Geld

Met het nieuwe schooljaar begint voor mij ook een nieuw bijbaantjesjaar. Vorig jaar had ik geen vast bijbaantje. In het begin was ik nog oproepkracht bij een kinderdagverblijf, later deed ik alleen nog oppaswerk en voor de rest kreeg ik een goed bedrag van de IB. maar een echt vast bijbaantje vinden was moeilijk. Niet te doen eigenlijk. Want ik had elke week een ander rooster. Vaak wel één dag in de week vrij, maar áltijd een andere.

Dit jaar moet dat anders. Ik wil meer geld.

Ik ben de hele school doorgegaan om daar een bijbaantje te vinden. Daar zullen ze het namelijk wel begrijpen als ik elke week aan andere dag wil werken. Ik heb twee toezeggingen gekregen dat ik gebeld wordt. Ook heb ik bij www.studentenwerk.nl alle mogelijkheden onderzocht en heb ik gesolliciteerd voor een "paar-keer-per-jaar-baantje" waar ik dan kleding moet passen voor een bekend kledingmerk. Over twee weekjes krijg ik hierover meer info.

Een oud-klasgenoot stuurt me een berg links van websites voor promotiewerk. Dat is ook wekelijks in te delen. Misschien wat minder leuk in regen en wind en Groningen (wie weet), maar wél flexibel. Alleen is dat natuurlijk bij elke student bekend, dus veel concurrentie. Als ik maar niet mensen een abonnement hoef aan te smeren, daar heb ik zelf zo'n hekel aan...

Nou ja, ik zie wel. Over een maand meer.

En nu?

Oké, het schooljaar is weer begonnen, organisatorisch uiteraard een flop. "Een goed begin is het halve werk" was het toch? Daar heeft mijn schooltje lak aan.

Vooraf hebben we namelijk totaal geen info gekregen over hoe of wat. Zonder internet was ik radeloos geweest. Want we hebben geen brief gekregen, niks. Op intranet waren pas een paar dagen van te voren roosters te zien (donderdagavond), maar die bleken nog niet compleet en gingen vergezeld van de mededeling "wees bedacht op wijzigingen". Ook nul info over de inhoud van de vakken. Dat verscheen pas maandagmiddag op de site. Ondertussen wordt er wel van je verwacht totaal op de hoogte te zijn en alles al uitgeprint te hebben.

Vandaag, dinsdag, mijn eerste lesdag. Daar kregen we de verdere groepjesindeling te horen en de bijbehorende mentoren en tutoren. Gelukkig was mijn tutor aanwezig zodat we meteen een afspraak konden maken. Mijn groepsgenoten, waar ik minstens de komende tien weken mee opgescheept zit om een project mee te doen dat negen studiepunten oplevert, heb ik verder niet gesproken. Niet eens namen uitgewisseld. Ik zal ze morgen waarschijnlijk niet eens herkennen. Wel hebben we een afspraak voor morgen 'in het tussenuur'. Dan hebben we allemaal de studiehandleiding gelezen en gaan we 'overleggen'.

Ohohoh, ik hoop zo echt dat ik een leuk groepie heb zonder de perikelen van de vierde periode van vorig jaar. Let it be: "Een langzaam begin zorgt voor spetterend werk".

In dubio

's Morgens als ik wakker wordt denk ik:"oh, had ik maar m'n hele leven vakantie". Ik lig dan lekker soezerig in m'n warme bedje en ik heb helemaal geen zin om op te staan. Natuurlijk sta ik op, want ik heb dingen te doen. Een stuk schrijven voor Lahva, een autorijles of gewoon simpelweg de dag beginnen. Maar dan wordt het middag. Ik heb de ochtend doorgebracht op de computer, alles uitgezocht wat ik wilde uitzoeken en geluncht. En dan? Dan bestaat mijn middag vooral op het wachten op de avond. Dat ik kan koken, dat mijn lief thuiskomt, dat ik, bijvoorbeeld, oeh, televisie kan kijken. Als je niets te doen hebt wordt zo'n zomervakantie op een gegeven moment behoorlijk saai.

Dus, elke middag denk ik: "oh, begon school maar. Ik weet wel dat ik weer veel te klagen zal hebben over dat zooitje ongeregeld en het vele leerwerk, maar dan dóé ik tenminste iets".

Maar ja, na elke middag komt weer een ochtend zeg maar.

I did it!

Ik heb een hele rits kleren bij Wehkamp besteld, weer vanalles geretourneerd en weer nieuwe maten besteld (kopen bij Wehkamp sucks!) én ik ben een hele zondagmiddag in Amsterdam geweest waar ik alle 5 de H&M's heb uitgeplozen en hier en daar nog een CoolCat, Peek & Cloppenburg, C&A en diverse naamloze kledingwinkeltjes in ben gelopen. Yeah! I did it! Ik heb kleren, nieuwe kleren, olé!!

Ik ben nog niet helemaal tevreden, ik heb nog vesten nodig, die waren moeilijk. En misschien nog wat sokken en een beha of twee. Maar het begin is daar. Wel zit ik nu te bedenken dat ik nog een extra kastdeel nodig heb... Maar dat is plan B.

Waarom?

Hoe komt het toch, dat als ik eenmaal chagrijnig ben, hoe ik dat ook geworden ben, het heel moeilijk is die chagrijnigheid kwijt te raken?

Het is helemaal niet leuk om chagrijnig te zijn. Ik wil op zo'n moment ook gewoon weer vrolijk zijn. Maar mijn gezichtsspieren werken tegen en ik blijf chagrijnig. Soms wel de hele dag. Wat kan ik doen?!

Sportief of niet sportief?

Sinds een tijdje heb ik het idee dat ik een loopband wil hebben. Meer dan een jaar geleden zag ik een film, "Conspiracy Theory" geloof ik, waar Julia Roberts voor haar raam aan het loopband-joggen was. Een paar weken geleden was die film weer op tv en vanaf toen leek zo'n ding me erg handig.

Zoals nu bijvoorbeeld, het regent, over een half uurtje ben ik klaar met m'n werk en m'n dingen en dan is het eigenlijk tijd voor iets sportiefs. Maar het regent. Of bijvoorbeeld in de winter, ook tijd voor iets sportiefs, maar het is ijskoud en het sneeuwt. Of gewoon een doorsnee woensdagavond, ik zie er niet uit, ik heb eigenlijk een douche nodig, ik heb géén zin om naar de sportschool te gaan en wacht, ik heb geen eens sportkleding. Ook dan zou een eigen loopband wel eens goed van pas kunnen komen.

Maar waarom koop ik er dan geen? Ten eerste, die krengen zijn duur. Ten tweede, waar laat ik dat ding als ie niet in gebruik is en ten derde, hoe váák zal ie niet in gebruik zijn?!

Dus, ik weet het nog even niet. Misschien moet ik inderdaad eerst maar even het advies opvolgen om zo'n ding te testen in de sportschool. Want wie weet wil ik daarna wel helemaal geen loopband meer.

Kleren

Kleren. Van Dale woordenboek zegt er niet meer over dan: kleding, kledingstukken. Maar toch zijn kleren erg belangrijk. Ze zorgen ervoor dat je niet in je nakie loopt zodat je het niet koud hebt cq niet verbrandt. Ze zorgen voor een bepaald imago, of juist voor het ontbreken daarvan. Kleren zijn belangrijk! Maar ware het nu net dat je ten behoeve van dat imago-gebeuren, zélf je kleren uit moet zoeken, ze komen niet zo door je brievenbus gevallen (tenzij je Wehkamp hebt gebeld). En dat is balen.

Want ik heb al weken, maanden, jaren geloof ik zelfs, geen zin om te gaan shoppen. Gewoon geen zin om te gaan shoppen! Niemand gelooft mij, zeker de vrouwelijke medemens niet. Ze vinden het maar gek. Ik ook. Ik heb al tijden nieuwe kleren nodig. Vooral broeken en vesten. Shirtjes heb ik wel stapels. Die zijn vaak snel gepast en gekocht. Maar broeken zitten NOOIT goed en leuke vesten zijn nergens te vinden. Ik baal!

Ik vind al een tijdje dat ik voor gek loop in mijn oude spullen. De helft is vaal, de andere helft gewoon niet leuk meer. Ik neem mij voor om komende week te gaan winkelen!

Op reis

Mijn afgelopen zomervakantie was een beetje anders dan anders. Na twee vrije weekjes en een weekje scoutingkamp had ik nog zes weken over om 'niets' te doen. Waarvan dit de laatste is. Ik deed een soort van freelance/deeltijd journalistisch werk en had dus plenty of tijd over. Ik heb eindelijk weer eens echt boeken gelezen en televisie gekeken.

Met Vriend ben ik er een weekje tussenuit geweest. We zijn in een hotel vlakbij Arnhem geweest. Elke ochtend heerlijk ontbijtbuffet, elke avond lekker afkoelen in het zwembad en overdag een beetje wandelen, fietsen of dingen bekijken. Echt geweldig. Dat is nu twee weken geleden.

Ondertussen heb ik het gevoel dat ik iets 'mis'. Mijn zussie is nu op kamp naar Engeland met haar scoutinggroep. Ik wou echt dat ik mee had gemogen. Lekker met zo n groep vrienden een beetje rondtrekken, lol maken en vakantie vieren. Tot nu toe had ik zelf ook elk jaar zoiets actiefs. Maar nu dus niet. En ik besef dat zoiets voor mij toch 'het echte vakantiegevoel' is.

Dus nu zit ik met een gek gevoel. Ik heb zin om weer aan het nieuwe schooljaar te beginnen, maar ik wil ook nog wel iets van 'vakantie'. Dus nu loop ik met het idee rond om in mijn zogenaamde 'herfstvakantie' nog iets te gaan doen. Hopelijk is er een vriend/vriendin/bekende van mij, die dan tijd, zin, geld en dezelfde ideeën heeft, en anders ga ik op zoek naar een reisgenoot. Denk ik.

Eindelijk!

We wonen nu zo'n negen maanden in dit huis. Eind november 2003 ruilden we een oud, saai rijtjeshuis in een net-niet-stad in tegen dit gezellige kleine appartement in onze oude vertrouwde geboortestad. Dat werd tijd!

Toen de woningbouwvereniging nog werkte met leeftijdgrenzen kregen we net op het nippertje het saaie rijtjeshuis. We waren destijds erg blij. Na grote investeringen bleken we echter niet goed op te kunnen schieten met de buren en werden we het heen en weer fietsen naar onze vorige woonplaats, waar we ons hele leven nog hadden, zat. Ook straalde het huis weinig warmte en sfeer uit. We gaven toe dat we het niet echt naar onze zin hadden.

Toen kwamen we erachter dat er zoiets als woningruil bestaat. Zelfs met huurhuizen. We hebben een tijdje zelf actief gezocht, zonder resultaat. Maar na een poosje nam iemand contact op met ons. We zijn gaan kijken en waren meteen verkocht. Na een paar maanden papierwerk was het zover. We konden een vrachtwagen huren, vrienden inschakelen en sleutels omwisselen. We voelden ons meteen thuis.

In het begin was het veel klussen en het enige meubelstuk wat we nog hadden was de bank. Voor de rest zaten alle spullen in dozen. De tv stond op het bureau in de huiskamer. Op een gegeven moment waren de grootste dingen klaar, de muren geschilderd en behangen en de vloer bedekt. We kochten kasten, tafels en stoelen en we waren blij. De laatste paar deuren zijn echter nog steeds niet geschilderd.

Afgelopen zaterdag kreeg ik een opleving; er moest weer eens iets gedaan worden. De gangkast, die al die tijd open stond, eerst omdat hij ongelofelijk stonk naar kattenpis en vervolgens omdat we merkten dat er gewoonweg geen sleutel meer was, was een doorn in mijn oog. In een middag hebben we hem leeg gehaald, alle rotzooi uitgezocht, schoongemaakt, geschilderd, een vloertje er in gelegd en weer ingeruimd. Eindelijk! Ik heb nog een dag last gehad van spierpijn, maar ik was/ben trots!

Gaaf idee!

Ik ben lid van NetPanel, een onderzoeksbureau. Die hebben een tijd geleden de actie gehad dat leden gratis een T-shirt konden bestellen. Ik heb daar toen aan mee gedaan. Een paar dagen geleden kreeg ik zo n shirt in de bus. Gewoon een simpel zwart shirtje met een piepklein merkje op de linkermouw. Niet opvallend, superhandig dus voor onder je trui in de winter. Ik heb hem nog niet gepast overigens. Maar goed, kreeg ik vandaag de nieuwsbrief, en daar stond in dat ze ook nog een wedstrijd aan die shirts hebben gekoppeld.

Ze willen graag zien dat de shirts actief worden gedragen. Zo hopen ze natuurlijk nog meer leden te trekken dan de 7000 die ze al hebben. Zodat de onderzoeken steeds door een ander deel van de bevolking gedaan kunnen worden. Je moet dus een foto maken van jou in dat shirt, en dan worden er tien "gele pluimen" verloot onder de inzenders van zo n foto. Ik dacht in eerste instantie "dusss... gele pluimen, jaja, lekker stom". Maar verderop werd het uitgelegd. Pluimen zijn een soort cadeaubonnen die de ontvanger zelf kan inwisselen tegen een gewenst cadeau. Ik ben gaan kijken op de site (www.pluimen.nl) en het is echt GAAF!

Ik vind het een beetje lastig om kort en bondig uit te leggen, maar het is zeker dat ik voor sinterklaas en kerst van die dingen ga bestellen! Check de site!

Dood aan de wespen!

Al de hele zomer had ik last van wespen. Ik kon niet lekker buiten zitten met een drankje, ze kwamen af op mijn broodje met brie en zelfs s'avonds op een terrasje waren mijn patatjes niet veilig. Gek werd ik er van!
Het grootste deel van de tijd kon ik er rustig onder blijven, gewoon een beetje wegwuiven dat beest, of hem even op m'n stukje vlees laten zitten. Wespen zijn geen ziekte-overbrengers leerde ik, en als ze hebben wat ze willen gaan ze weer.
Maar af en toe werd het echt te gek, dan vlogen ze rond m'n kop, of gingen laag over de grond richting mijn broekspijp. Dat waren momenten dat ik als een debiel rondjes ging rennen om dat beest maar van me af te schudden, wat helaas niet altijd wilde lukken.
Gisteren was het weer zover, ik was op m'n balkon een aan het boekje lezen, en toe kwam er weer één. Eerst bleef ik nog even rustig zitten, maar al snel voelde ik me echt aangevallen. Ik rende de kamer in en trok het gordijn voor de deuropening. Gelukkig stond mijn lege glas nog buiten op de tafel, die hij ook wel aantrekkelijk vond. Toen ik door het raam keek, zag ik dat hij op de bodem zat. En toen kwam mijn killerinstinct naar boven...
Ik haalde in de keuken een ander glas, dat precies in mijn glas paste. Ik ging weer naar buiten en sloot het beest op. Als een gek begon hij te vliegen, maar ik snelde naar de kraan. Daar heb ik hem verzopen. Eerst lag hij nog een tijdje te spartelen met een mooi luchtpantser om zich heen, maar na een tijdje lag hij tegen het plafond dood te zijn.
De zomer is bijna voorbij, maar er moest toch minstens één wesp boeten voor al die rusteloze uurtjes die hij me samen met zijn vriendjes heeft bezorgd.

En ik verklaar deze spot tot geopend!

Zo,
Ik wilde al een tijdje een plekje waar ik mijn gedachten en verhalen kwijt kon. Geen ouderwetse dagboeken meer (waar ik er vroeger trouwens een groot aantal van volgeschreven heb), maar lekker een eigen plekkie op internet.
Ik heb een tijdje gespeeld met de gedachte iets op te zetten, ik had op school op een gegeven moment zelf lessen html, maar het was me toch net iets te ingewikkeld allemaal. Hopelijk ga ik er wel goed gebruik van maken, nu ik eindelijk iets simpels heb gevonden.