REIS - Dag 9

Hortsik!

Ik ben moe. Gisteren was ik al moe, ik heb wel negeneneenhalfuur geslapen, en ik ben nog stééds moe. Nou, eigenlijk meer moedeloos. En hangerig, lusteloos en futloos. Maar 'moe' klinkt mooi kort en bondig: ik ben moe.

We gaan op pad. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin om te lopen, leuke dingen te bekijken, überhaupt íets te doen. Maar we zijn nou eenmaal maar een paar dagen in Praag, we moeten op pad!

Ka-doo

Vandaag is het souvenirday. We gaan de stad in. Al vrij snel heb ik een nieuwe broek en een nieuw shirtje, maar met de souvenirs wil het niet zo vlotten. Te duur, te touristiky, of beide.

Overal petjes (ik wil nog wel een nieuw petje, maar voor een knalrood exemplaar met toeristische opdruk ga ik geen vijf tot tien euro neertellen), overal glaswerk (sommige glazen vazen zijn echt práchtig, maar die kosten dan ook minstens honderd euro. Kunst of geen kunst, das wel errug veel! Trouwens, hoe krijgen we zo'n ding mee naar huis zonder
dat 'ie breekt?) en overal de meeste onzinnige voorwerpen met de opdruk 'Praha' en daarbij één van de vele bekende gebouwen.

Ik kan er ook nog eens niet tegen om 'zomaar iets' te kopen. Het hoeft niet per se 'iets typisch uit dit land' te zijn, maar het moet gewoon leuk zijn én de prijs moet logisch zijn. En das moeilijk. We zijn er zoet mee.

Vroegah

We besluiten tot een break. Ik wil naar het hardrockcafé. Daar heb ik vier jaar geleden met de explo's complete dagen doorgebracht, dus dat wil ik nog wel eens zien. Het is natuurlijk wel veranderd, maar op de een of andere manier ook heel erg hetzelfde gebleven. De drank is te betalen, het internetcafé is nog steeds aanwezig en de muziek is uiteraard altijd goed. Midden op een warme zomerdag in een rokerig café zitten klinkt misschien als een rare bezigheid, maar dit was voor mij echt een typisch geval van jeugdsentiment.

Koopje

Verder op souvenirjacht! Mijn oog valt op 'markt' in mijn Praagboekje. Ineens herinner ik me die kramen weer. Die waren hier toch heel dichtbij? Waarom zijn we dan wel twee uur bezig voordat we eindelijk het marktje vinden (inderdaad vlakbij ons startpunt) (oké, ik geef het toe, we hebben ook een uur op een bankje gezeten om mensen te kijken)...

De markt is schattig. Het zijn twee straten die parallel lopen aan elkaar, met daartussen een rij winkeltjes. In straat 1 lopen we alle petjes snel voorbij, maar een kristallen schildpadje mag met ons mee voor de ouders van Vriend. Mijn familieleden krijgen allemaal een mooi armbandje uit het laatste kraampje in de rij van straat 2. Behalve veel sieraden heeft deze marktstraat ook erg veel fruit. Bij het fonteintje worden heel wat pruimen, appels en druiven gewassen. Schattig én gezellig dus.

Schrik van de dag

Op reisdag 1 drinken we water uit Nederland. Op reisdag 2 tot en met 6 drinken we water uit de eigen bron van Tokan. Op dag 7 en 8 vullen we onze flesjes met water uit de kraan. Op de avond van dag 8 zegt Vriend: "Bah, wat stinkt er hier zo? Is dat die waszak ofzo?" Nu voel je het natuurlijk al aankomen, het antwoord op die vraag is: "Nee". En inderdaad, de stank kwam uit de flesjes. Een putlucht! We zijn er niet ziek van geworden, maar vanaf nu zijn we heel erg blij met alle landschapsontsierende zuiveringsinstallaties in Nederland!