Stomme wangen

Mijn wangen leiden hun eigen leven. Ik persoonlijk hou namelijk best van aandacht, maar mijn wangen denken daar soms anders over. Soms vinden ze het blijkbaar niet leuk om in het midden van een groep
mensen bekeken te worden. Misschien komt het doordat ze zich bloot voelen omdat ik geen make-up opsmeer, of misschien zijn ze er niet op getraind om zomaar uit het niets een moeilijke vraag moeten
beantwoorden in samenwerking met mijn mond. Ik weet niet hoe het komt, maar ik vind het wel vervelend. En omdat mijn wangen niet meer van plotselinge persoonlijke aandacht houden, hou ik er ook niet meer van. Ik doe met mijn wangen mee, wat natuurlijk eigenlijk niet de bedoeling is. Maar uit deze vicieuze cirkel valt moeilijk te ontsnappen. Wij samen, mijn wangen ik, hebben een nieuw denkpatroon nodig. Hoe pakken we dat aan?