Zondagmiddagbesteding

"Een vriendin van me zou op de Pasar Malam staan met haar stichting en ze heeft nog heel hard mensen nodig. Ik kan zelf niet, zou jij het leuk vinden om overmorgen een middagje te helpen. Je moet dingetjes verkopen voor een weeshuis in Atjeh."

Zo gezegd, zo gedaan. Na heel wat heen en weer gebel, gevoicemail en gesms krijg ik op zaterdagmiddag de instructies: "Het is goed als je er om 13.00 bent. Bel L. en dan wijst alles zich vanzelf".

Als ik arriveer blijkt dat ik niet zomaar, zittend achter een kraampje, spulletjes mag verkopen. Ik moet voor het kraampje staan en proberen om mensen donateur te maken. Rare zaak, want ik weet weinig van het project af, en belangrijker nog, ik heb niet eens echt iets met Indonesie.

Gelukkig valt het allemaal wel mee. Ik sta samen met diezelfde L., voorzitter van Stichting Weeshuis Atjeh, voor het kraampje en ik presteer het ook nog om mensen uit te leggen wat 'wij' doen. Ze schrijven hun naam op de mailinglijst, nemen een foldertje mee, kopen een armbandje of doen een donatie.

Aan het eind van de middag presteer ik het zelfs om de eerste cafetiere te verkopen. Daar wil L. natuurlijk niet voor onderdoen en dus presteert hij het om binnen vijf minuten nóg zo'n ding te verkopen. Hoe bedoel je, prestatiedrang!

Al met al heb ik weer een vernieuwende en gezellige middag gehad. Dit was een interessant weekend!