Autorijden

Het is zo'n half jaar geleden dat ik voor het laatst achter het stuur van een auto plaatsnam. Zo'n zes maanden geleden dat ik voor het laatst een gaspedaal indrukte. Wat mij betreft had het nog maanden langer mogen duren, ik was niet echt meer into autorijden. Maar aanstaand weekend moet ik mijn bruders en zuster naar de andere kant van het land rijden, voor de party van mijn dan 80-jarige omi, aangezien mutsi daar dan al met haar boyfriend is, dus ik moest vast ff oefenen.

Gister ging ik dus, in de schemer en de regen, op pad. Ik moest weer even horen welke pedalen ook alweer wat deden, maar daarna ging het prima. Autorijden kan ik wel, dat weet ik ook wel, maar het kijken en het opletten, yuk, das moeilijk. Samen met iemand in de auto die de weg wijst, geen probleem, dan let ik wel eens niet goed genoeg op, maar dan hoef ik in ieder geval niet zelf de weg te bepalen: Nachtmerrie.

Maar goed, het rijden dus, dat gaat wel weer lukken. Waarom ook niet? Ik durf mezelf in nauwe grotten te wurmen, ik durf van metershoge rotsen in het water te springen, ik durf op een snelstromende rivier te dobberen op het randje van een rubberboot: dus ik durf ook auto te rijden!