Kijken, niet kijken

Mensen kijken, heerlijk vind ik dat. Ja, dat is echt een nieuwe hobby van me geworden. Als ik 's morgens op het station sta, als ik 's middags in de stationshal zit, als ik op straat loop, als ik in de kroeg sta, overal kan ik lekker mensen kijken. Ik kijk naar hun gezicht, naar wat ze aanhebben, hoe ze lopen, hoe ze eten, hoe ze kijken, wat ze uitstralen. Bij sommige mensen kijk in na een tel weer weg, anderen kunnen mijn goedkeuring wegdragen, daar kijk ik langer naar. Sommige van die mensen kijken ook terug, die zijn het leukste. Kijken, wegkijken, kijken, wie houdt het het langste vol. Vaak win ik, maar vaak verlies ik ook. Dan voel ik niet meer (goed)keurend maar meer onbeschoft, en dat moet ik niet hebben natuurlijk. Gisteren had ik dat nog, bij een alternatieve jongen. Ik denk dat mensen kijken ook zijn hobby is. Hij was er in ieder geval erg goed in. Ik moet mezelf op sommige punten nog wat aanscherpen. Want terwijl hij bleef kijken, keek ik weer weg, ik voelde me een onbeschofte mensenkijker. Vanmiddag weer even oefenen.