Nog meer narigheid

Na een rottig nachtje weten we zeker dat we er toch een leuke dag van gaan maken. We maken een lunchpakket en gaan op weg. Vanuit Scheveningen, onze thuisbasis, naar Katwijk willen we gaan lopen. Vijftien kilometer lang uitwaaien en dan terug met de bus.

Na een kilometertje of wat, we zijn de bewoonde wereld nog niet eens uit, kunnen we het niet meer aan. De wind, recht in ons gezicht, is moordend. IJzend koud. Té koud. Vriend is zijn muts vergeten en wordt zelfs misselijk. Helaas, poging mislukt.

We dwalen door de straten en lunchen aan onze eigen tafel in ons appartmentje. Daarna wil ik eigenlijk alleen nog maar slapen. Dat lukt ook, even, maar Vriend is streng. Dus gaan we naar een uurtje weer naar buiten. We lopen naar de havens, we bekijken de boten van de rijke stinkerds en daarna de dagelijkse schreeuwpartijen van de letterlijke stinkerds.

Dan gaan we weer richting strand. We willen naar het eind van het dijk-/pier-/golfbrekerding lopen, naar het vuurtorenachtige torentje. Argh! Kou! Wind! Snot uit neuzen! Gevoelloze vingers en tenen!

Weer terug in onze kamer heb ik weer even nodig om om temperatuur te komen voordat we gaan uit eten. Ik weet het, het was míjn idee, een paar daagjes op vakantie, tussen kerst en oud & nieuw, aan de kust...

Oeps! :)