REIS - Dag 1

F.U.C.K.

We komen binnen bij het eerste Duitse station, Bad Bentheim. Er komen een paar mannen binnen. Ze lopen door het gangpad en blijven hier en daar stilstaan. Ik ben verdiept in mijn boek en besteed er geen aandacht aan. Ze lopen me voorbij. Dan vang ik een woord op. 'Pasport'. Mijn hart slaat over, mijn mond zakt langzaam open en het bloed trekt weg uit mijn gezicht. Niet vanwege de Duitse taal, en ook niet vanwege het pistool die ik zo uit de holster zou kunnen trekken. Nee, het is net een graadje erger: ik ben mijn paspoort vergeten.

'Fuckfuckfuckfuckfuck', is het enige wat er door mijn hoofd heengaat. Ik ben in een lichte shock. Wat nu? Als we überhaupt in Tsjechië aankomen vandaag, mag ik dan wel op mijn eerste vakantieadres blijven? En dat hostel in Praag, moeten we daar onze paspoorten niet ook laten zien? Minstens een kwartier zit ik terneergeslagen als een zielig hoopje in mijn stoel. Vriend: "Als het nu nog geen probleem is, moeten we er nu ook nog geen probleem van gaan maken". Nee, jij hebt makkelijk praten.

Na de overstap in Berlin Ostbahnhof zitten er beduidend minder Nederlanders in de trein. Dus hoe komt het dat er precies achter ons wél twee zitten, waarvan ik de vrouw in de vorige trein ook nog eens ontzettend heb horen zeuren? Dat zal ik je vertellen, dat komt omdat ze gezonden zijn om ons te helpen. Er arriveren twee Duitse en één Tsjechische douanier. Ik begin mijn individuele toneelspel door omslachtig mijn bagage te doorzoeken. Na een tijdje deel ik benauwd mee dat ik niets kan vinden, alleen mijn rijbewijs. Maar dat is natuurlijk niet genoeg. De vrouw achter ons vertaalt wat er nu verder gaat gebeuren: na hun rondje komen ze bij ons terug en moeten we een papiertje laten maken en een boete betalen. Oké.

De vrouw verdwijnt en de douaniers komen terug. Maar er is een probleem. Omdat ik Nederlandse ben, moeten we terug naar Duitsland voor zo'n papiertje. De Duitsers maken er een groot probleem van. "Weet je wel zeker dat 'ie ergens in je bagage zit?" De Tsjech vind het echter wel goed zo, als we maar eerlijk beloven héél goed te zoeken voordat we aan de terugreis beginnen. Hoezee, we zijn in Tsjechië! Lang leve de Duitstalige Nederlanders!