Een lied
Speciaal voor koninginnedag, een lied.
Waarom heb ik (over het algemeen, zie 'Zonde') zo'n goede discipline? Wat doe ik mezelf aan?! Het is heerlijk weer, de zon schijnt, ik heb available vrienden en tóch zit ik binnen achter de computer aan mijn tiende kopje thee van deze dag te lurken. (Ja, echt waar, de tiende! Drie kopjes mandarijn, drie kopjes frisse start, drie kopjes peer en nu dan indian classic, hopelijk is thee goed voor je.) Het enige moment dat ik even buiten ben geweest was toen bleek dat de kaas op was, ik perse een tosti wilde maken en daarom even naar de supermarkt ging. Waarom zit ik binnen aan mijn project te werken terwijl ik ook buiten op een terrasje een colaatje had kunnen nuttigen met vrienden?! (Witbier is de norm, ik weet het, maar ik hou niet van bier.) Aa-su-sjaal! En Gemeente Den Haag zegt ook nog: "De gemiddelde mens brengt 85 procent van zijn tijd in een gebouw door. En dat is ongezonder dan we denken. De luchtkwaliteit in dit zogeheten binnenmilieu laat namelijk wel eens te wensen over." Ohneeeeee!!!!
ps. Ik krijg wel voldoende beweging hoor; ik blijf maar heen en weer lopen naar de wc.
Ik was vandaag met een vriendinnetje naar Madame Tussauds om daar een stukje over te schrijven voor LaHvA. Het was erg grappig. We zijn op de foto geweest met Pierce Brosnan en natuurlijk nog met een heel zooitje wassen beelden. We hebben geleerd dat Kylie Minogue heel klein is, net als Madonna en dat Jennifer Lopez écht een hele dikke reet heeft. Willem Alexander is ineens stukken slanker en Irene Moors moet zeker mascara blijven gebruiken. Een lied zingen op het podium hebben we afgeslagen, wij staan niet graag in de spotlights. Ook niet in een avondjurk met schoentjes van Prada, nee bedankt Jenny, wij gaan die kleedkamer niet in. Met een fototoestel kan je bij Madame Tussauds een hele leuke middag hebben. Neem wel een gevulde portemonnee mee! Mijn volledige verslag is binnen twee weken te lezen op lahva.com. Daaaag!
Ga je even naar de stad om te kijken bij een winkel die schoenen in de aanbieding zou hebben, slenter je vervolgens drie uur winkeltjes in en uit, om uiteindelijk thuis te komen met een broek, twee shirts en een ring. Drie uur van je tijd foetsie en schoenen hó maar.
Wat een weekend, wat een weekend. Vrijdag was een echte hel. Ik had hoofdpijn, en het bladformuleproject bleek een ramp te zijn, ik kon niet eens mee boodschappen doen met mijn kookstafvriendjes. Zaterdag en zondag ben ik dus gezellig kookstaf geweest bij een scoutingtraining. Helaas hebben we niet echt van het weer kunnen genieten, want ja, de keuken is binnen hè... Vandaag mag ik met mijn brakke hoofd wéér aan het bladformuleproject werken, jeeh...
Knoflook, belangrijk ------> ----> Dessert, jumjum
Afwas, groooot -----> -----> ----> Verkleden, lol
Gisteren werden me (over de telefoon nog wel!) de jammerste vragen ooit gesteld. "Omschrijf jezelf in vijf woorden", "Wat zijn je hobby's" en "Wat is je motto". Kijk voor de antwoorden in Viva 19 (9 mei in de winkel). Heb je nog andere ideeën dan de 'Intelligent', 'Knap' en 'Geweldig' van Patrick, meldt dat dan hier. Misschien kan ik de deadline nog wat oprekken.
Ps. vergeet 'Werkzaamhedenwijziging', ik blijf maar kletsen.
Titel: Wat te doen de komende twee maanden
De komende anderhalve maand zal er waarschijnlijk weinig te lezen zijn hier. Verhaaltjes spaar ik op om in de wedstrijd te plaatsen voor als ik een dagje zonder inspiratie zit. Ik hou jullie op de hoogte.
Sinds elf weken heb ik een proefabonnement op de Viva. In de eerste (!) Viva die ik binnenkreeg stond een oproepje: "Viva zoekt een nieuwe columnist die een digitaal dagboek gaat bijhouden." Ik reageerde. Zeven stukjes van deze weblog heb ik ingestuurd (Wanneer, Kunstig, Rijden kreng! Tandartspraktijken, Gedicht, Vals geld, Goed doen). Vandaag kreeg ik een e-mail...
Goed nieuws! Na langdurig jury-beraad (en dat was niet gemakkelijk) ben jij uit de 500 inzendingen geselecteerd als 1 van de 5 om mee te gaan doen aan de online digiwebstrijd! Hiervoor zul je vanaf 9 mei gedurende 1 maand lang in het echt een (online) dagboek bij moeten houden. De bezoekers van Viva.nl kunnen jouw dagboek vervolgens met een cijfer beoordelen. De dagboeker die aan het eind van de rit het hoogste cijfer heeft, zal daarmee een vaste plek op Viva.nl veroveren.
Natuurlijk zullen we aan de start van de webstrijd ook aandacht aan jullie besteden in het blad Viva. In Viva zullen we een fragment van je inzending, een foto en een kort profiel publiceren.
Om definitief kort te sluiten dat je meedoet en om je profiel samen te stellen zou ik graag later deze week telefonisch contact met je opnemen. Zou je me kunnen laten weten óf je nog mee wilt doen en zo ja óf je woensdag rond die tijd bereikbaar bent en op welk nummer? Ik ontvang je reactie graag per e-mail.
Zal ik het doen?!
Ik vraag me soms af, welk leven is beter, het studentenleven, of het werkende leven? Gisteren, toen ik met een zware rugzak een marathon door Amsterdam aan het lopen was, peentjes zwetend, had ik zo'n vermoeden dat je maar beter een werkend mens kunt zijn. Nu, na mijn opstaan om 09.00 ipv 07.00, heeft het studentenleven weer een streepje voor. Laat ik het zo stellen: ik heb weer eens wat aan mijn conditie gedaan, ik heb al mijn schoolboeken nu in de kast liggen, ik ken Amsterdam weer een stukje beter én ik hoef niet meer élke ochtend vroeg uit de veren. Ik denk dat ik het weet: het studentenleven wint. Waarom doe ik dan zo mijn best om al mijn studiepunten in één keer te halen, waardoor dat studentenleven eerder afgelopen is?
Ik wilde in mijn meivakantie lekker een weekje op het strand van Marokko, Turkije, Spanje of Griekenland gaan liggen. Maar helaas, dat liep ietsje anders. Ineens bleek de RSW namelijk tóch met moederdag te zijn. Terwijl ik al een tijdje dacht dat die een week later was. Zodoende kon ik niet met goed fatsoen acht dagen vrijmaken om heen en weer te vliegen naar een lekker strandje. Volgend jaar beter?
Wat een grap! Ik moest gisterenavond naar een vergadering. Ik was nog nooit op het adres geweest. Ik had doorgekregen: "Straat X, nummer 14, bovenste bel". De straatnaam kende ik wel. Volgens de kaart heb ik er zelfs heel vaak gereden. Dus dat moest wel goed komen.
Ik mijn fiets op. "Ah, daar is nummer 14 al." Remmmm. Ik druk op de bovenste bel. Na een tijdje komt er een man. "Ik ben op zoek naar Cathelijne." "Ja, die is boven, Cathelijne, er is iemand voor je!" Ik zie bovenaan de trap een schim staan en loop de trap op. Het is niet 'mijn' Cathelijne. "Ik ben op zoek naar Cathelijne." "Ja, dat ben ik." "Oh, ik ben toch op nummer 14? Is dit dan niet straat X?" "Nee, dit is straat Y" "Ooooh?" Dus ik maar weer mijn fiets op. De volgende nummer 14 ben ik eerst even voorbijgereden om te checken of dit dan wel echt straat X was...
Jeetje mineetje, de tien weken zijn voorbij gevlógen. Ik ben klaar met mijn stage... Het was wel even wennen, zo'n 40-urige werkweek, maar met wat up's en down's was het over het algemeen erg leuk. Ik had vandaag overrukkelijke chocolademoussetaart meegenomen, dus dat was al een klein feestje. Toen kreeg ik ook nog eens cadeautjes! Een armband, kladblok en pen met kunst van de Namgis-indianen er op. Uit Canada! Whie! En nu weer naar school.
ps. Ik heb de armband daar op z'n kop om. Er staat namelijk een raaf op, maar dat had ik toen nog niet door.
Ik was vandaag naar de Apenheul met twee scoutingkindjes. Het is verre van eng hoor, mammie, geen aap heeft mij aangeraakt! Heel veel apen zitten trouwens achter slot en grendel, of achter een slootje (en ik heb geleerd: daar zwemmen apen niet doorheen, want apen houden niet van zwemmen). Dus je hebt mij geremd in mijn algemene ontwikkeling! Ik draag alle ouders op om met hun kinderen naar de Apenheul te gaan, het is leuk! (En niet eng!)
Om 9.00 zaten we in de trein naar Amsterdam. Daar zijn we gratis naar de film 'Coach Carter' geweest. De film was vrij standaard, maar wel oké. Om 13.00 zaten we bij Hot 'n Cold aan de cappuccino en een foccaciabroodje met beenham. Daarna hebben we lekker door onbekende delen van de stad geslenterd. Het was ook zulk mooi weer! Helaas had ik geen fototoestel bij me. Dus volgende week weer! Ohja, en dan gaan we ook weer versgeperst sinaasappelsap kopen bij de Albert Heijn, jummiejummiejummie!
Ik heb vandaag toen ik met S. in de stad was, een lief olifantje gekocht. Het is een spaarpot. Onder zijn poot zit een klepje om het geld uit zijn buikje te halen. Vanaf nu gaan Vriend en ik elke week een centje in zijn buikje stoppen. Als het fantje vol zit tellen we zijn maaginhoud en gaan we daar iets leuks mee doen. Lief he?!
Bij het opschonen van mijn mail kwam ik de onderstaande tekst tegen.
Hier een ongezongen klaagzang, zonder onderliggende frustratie, genaamd;
"Toen jij nog in bed lag"
Vanmorgen, 1 maart, de wekker ging, het was vijf voor half zeven. Ik was meteen wakker, met een onderliggende, ondertussen vergeten droom nog ronddolend in mijn hoofd. Snel, eruit. Onder de douche. Snel, er onder vandaan, kwart voor zeven, aankleden, haar kammen, schoenen aan, naar beneden. Zeven uur, briefje op tafel; "sorry, geen brood meer, haal ik zo". Hm, tja, maar als jij je bed uitkomt, moet ik al in de trein zitten. Naar boven, geld halen, jas aan, bril vergeten, naar de bakker! Vijf over zeven, thee zetten, brood smeren, thee drinken, boterhammen naar binnen werken, limonade m'n tas in. Kwart over zeven, tanden poetsen, fiets uit de schuur, naar het station. Vijf voor half acht, de trein staat er al, hm, die komt altijd op tijd, of te laat, wat gaat hier mis. Half acht, ik zit in de trein, omroepbericht, "we kunnen niet vertrekken". Kwart voor acht, "we kunnen gaan". Na het volgende station weer stilstand, "de trein voor ons moet eerst verder", "de trein die van de andere kant komt moet eerst langs". Vijf voor half negen, station Duivendrecht, metro in. Tien over half negen, de les in, laatste twee stoelen, zonder tafel, bemachtigd, "kom maar op met je waarneming, primaire cortex, eenzijdige laesies, sensibele neuronen, hemi-anopsie en neglect, ik ben wakker!!!"