Goed humeur, slecht humeur, goed humeur

Bijna was mijn werkdag met een slecht humeur afgelopen, bijna...

Ik stapte de trein in. Door zo'n lang smal gangetje liep ik naar het andere compartiment. Daar nam ik meteen de eerste plek rechts om de hoek. Tegenover me lag een hele stapel spullen op de bank. Daarnaast zat de eigenaar ervan: een norsig oud mannetje.

Kort na mij kwam er een man het treinstelcompartiment binnen. Hij deed de deur niet achter zich dicht, omdat hij dacht dat er nog iemand achter hem aan zou komen. Die persoon had zich blijkbaar bedacht, want er kwam niemand. Ongeveer twintig a dertig seconden nadat de man binnen was gekomen zuchtte mijn norsige oude mannetje: "Ik heb die deur nu al vijf keer dichtgedaan". En dat zei hij niet zachtjes... Vervolgens deed hij de deur dicht.

Ik dacht in mezelf: "Zak, en wel die plek bezet houden hè, eikel". Prompt kwam er weer een man door de deur. Hij deed de deur dicht. Het norsige oude mannetje vroeg hem: "Wilt u hier soms zitten, dat kan hoor". De man zei nee. Ik dacht even terug aan het gesprek over telepathie dat we hadden op mijn stage...

Vijf minuten later komt de man aan wie de plek aangeboden was de coupé weer in: "Mag ik hier toch zitten, sorry hoor, maar de rest is vol". De man was overduidelijk een zwerver. Prompt werd mijn slechte humeur weer beter. De zwerver zat dan wel tegenover me, maar ook naast de norsige man. Ik glimlachte.

Aan de andere kant van het gangpad zat een jongen. Hij was een blikje bier aan het drinken. De zwerver: "Oh, is dit de drankcoupé?". Jongen: "Blijkbaar". Zwerver: "Nou, dan trek ik er ook eentje open hoor *haha*. Maar jij bent begonnen hoor, jij bent begonnen". Ik kon niet ophouden met glimlachen.

Na een tijdje zei de zwerver tegen me: "Jij vind het allemaal wel leuk hè?" Ik moest wel toegeven dat ik inderdaad een binnenpretje had. Ondertussen keek ik veelbetekenend naar het oude mannetje dat intussen met zijn ogen dicht zat. De zwerver keek ook naar het mannetje en moest heel hard lachen: "Haha, is ie mooi in slaap gevallen".

De zwerver was blij dat de jongen en ik een beetje met hem praatten: "Je hebt mooie ogen weet je dat?". Ik: "Hé, nou gaan we niet zo beginnen hè?". Zwerver: "Maar het is wel zo hoor, sorry, maar dat mag ik toch wel zeggen, een beetje groenig, ja, een beetje groenig. Nee, toch niet, ik ben gek, ja, ik ben een beetje gek in m'n hoofd".

Na een korte stilte (ik probeer onopvallend strak uit het raam te kijken, de norsige man zit inmiddels met zijn ogen dicht en mond open, ik denk dat hij het slapen nu niet meer faked) zegt de zwerver ineens tegen de jongen: "Wat zijn jou schoenen sexy. Ja, zo met die oranje strepen, echt sexy hoor. Vind jij die schoenen niet sexy meisje?" De jongen en ik lachen samen verder.

Na weer een tijdje mijmert de zwerver wat: "Waaaar gaan we naartoe?". De jongen geeft het domste antwoord dat je kunt bedenken: "Naar huis".

We zijn bijna bij mijn eindpunt. Zwerver: "Het was leuk met je kennis te maken". Ik: "Vind ik ook". Hij steekt z'n hand uit. Ik geef hem een hand: "Dag meneer". Hij: "Wees voorzichtig". Ik: "Ik wel". Ik loop de coupé uit. Op de achtergrond hoor ik: "Ik ook hoor meisje, ik ook".