REIS - Dag 8

Quote van de dag

Als we na het ontbijt ons 'appartement' weer binnen stappen, lopen onze Taiwanese buurtjes net naar buiten. De buurvouw en ik doen tegelijk de voordeur open. We schrikken allebei een beetje van de onverwacht verschijnende andere persoon, maar misschien is ze wel gewoon onder de indruk van mijn lange zwarte rok en zwarte shirtje-met-kantje, want het enige dat ze spontaan zegt, is: "Oh, you are beautiful!" Ik kan niet veel meer uitbrengen dan "Thank you..."

Bezienswaardigheid 2: Strahovský Klaster

Entree betalen oké, dat kennen we in Nederland ook. Maar ik blijf me verbazen over de andere mogelijke manieren van geld verdienen. Ik weet niet of wij ook een beroemde bibliotheek hebben waar oude manuscripten stof staan te happen terwijl het plafonnetje elke avond gestoft wordt, maar áls we zo'n bibliotheek hebben, zullen we daar vast wel entree moeten betalen. Van een 'photo-permit' heb ik echter nog nooit gehoord. "Is dat dan per foto, of mogen we de hele dag blijven fotograferen?"

Het klooster zelf is nog bewoond en in gebruik. We mogen er niet naar binnen, dus fototoestellen zijn vast ook verboden.

In de naastgelegen kerk is de mis net afgelopen. Als we de kerk van binnen hadden willen zien, hadden we een uurtje eerder moeten zijn. Dan zouden we wel een hele kerkdienst moeten hebben uitzitten, maar als je wat wilt, moet je er natuurlijk wat voor over hebben. Nu worden toeristen met alle macht buiten gehouden en kunnen we alleen door een hekje naar binnen gluren.

Bezienswaardigheid 3: Muzeum Miniatur

Aan hetzelfde plein ligt ook een klein museum. Een miniatuurmuseum. (Nee! Niet zó klein!) Een museum met ware kunstwerkjes. Het grootste kunstwerk is een schilderij van een vierkante centimeter, te bekijken door een loep. Het kleinste kunstwerk is ieniemienimini. Als je gewoon kijkt zie je een gedroogde mug met twee zwarte puntjes zo klein als een speldenprikje op zijn pootje. Als je door de microscoop kijkt, zie je twee auto's op een takje (een muggenpootje dus). Echt gaaf om te zien!

Bezienswaardigheid 4: Petrínská Rozhledna

We hebben de Eifeltoren van Praag al een hele tijd zien staan. Het is immers een grote toren op een hoge berg. Als we bij een splitsing komen, kiezen we dus voor de trap omhoog. Bah. Het is niet zomaar een trap, het is een ultralange. Praag is mooi vanwege zijn hoogteverschillen, maar die hoogteverschillen moeten overbruggen is minder mooi. Er was hier toch ergens een gondel? Vanuit de toren hebben we een prachtig uitzicht. Hij doet zijn bijnaam 'panoramatoren' zeker eer aan.

Tip van de dag

Koop nooit een pen als souvenir.

Om mijn dagelijkse beslommeringen bij te houden, schrijf ik in een schrift. Deze mooie zonnige dag besloot ik blootsschouders te gaan en mijn rugtas thuis te laten. Mijn schrift ging ik de tas van Vriend. Mijn pen echter niet. Ik kocht dus een pen. Omdat we in een park zitten bij de Petrin Tower, koop ik daar een pen. Een toeristenpen dus. Van Franz Kafka blijkt. Na nog geen hele A5pagina is 'ie op. Ik ga terug en krijg een nieuwe. Die houdt het nog minder lang uit. Ik lach er om, ga naar huis met een lege Franz Kafka pen en maak nooit meer dezelfde fout.

Bezienswaardigheid 5: Hradcany

Een gebouwencomplex neemt een groot deel van de plattegrond in beslag. Het is de Praagse Burcht. Ik zie zelf het vooral als een pleinencomplex. Je loopt van een plein zo groot als een voetbalveld, omringd door hoge gebouwen, onder een grote poort door, naar het volgende, nog grotere plein. Het is machtig. Alles groot, alles oud.

Als ik met mijn neus in de lucht de topjes van de gebouwen bekijk, ziet Vriend mannen in lichtblauwe pakken voorbij marcheren. We gaan erachteraan. Eerst gewoon lopend, maar die krengen hebben er de vaart in, dus we trekken een sprintje. Vriend is de laatste persoon die voor de mannen uit onder het poortje door rent. Hij kan de wisseling van de wacht dus van de eerste rij aanschouwen. De rest van de mensen, waaronder ik, wordt tegengehouden. Van achter het hek zie ik ook nog wel het één en ander. Het is een heel schouwspel.

Bezienswaardigheid 6: St. Vituskathedraal

Het grootste gebouw op Hradcany is deze kathedraal. Daar gaan we natuurlijk ook even naar binnen. Vanuit onze ooghoek zien we wel een balie, maar iedereen loopt er langs, dus dat doen wij ook. De kerk is mooi, de kerk is hoog, de kerk is fotogeniek. Het is inmiddels half vijf en de toren die je kunt beklimmen is al gesloten voor vandaag. Helaas. Nouja, dan staan we tenminste ook niet voor de keuze of we wel weer vrijwillig al die trappen willen beklimmen.

Het voorste stuk van de kerk is afgezet. Hier mag je alleen in met een ticket. We gaan snel naar de balie, maar die is net als de toren ook net dicht. Dat is wél erg jammer, want de ingang van de tomben/catacomben/zoiets (ondergrondse met een graf en relieken), zit daar ook. We zetten de kathedraal op ons lijstje 'nog doen als we nog tijd hebben' en lopen de warme zomerdag weer in.

Bezienswaardigheid 7: Golden Lane

Dat het 'zo laat' is, komt bij het 'Gouden Laantje' wel weer goed uit. Na vijfen hoef je hier namelijk geen entree meer te betalen. (Geldverdientip nr. xyz: zet overdag een leuk straatje af en vraag entreegeld.)

Aan het einde van de vijftiende eeuw werd de Praagse Burcht uitgebreid en kwam er een nieuwe muur. Aan de binnenkant van deze muur werden allemaal kleine huisjes gebouwd. Hier woonden voornamelijk kunstenaars en goudsmeden (tada!). Nu zijn er nog steeds allemaal galerijtjes, handwerkzaakjes en glaswinkeltjes. De grootste toeristentrekker is echter een huisje waar Franz Kafka heeft gewoond. (Wat is dat met die man?! Mijn Praagboekje is ook al zo lyrisch over die knakker?!)

Het is een schattig straatje, maar niet meer dan dat.