Klein feestje

Jongens houden niet van midgetgolf denk ik. Zus en ik wel. Op vakantie mochten we niet van de boys. Dus daarom gaan we nu. Eerst maken we de auto schoon. Jongens houden niet van auto's schoonmaken denk ik. Wij ook niet, maar ja, wij houden ook niet van een boze moeder.

We rijden naar de Lage Vuursche. Aan de midgetgolfbaan daar hebben we goede herinneringen. Het is best wel druk. Opa's en oma's met kleinkinderen, vaders met kinderen en warempel, ook jongens. Wij gaan voor de 'biljartbaan', die deden we vroeger ook altijd. (En die is het goedkoopste. Maar nog duur, want 8,50). Overal staan stomme spreuken als 'Doe niet te hard, dit is geen racebaan, dit is biljart' of zoiets. We zijn er zo doorheen, en die baantjes zijn helemaal niet zo spectaculair als we het ons herinnerden. Gelukkig had ik wel gewonnen.

Dan is het tijd voor een tweede jeugdsentimentje: de stolpwandeling. Want die deden we vroeger bijna elke week. En die was spannend! Als we het begin van de wandeling eindelijk vinden, hebben we al honger. En we hebben niets te eten bij ons. We vliegen door de wandeling heen. Hij was niet spannend. Maar we waren dan ook vooral bezig onze vliegende knorrende buiken achterna te rennen.

Terug bij de Lage Vuursche, beroemd om zijn pannenkoekenhuizen, schuiven we aan bij 'Geen idee hoe die tent heet hij was vroeger van juffrouw Thea'. We eten jummie pannenkoeken met brie en salami. Natuurlijk hebben we genóeg geld bij ons, en nog precies tachtig cent fooi.

Dan moeten we er snel weer vandoor. Want we moeten Broertje ophalen van zijn zomerkamp. Al de hele week worden we achtervolgd door briefjes: 'E. ophalen 8-8 om 20.00'. Om 19.15 krijg ik een sms: "Ik ben er al, kom je me halen". Het lijkt er op dat ik er door mijn familie gewoon in gestimuleerd wordt vergeetachtig te blijven. "Geen probleem hoor, we helpen je wel onthouden!" Prachtig op tijd parkeren wij onze schone bolide tussen een hoop stinkende pubers met vieze kleren. Een mooie afsluiting van onze glamorous day!