Good morning Vietnam

Ik ben brak. Heb haast niet geslapen. Dat de muziek door mijn oordoppen heen drong, was nog niet eens zo erg, maar dat mijn lieve kleine schattige voetjes als twee ijsklompjes onder mijn benen hingen, was wel erg. Ik kon er gewoon niet van slapen. Tot zes uur ben ik meer wakker dan dat ik slaap. Ik merk dat ik uiteindelijk toch echt van de wereld ben geweest als ik zwetend wakker wordt. De zon schijnt als een gek en ik hou het niet langer meer vol. Het is pas half negen, maar ik sta op en ga ontbijten met mijn krentenbollen uit Nederland. Koffie! Voordat ik van het terrein vertrek maak ik nog even een foto van een Peter-in-coma. Sorry!


Haha!