Gewoonweg vergeten

Maandagmiddag 14 februari, kwart over één: ploenk zit op haar werkplek. De baas (v) laat de hond uit, de opperbaas is op zijn eigen kantoor en de twee vaste maandagmedewerksters doen het lunchafwasje. De bel gaat. Ploenk doet de deur open. Het is de websitebouwvakker. Een verwachte gast.

Een paar seconden later (de websitebouwvakker heeft zijn jas nog aan) gaat de deurbel weer. Ploenk doet de deur weer open. Het is een vrouw. Met drie bossen bloemen. Ploenk loopt pas twee weken stage hier. Zij kent de mevrouw niet die na een "waar kan ik ze neerleggen, hier? *kwak* " snel weer wegloopt.

De bloemen zijn voor de baas en de twee vaste maandagmedewerksters. Ze zijn blij verrast. Verhip, het is ook valentijnsdag. Niemand weet waar de bloemen vandaan komen en alleen ploenk heeft de vrouw gezien...

's Avonds als ploenk haar mobi uit wil doen, ziet ze dat ze om half zes nog een sms'je heeft gekregen. Van de baas: "Komen ze net nog een bosje bloemen voor jou brengen, waren ze vergeten".

Lekker dan! Het is toevallig veel erger om vergeten te worden dan dat een onbekende geen bloemen voor jou koopt!