Heb ik dat?!

Het klinkt als een ongeloofwaardig verhaal, maar helaas is het waar...

Ik was gisteren bezig op de computer, huiswerk aan het doen. Ik had een bananenshake gemaakt in zo'n plastic shakekoker/maatbeker. Ik had hem opgedronken en wou de beker gaan afspoelen onder de kraan.

Ik stond op, deed twee passen naar de keuken, en daar gebeurde iets heel raars. Ik kon niet meer op mijn linkervoet staan. Ik zakte weg, probeerde weer te staan, zakte weer weg en heb me vervolgens op de grond laten zakken.

Daar heb ik van angst een halve minuut zitten krijsen. Vervolgens besefte ik me dat mijn voet was gaan slapen (meestal merk ik dat wel) en dat ik daardoor geen grip had kunnen krijgen. Toen de ergste pijn en schrik voorbij waren hopte ik op m'n kont naar de huiskamer. Daar ben ik misselijk en diep ademend naar zuurstof op het tapijt gaan liggen.

Toen vervolgens alle rare pijntjes weg waren ben ik weer achter de computer gaan zitten. Het deed wel zeer, maar dat leek me logisch: ik was immers gevallen.

Op MSN raakte ik met I. in gesprek en die vroeg of ik het al gekoeld had. Dat was helemaal niet bij me opgekomen, dus dat ging ik doen. Ik zat in de douche met koud stromend water op m'n voet. Het begon zeer te doen, ik dacht dat dat door de kou kwam en deed de kraan uit.

Toen ik opstond trok er een pijnscheut door m'n voet, ik wist niet hoe ik het had. Er zat een ei bovenop.

Toen raakte ik pas in paniek, ongeveer een half uur nadat het was gebeurd. Ik strompelde naar de keuken, vulde een emmer met koud water, ging op de bank zitten en belde Vriend of hij kon komen.

Huilend zat ik op de bank tot hij kwam. Hij wilde eerst de huisarts bellen, maar belde vervolgens mijn moeder om ons met de auto naar de Eerste Hulp te brengen. Inmiddels had ik alles weer onder controle.

Bij het ziekenhuis aangekomen door de centrumfile, duurde het daar ook nog even voordat ik werd geholpen. Uiteindelijk waren we drie uur later na het ongeluk weer thuis. Daar zat ik, met mijn voet in drukverband en twee gehuurde krukken. Balen.

Over een week moet ik terug komen om te kijken hoe het gaat. Ondertussen mag ik niet op mijn voet steunen en moet dat verband er om heen blijven. In huis zijn dingen al lastig om te doen, ik kan niets dragen want ik zit met die krukken. Zie je me al naar school gaan met het openbaar vervoer? Ik baal als een stekker!