Narigheid

Bij het hotel krijgen we alle papieren, couponnen, informatiekaartjes en natuurlijk de toegangspas. Na een kopje thee worden we de kou weer ingestuurd, naar de appartementen.

Vanuit een gezellig woonwijkje lopen we naar een hoofdweg. Daar, op de hoek, langs de trambaan, staat het appartementencomplex. Voordeur, wirwar van gangetje en trapjes, kamerdeuren, lichtsnoeren en daar, aan het eind van de gang, onze kamer.

Onze eerste indruk is goed. Grote kamer! Bank! Tv! Keukentje! Badkamer! Leuk schilderij! We smijten onze spullen neer, ploffen op de bank (au! niet zacht!) en zijn blij met ons optrekje. We gaan boodschappen doen, we lopen een rondje door de winkelstraten, we eten wat en we kijken tv.

Als we naar bed gaan krijgen we onze tweede indruk. En die is minder goed... Vrachtwagens... Trams... Enkel glas... Niet aflatende herriemakende verwarmings-of-wat-dan-ook-buizen... en...... een superirritant verend matras op een veel te klein bed.

Wat nou romantisch arrangement?! De één in het bed en de ander op de harde slaapbank is niet bepaald romantisch, is it?!