Instant-moe

Ik ben al de hele dag moe.

Ik stond op: ik was moe. Ik zat op de fiets naar de trein: ik was moe. Ik stond op station Amersfoort 25 minuten in de kou te wachten op een bus: ik was moe. Ik zat op kantoor op een vervelende bureaustoel te werken: ik was moe. Ik kwam thuis en ging koken: ik was moe.

Eigenlijk ben ik al moe vanaf zaterdagmiddag. Vanaf toen ben ik bijna constant moe geweest. Elke dag. Dag en nacht eigenlijk wel. Maar vandaag nog het meeste, want de buren hebben een baby en die houdt er van om lekker 's avonds en 's nachts te janken. Daarom ben ik óók moe. Zaterdag kan ik eindelijk wat langer slapen. Even bijslapen dit weekend, dan kan ik maandag weer fris en fruitig aan het werk. "Nog maar negen weken", denk ik dan, "en dan kan ik weer student zijn".