De Bult

Zaterdagavond op weg naar Durbuy jeukte mijn bovenbeen ineens. Na inspectie bleek er een plat wit bultje van nog geen vierkante centimeter op te zitten. "Stomme mug, wie heeft er anti-prik bij zich?"

Op zondagochtend werd ik wakker met een megaplakkaat op mijn been, die niet langer enkel jeukte, maar ook nog eens zeer deed. Waarschijnlijk toch geen mug dan... Tijdens mijn wandeling met Zus werd het erger en erger, dus haalden we een artsenlijst bij het VVV. Unfortunately peanutbutter was het zondag.

Die avond zette ik wat penstrepen om mijn bult heen, om te kijken of hij nog verder zou groeien, en ja hoor, maandag was hij weer groter. Ik werd er nu langzamerhand stapeldol van, dus gingen we op pad om een dokter te bezoeken. Om een lang verhaal kort te maken: Niets of niemand was bereikbaar, dus keerden we onverrichter zaken terug naar het terrein om de grot in te duiken voor een rondje speleologie (dat was leuk!).

Na vier uur in een temperatuurtje van 11 graden bleek mijn lieftallige bultje een stukje geslonken te zijn. Maar goed ook, want ons rondje was wat uit de hand gelopen en dus zouden we weer te laat zijn voor een dokter.

Ik heb nog dagen met een bult en nog meer dagen met een rode vlek rondgelopen, maar het ergste was nu voorbij. Alle apezuurtjes nog aan toe, wat een gedoe.