Stageweek 25 - The End

Maandag
's Morgens zit ik nog samen met de vormgeefster op kantoor, maar die heeft 's middags vrij, net als mijn andere drie kantoorcollega's al de hele dag vrij hebben. Ik zit dus 'gezellig' in mijn eentje. Om drie uur loopt de hoofdredacteur voorbij: "Ga jij ook maar naar huis". Dat laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen!

Dinsdag
Ik moet snel allerlei kleine dingetjes doen, want om 12.00 kan ik alweer vertrekken omdat ik naar de persvoorstelling van de film 'You, me and Dupree' ga. Mijn een-na-laatste dag, mijn eerste persvoorstelling. Phew, net op tijd! Echter, als de film begint blijkt dat dit een hele andere film is, 'The Hills have Eyes'. Lekker belangrijk, ik ben toch niet van plan om terug te gaan naar kantoor, dus ik blijf lekker zitten. Wat begint als een veelbelovende thriller met enorme schrikmomenten, gaat verder als een ordinaire horror met veel, heel veel bloed, en eindigt teleurstellend met een half open en een half eind-goed-al-goed-einde. Ik kan dus niet zo goed bepalen of ik wel of niet blij ben dat ik ben blijven zitten. Wat ik wel weet, is dat ik nog langer was blijven zitten, voor 'The Sentinel', als het daar ietsje warmer was geweest of als ik een trui bij me had gehad. Jammer.

Woensdag
Dit is de dag, mijn laatste dag. Om half elf heb ik mijn eindgesprek. Alles is goed. Geen krakende feedback. Ik schijn wat gedaan te hebben met de feedback die ik vorige keer kreeg. Oke. Onbewust misschien. Ik krijg een bos bloemen en dan haal ik mijn soesjes tevoorschijn. Helaas is er ook net iemand jarig die taart uitdeelt, dus daar sta ik dan met mijn soesjes. Ik gooi er nog snel wat terug in de doos die ik in de koelkast zet. Die neem ik maar weer mee naar huis. Raar einde van een rare stage. Nog 1 dag werken en dan: vakantie!