Kan het nog korter?!

Ik zat in de tram. Aan de andere kant van het gangpad zaten twee vrouwen. Schuin tegenover me. De één was achter in de dertig en ontzettend dik. De ander was voor in de twintig en ontzettend slank. Ze waren beide een beetje Anita's.

De dikke dame leek uit haar werk te komen. Ze had een onflatteus pakje aan van één of ander warenhuis. De slanke dame kwam wellicht ook uit haar werk, maar dan van het soort werk dat je tegenkomt als je een rondje 'Amsterdam by Night' gaat doen. Maar dat was waarschijnlijk niet het geval, want ze had een plastic tas van de MediaMarkt op haar schoot.

Over de MediaMarkt hoef ik het verder niet te hebben, wel over de jonge Anita. Ze had laarzen aan. Kaplaarzen eigenlijk. Ja, ze kwamen tot ver boven haar knieën. Ze waren wit en versierd met studs. Zoals ik al zei: wallenkledij. Toen ging ze staan, bleek ze ook nog een spijkerrokje aan te hebben. Nouja, rokje... "Hoe hoger de laarzen, hoe korter het rokje", moet ze gedacht hebben. Toen ze naar de deur liep zag ik haar kont.

IK ZAG HAAR KONT! Echt, als ze geen lelijke roze maillot aan had gehad, had ik écht haar kont gezien. Nu zag ik alleen de onderkant van haar hammetjes. Ik stond ook maar snel op, want ik kan je vertellen, het is een raar gezicht, een te kort rokje op ooghoogte. Eén voordeel voor haar: omhoogwaaien kon ie niet meer.