voordat ik besloten heb of ik het wel wil doen. Ik trek m'n deur open en zeg op veel te boze toon: "Meneer, ik weet dat het jouw huis is, maar zou je in het vervolg niet meer op zaterdagochtend om acht uur naast mijn hoofd willen gaan werken? Het maakt nu niet zoveel meer uit, want ik ben nu toch al wakker, maar ik probeer altijd uit te slapen omdat ik 's avonds altijd moet werken. Dankjewel". Hij stamelt wat.

Nog steeds pissed doe ik m'n raam open, zet ik de waterkoker aan en zet ik een cd op. Als het water bijna kookt merk ik dat ie weg is. De muziek gaat weer uit en ik probeer toch nog maar even te slapen. Ik weet niet of mijn actie in erg goede aarde is gevallen, maar hij werkte wel!