Stomme knakkerds

Argh. Ik wist wel dat ze ook nog gingen reinigen, maar waarom doen ze alles ineens zo snel achter elkaar terwijl het hele gebeuren eerst weken uitgesteld werd?!

We hadden van die rieten matjes door ons hekje gevlochten, zodat we wat meer beschut zaten op ons balkonnetje. Dat werkte in het begin best goed. Maar met de tijd verschrompelden ze. Door het weer. Afgelopen week besloot ik dat ik ze er uit ging halen. Het zag er niet meer uit en het eind van de zomer zou vast niet meer beter worden, dus zonnen zou er toch niet meer van komen.

Maar juist doordat het zo slecht weer bleef, stelde ik mijn matjes-taak uit. Het leek me niet fijn om met vieze natje matjes te moeten kloten en door het huis te lopen.

Vanmorgen zagen we al een hogedrukreinigerkarretje. Ik wist dus wel dat het er aan zat te komen. Ik heb zelfs nog ons tafeltje binnen gehaald, dat moest. "Maak uw balkon leeg", stond er woensdagavond op een vodje papier dat op de gezamenlijke voordeur zat geplakt.

Maar wáárom komt het dan niet in me op dat die matjes ook nog moeten?!

Terwijl ik aan het stofzuigen ben hoor ik ineens de waterspuit. Ik ren naar de slaapkamer en doe daar de balkondeur dicht. Ze zeggen ook niet even wat hè... Ik ga verder met stofzuigen. Dan zie ik dat ze onze matjes aan gort aan het spuiten zijn. Argh, overal rietstengeltjes. Als ik met een schaar naar buiten wil snellen om ze er alsnog (druipend en wel) snel af te halen voordat het werkje afgemaakt wordt, gaan ze al weer verder.

Ik kijk, wacht af en krijg het voor elkaar om tussen het gespuit door de matjes één voor één te verwijderen. Wat een mess.

Inmiddels zijn ze met hun hijskraan al bij het volgende flatgebouw. En ons balkon zit nog steeds onder de troep en blauwe verf.

Hopelijk morgen een vervolg.