De laatste dag

De nieuwe groep is om vijf uur vannacht aangekomen, ik heb er niets van gemerkt. Als ik om zeven uur even naar de wc ga, zit er iemand midden in het tentenkampje op een stoel met een pet over zijn ogen.

Om acht uur gaan we onze spullen inpakken. Dat is weer een feestje op zich. Overal ligt vieze zooi, natte zooi, gewone zooi en extra zooi. Daarbij hebben we vandaag ook nog twee activiteiten, dus moeten we nog tactisch inpakken ook nog.

Om half elf gaan we klimmen. Daarvoor moeten we eerst een heel stuk een berg oplopen. Moeder Maria, mijn kuiten! De klim zelf is ook niet heel spectaculair. Al waren er wel dansende spinnen en viel ik nog even naar beneden.

's Middags gaan we raften. Joehoe! Eerst krijgen we uitleg op het droge en daarna kan het echte werk beginnen. We zitten op de rand van de raft met allemaal een peddel. Onze Nieuw-Zeelandse guide roept dingen als forward peddle, left side backward peddle, jump left, hard forward peddle en stop. We draaien rondjes, gaan achteruit stroomversnellingen af en racen in slalom naar beneden. Het is supergaaf en veel te snel voorbij.

Voor de laatste keer eten we met z'n allen in het restaurant. Veel mensen hebben geen geld meer, dus er wordt geleend en met euro's betaald. Om negen uur zijn we terug op het kampje en is het wachten geblazen. Een luid gejuich stijgt op als om twaalf uur 's nachts de bus aan komt rijden.