Wat een dag

Wat een dag, wat een dag. Om acht uur zat ik al in de trein, en rond kwart voor negen kon ik plaatsnemen aan mijn bureau-voor-vandaag. Toen het einde van de werkdag naderde, was de mailing nog niet klaar. Verkeerde namen bij verkeerde brieven, te weinig bijlagen, extra enveloppen nodig, stickers plakken, het hield maar niet op. Om kwart over zes kon ik eindelijk vertrekken. En om kwart over zeven kwam ik, drie kwartier te laat, het restaurantje binnen. De voorgerechten waren, op mijn voorstel, al weggewerkt. Het betreffende restaurantje was 't Haventje, een restaurant voor en door mensen met een verstandelijke handicap waar eigenlijk iedereen kan eten. Het was erg grappig. Ik werd meteen van alle kanten met de menukaart op de foto gezet 'voor een foldertje om meer mensen te trekken', en Zus kreeg de volledige aandacht van de ober: "Dames eerst, want ik hou van dames en jou vind ik het leukst". Hahahaha! Ook toen 'ie opgehaald werd: "Dag dames! ... en heren". Heel mooi! Na het eten trakteerden we onszelf op een zwarte vodka 7up (Dank B., voor het idee!) en daarna was het tijd voor Hilversum Alive. Natuurlijk viel dat weer wat tegen, want ik was moe, werd geplet bij Syb 'uit de kast' en werd strontmoe van mijn rugzak die ik niet meer thuis had kunnen brengen. Eenmaal thuis viel ik als een blok in slaap, om vervolgens tien uur in coma te blijven. Goed begin van het weekend!


A. en Zus onder de gehandicaptenkunst


Sybje