Wandeltochtje

Het opbouwen is afgerond en er staat nog niets actiefs op het programma. Daar zijn Zus en ik het niet mee eens, dus we proberen een wandelclubje op te starten. Helaas wil er niemand mee, dus gaan we maar getweeen.

Via paadjes en bijna-paadjes hobbelen we door het bos. Ineens zien we rechts van ons wat bewegen. Op nog geen twee meter afstand van Zus springt een vos met bokkesprongen achter een struikje vandaan. Het is zeer waarschijnlijk dat ze een gilletje gaf, maar dat weet ik niet meer zeker. Verbouwereerd kijken we het beestje na, te perplex om onze fotocamera's te pakken.

Na dit voorvalletje zit de stemming er goed in. Als we dus bij een prikkeldraadhekje komen die over het pad gespannen is, besluiten we om er onderdoor te kruipen. Na een tijdje zien we koeievlaaien. Oepsie. Zus: "Het zijn vast stieren!!" Bijna paniek, maar nee, we zien uiers, en in NL op de hei staan ze ook gewoon los en vrij. Toch lopen we in iets snellere pas verder.

Als we het weiland weer uitgekropen zijn komen we langs een kerkhofje. We willen elkaar aanwijzen wat we mooi vinden, maar dat heeft geen zin, want alles is vervallen en lelijk.
Op de terugweg lopen we verkeerd en moeten we halsbrekende toeren uithalen om weer veilig onderaan de berg te komen, maar we hebben het gehaald en het was leuk!