Stageweek 19

Dinsdag
Behalve een overvolle mailbox legen doe ik vooral wat dingetjes voor mezelf. Vier dagen zonder internet, dan heeft een mens wat in te halen.

Woensdag
Er belt iemand. Of die-en-die er is. Nee, die werkt ergens anders. Kan ik dan de chef spreken. Nee, die is ziek. Kan ik dan iemand anders met een hoge functie spreken? Nee, die is in vergadering. Waar slaat dat op, dat er helemaal niemand is die ik kan spreken. Oh, ik zie de hoofdredacteur al lopen, momentje. Er is iemand aan de telefoon die erg boos lijkt. Ik wil eerst weten wie het is en wat ze wil. Mevrouw, wat is er precies aan de hand. Ja, ik heb heen-en-weer gebeld met die-en-die en nu is er nog steeds niets geregeld. Als u uw telefoonnummer even geeft zal ik de hoofdredacteur vragen om terug te bellen. Ok, maar mag ik ook het nummer van die-en-die, want dit wil ik ook nog even spreken. Ok. Als later die-en-die naar beneden komt, blijkt dat het gaat om een cd'tje dat nog steeds niet is verstuurd. Waar je je al druk over kunt maken...

Donderdag
Vandaag ga ik een interview doen met een meisje van 15 dat kanker heeft. Ze heeft een weblog en wil graag iedereen over haar ziekte vertellen. In haar mailtje schreef ze: "Ook al is kanker kut, je kan heus nog wel wat van je leven maken". Met die zin in mijn achterhoofd vertrek ik naar Aerdenhout... Ik word opgehaald bij het station in een dikke BMW. We stoppen op een gegeven moment bij een hek. Die gaat automatisch open en dan ligt er zo'n rotonde-achtig pad achter. En een huis! En een ruimtes! En een tuin! En een zwembad! En een tweede huis! En een werkster! n-i-e-t-n-o-r-m-a-a-l Begrijp me niet verkeerd, kanker is zeker kut, en ik zou niet willen ruilen, maar als je zo'n bonk geld hebt kun je inderdaad nog wel wat van je leven maken ja. Iedere maand een week op vakantie, je moeder die kan stoppen met werken om voor jou te zorgen, enz. Isabelle is een supertoffe en gezellige meid, maar ik hoop dat ze wel beseft dat niet iedereen met kanker in zo'n riante positie zit.