Telefoon!

"Met Wim ... Nee, ik heb zijn toestel ja ... Ja, dat had hij in de trein laten liggen ... Ik kom uit Arnhem ja ... Nee, ik kom uit Den Haag ... Weetjewat, als jij nou even aan hem doorgeeft dat ie zelf ff belt ... Ja, dan spreek ik wel ff wat met hem af ... Ok, bedankt, daag. Daag"

"Met Wim ... Oh, hai ... Ja, ik kom zelf uit Den Haag, dus dat is wat uit de buurt, zal ik hem gewoon opsturen? ... Ja, geef je numme.. euh.. adres maar ... Oh, ff een pen zoeken, en een papiertje natuurlijk, want ik kan het niet op de trein schrijven, want ja, die rijdt gewoon weer verder ... Ok ... Ok, ja ... Ja, dan stuur ik hem gewoon op joh, neejoh, das de makkelijkste manier ... Ik stuur hem naar je op, dat komt goed joh ... Ok, bedankt, daag"

"Met Wim ... Ja, hij heeft me net zelf gebeld ... Nee, ik heb z'n adres al opgeschreven ... Ja, dat heb ik al, zijn postcode ook ja ... Neejoh, ik ga hem gewoon opsturen, dat is het makkelijkste ... Voor mij zijn die nummers helemaal niet interesant joh ... Komt helemaal goed ... Ja, ik zet hem straks wel ff uit voor hem ... Maar ik moet nu hangen, want ik moet gaan ... Ok, bedankt, daag"

En toen ging de rare meneer die de telefoon met de rare kind-die-iets-zingt-beltoon in de trein had gevonden, waar iemand hem blijkbaar net had laten liggen, de trein uit om over te stappen. Of de andere meneer zijn telefoon echt nog terugziet, daar valt natuurlijk altijd aan te twijfelen, maar hij heeft er in ieder geval moeite voor gedaan!