Psichigologisch

Zondagmorgen, 8.21
Ploenk stapt in de trein richting Utrecht. Zij is nog een beetje moe, want de wekker begon te gillen om 7.30. Zij is een beetje chagrijnig, want deze werkdag zal lang gaan duren. Ze is ook een beetje verdrietig, want zij heeft het 70s80s-feestje van zaterdagnacht niet mee kunnen maken.

Nog steeds in de trein, 8.23
Ploenk staart voor zich uit, bedenkend dat haar vriendje pas 2,5 uur in bed ligt. Ze voelt dat haar buik een beetje knort. Ze denkt na over haar ontbijttijdstip: nu al het croissantje uitpakken en de thermosfles koffie openen, of straks pas in de trein naar den Bosch?

Station HS, 8.25
Ploenk staart nog steeds voor zich uit, sip kijkend. Er stapt een jongen in, hij gaat naast ploenk zitten. "Goedemorgen" zegt hij. Ploenk durft niet onbeleefd te zijn en zegt goedemorgen terug. Fout. De jongen die twee tanden mist heeft zijn studieobject gevonden. Hij wil weten wat ploenk gaat doen, waarom, hoe of wat, op welke school ze heeft gezeten en waarom ze geen zin heeft in deze dag. Hij vertelt wat hij zelf gaat doen: een cursus die hem gaat leren hoe hij mensen kan helpen bij het vinden van hun doel in het leven. Ploenk kucht en kijkt uit het raam.

Bijna in Utrecht, 8.41
"Kan ik je misschien opvrolijken met een kop koffie?" "Nee."

In de trein richting Den Bosch moet ploenk toch wel een beetje lachen om deze rare minkukel die wel wat weg heeft van een jehovagetuige, straatverkoper of psycholoog. Vervolgens pakt ze toch wel wat opgevrolijkt haar croissantje uit en opent de thermosfles koffie.