Speleologie

Een paar jaar geleden had ik het ook al eens gedaan. Ik kan me van toen nog een klein kortademigheidsmomentje herinneren en heel veel vieze kleren. Deze keer ben ik totaal niet bang meer. Onze grote stoere explo T. heeft er wat minder zin in. Hij wil er al tussenuit knijpen voordat we binnen zijn en vervolgens wil hij zo snel het eerste gangetje door dat 'ie op mijn vinger gaat staan met zijn grote poten.

Omdat we met zo'n grote groep zijn, duurt het allemaal wat langer. Wat eerst een aangename temperatuur was, wordt nu een beetje koud. We maken namelijk nog twee extra 'loopjes' die nogal lastig zijn en dan heeft elke persoon wel een paar minuten nodig. De laatste personen (waaronder ik) zitten dus gerust een uur te wachten.

Als we bijna bij het eind zijn komt er een explo met haar kont vast te zitten. De mensen voor haar krijgen d'r niet doorheen getrokken. Zus, die achter haar zit heeft ook al proberen te duwen, maar zonder succes. Bij nog een poging stoot ze haar elleboog en staat de stroom tot haar vingertopjes. Ze moet vanzelf huilen en achter ons paniekt daar weer iemand van. Hoera.

Zus en ik doen een truukje: we ruilen om van plek. Met veel adrenalineopwekkende kreten, blauwe plekken op mijn schouder en een verrekte spier krijg ik de kont uiteindelijk door het gaatje geperst. Wat een feesje. Laat mij snel naar buiten gaan, het was superleuk, maar nu ben ik het zat!