Chaggo

Jammer, gelukkige vrijbuiters hebben ook kutdagen.

Donderdag was mijn fiets omgevallen. Hij stond bij het station tegen een hek. Heel steady, vond ik. Toen ik met een dampend bakje eten bij mijn fiets kwam, lag hij midden op de stoep. Rijden wilde hij niet meer. De stokjes bij het voorspatbord waren zo verbogen dat mijn wiel niet meer kon draaien. *&%^$!

Vrijdag kwam ik met een bakje baklava mijn fiets. Hij stond tegen het hek, maar opnieuw wilde hij niet rijden. Deze keer wist ik wat ik moest doen om hem weer redelijk aan de praat te krijgen, maar vervelend vond ik het wel.

Vandaag ging ik boodschappen doen. Ik kwam terug met een backpack vol spullen en ja hoor, daar lag mijn fiets weer. Een of andere huismoederbitch had besloten dat haar standaard beter was dan het fietsenrek. Dus haar fiets had die van mij omgegooid. Argh! Daar sta je dan, met een fiets die alweer niet rijd. Lopend naar huis dan maar. Daar sprak de klootzak me aan, of ik even tijd had.

Zeik zeik, zwets zwets, zeur zeur. En ohja, want dit was wel zijn huis, dus hij wilde niet beperkt worden in zijn bezigheden. Wat was dan wel een goede tijd om op zaterdagochtend aan het werk te gaan op zolder. Bla bla, zeik zeik. Want ik zei dan wel dat ik zaterdagnacht altijd moet werken, maar was dat dan ook wel zo? Wist ik zeker dat ik niet gewoon uitging?

Dat was de druppel, ploenk was definetly zwaar chaggo. Eikel! Klootzak! Val op je hoofd!