Willen is kopen en hebben is laten liggen

Is het iets menselijks, een aangeboren vanzelfsprekendheid, of is het echt iets typisch ploenk? Hoewel ploenk ook menselijk en geboren is... Ik heb het over de gewoonte iets te willen als je het niet hebt om vervolgens het niet meer te hoeven als je het wel hebt.

Zo had ik de hele vorige week zin in brownies. Vrijdagavond kocht ik dan eindelijk een bouw-zelf-je-brownie pak. Toen ik thuis kwam dook ik met mijn jas nog aan naar de televisie om net te laat binnen te vallen bij 'Wie is de Mol'. Om half tien had ik geen zin meer om brownies te bakken.

Zaterdag had ik ook geen tijd. Want het eerste stuk van je megabrownie móet je warm eten, maar tegen de tijd dat de oven pling zou zeggen moest ik de deur al uit. Zondag was ik gewoon te brak en 's ochtends moest ik sowieso al niet echt aan eten denken. Ook op dit moment zou ik nog kunnen beginnen met bakken, maar eigenlijk heb ik gewoon niet zo'n behoefte...

Maar als ik nu geen browniebenodigdheden in mijn kast zou hebben liggen, zou ik er waarschijnlijk de hele avond naar verlangen...